Küçük, masum kızımız Elif. Sert, karanlık adamımız Araf. İki insanın sürükleyici aşkı. Her şeye rağmen sevdiyi adama tutunan kız. Arafın karanlık hayatı, Elifin karanlık geçmişi. Her şeyin başladığı yerde ya onlar bitecek, ya da her şeyin bittiyi yerde onlar başlayacak.. Araf Ateş Elif Eylül Peki sonları ne? -" Mutlu son"mu yoksa "Mutlu sonsuzmu"

''Sana yaklaşmama neden izin vermiyorsun'' ''Utanıyorum'' ''İnsan neden öğretmeninden utanır ki?'' ''Olduğumuz durum açık değil mi?''

-''Neden bu kadar masumsun Beren?''dedi anlamsızca.Başımı göğsünden kaldırıp ona baktığımda yüzündeki ifadeyi bir türlü çözemiyordum.Çok bilinmeyenli bir denklemin ilk işlemi gibiydi,nereden başlayacağımı,nasıl başlayacağımı kestiremiyordum. -''Sana dokunmak,hayatı boyunca hiç tozlanmamış bir kristale dokunmak gibi.''dedi parmak ucunu kolumda dolandırırken.Ne demeye çalıştığını kafamda tartmaya çalışıyordum. -''Ben bir çok şeye sahip oldum ama asla değerli bir kristale dokunmadım.Sen çok değerlisin Beren.Bana yakışmayacak kadar değerlisin.Azıcık aklın varsa,arkana bile bakmadan gidersin yanımdan.Çünkü ben kristali kırarım.İstemesem bile yaparım bunu.Hiç taşımadım çünkü,bilmiyorum''dedi simsiyah gözleri.Ciddi bir konu konuşuyormuşcasına koyulaşmıştı o gözler.Ondan gitmek mi?Neyden bahsediyordu?Hayatım boyunca,görme engelli bir insan gibi hiç bir şeyi görmeden,etrafıma bakmadan yaşamıştım.O benim hayatımı kurtaran bir nakildi.Bana hayatı tekrar vermişti,yaşanılası bir şey olduğunu öğretmişti.Çocukluktan,gençliğime geçişim oydu. * Gözlerimi mini bir saniyede kapatıp açmaya çalışırken,dudaklarımda hissettiğim yumuşaklık ile içimin burkulduğunu hissettim.Gözlerimi açamıyordum.Şehvetle buluşan dudaklarımız,bir alev gibiydi.Dudaklarımın ucunda onun alevini taşıyordum sanki.Tişörtümün içine kayan elleri belimden kalçalarıma indi ve beni tuttuğu gibi tezgaha oturttu. -''Gözlerini aç.''dedi emreden ses tonuyla.Ah,hayır utanıyordum,minik bir ürkeklikle savruluyordu kalbim. -''Beren.''dedi arzu dolu sesiyle. ''Lütfen,gözlerini aç.'' Ürkekçe araladığım gözlerimin hemen dibinde biten gözlerindeki alev,öyle büyüktü ki,bunun bir duruş değilde teklif olduğunu o an anlamıştım.Bana kadın olmayı teklif ediyordu.Onun kollarına bırakmam için yalvarıyordu hatta.Ne yapacaktım?

Beni parayla satın almıştı kendisine.Dudaklarında kan taşıyan ölü adamdı o.Nefesi sigara kokarken, ruhu intikam diye küf tutmuştu. Çıktığı kırık camlarla dolu olan yoluna, benide almıştı. Her adımda biraz daha kanadı yüreğim ona. Biraz daha ölüm koktu tenim. Biraz daha kan istedi dudaklarım. Güneşin doğduğu her gün bir hayalimi istedi benden. Ben kulaklarına fısıldadım, o avuçlarıma yuva yaptı hepsini. Yoldaş olduğumuz bu yolda, karanlığa kanat çırpmaya başladık. O bana gece oldu, ben ona kırmızı karanfilli uçurtma. Herşey yaprak dökümünün kışa gönül verdiği, yağmurun ninnileriyle sokakları dövdüğü kasım ayında başladı. Sevdalıların yandığı, ellerin titrediği, kömür kokusunun mahalleyi sardığı kasımın kara sevdası. Ben kaçarken, o yakaladı. Aldı beni, sakladı gölgesinin ardına. Burnuma doldu ölüm kokusu. Alnımın orta yerine damladı dudaklarındaki kan. Tenime işledi nefesinin zehri. Ben onun kırmızı karanfilli uçurtması oldum, O benim ölüm kokan adamım... "Parçalara ayrılmış bir çocukluğun dudaklarından öptüm. Şimdi kelimelerime saplanmış parçalarda çocukluğunun pamuk şeker tadı değil, bakire bir yaranın kızıl ve sıcak gözyaşları gizli." "Ölüm diliyorsun. Yanmak için. Bilmiyorsun, gözlerin cehennemin saklı adı." "Durdum ve izledim. Saatlerce. Dakikalar silindi. Saniyeler akrebi boynuna geçirip saniseleri idam etti. Yelkovan hızla kulaklarımda dans ederken, Tanrı'ya göz kırptım. Bu dünyaya resmettiği en güzel tebessümdün. Benim için yarattığı en zalim, en içli cezasıydın." 30Kasım17🌹

Bir mafya sıradan bir doktora aşık olursa ne olur? Acaba bu mafya değişebilecek mi?

Uzun bir aradan sonra..

Edebiyat öğrencisi olan Meri Sancaktar güzel, akıllı ve tecrübesizdir. Aynı zamanda tam bir edebiyat aşığıdır. AVCI Holdingin başında olan genç 27 yaşındaki milyader Berk Avcı ile yolları kesişince Meri için zor günler başlar. Kader onları kirli ittifakların ve oyunların ortasında bir çizgide buluşturur. Kaderin bu kirli oyunların arasında onlar için yazdığı bir hikaye vardı. Bu olaylar arasında başlayan bu ilişki Meri'de tuhaf bir şekilde karşı koyamadığı duygular ve arzular yaratır. Berk Avcı'ya duyduğu hayranlık onu deli edecek arzulara dönüşür. Aynı zamanda Berk Avcı'da Meri'nin masumluğuna ve güzelliğine , özgür ruhuna karşı koyamaz ve büyük bir ilgi duyar. Aralarında anlaşmaya imza atılmış bir ilişki başlar. Geçmişin derinliğinde saklı kalanlar gün yüzüne çıkmaya karar verince her şey tepetakla olur ve onu dipsiz bir kuyuya düşürür. Oyunda kartlar yeniden dağıtılırken masada kaybedecek olan iki oyuncu vardı. Kaybetmemeniz gereken üç önemli kart vardır ama biri diğer kartlardan dahada önemliydi. Oyunun sonunda ya kaybeden ya da kazanan olacaklardı. AŞK , SADAKAT VE PARA...

Kırıcı cümlelerini taşıyan sesini duymamak için iki elimlede kulaklarımı kapatmış yere diz cökmüştüm. Terlemeye başlamış, kendimi kaybetmiştim. Hiç düşünmeden konuşan Isabella'yı susturamayacaktım. Beni nasıl mahfedebileceğini çok iyi öğrenmiş olması beni şaşkına uğratmayan tek gerçekti. Fakat ne yazık ki şu dakikadan sonrası benim suçum değildi. Belimde duran silaha ilişen ellerim, ne yaptığımı farkında olmadığımı haykırıyordu bana. Isabella 'nın ani bir hareketle yanına iliştiğimde, yalnızca var gücüyle yardım isteyerek boşluğa bağrıyordu. Alnına silahı dayarken, sol elimlede saçlarını kavramıştım. "Seni seviyorum!Seni seviyorum lanet orospu!" diye bağırırken kalbim yanıyor, sonra sönüyordu hayal kırıklığı ile. "Neden anlamak zor?" Diye sordum. "Bu kadar sevilirken neden beni anlamak zor Isabella!?"

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."