Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

bir yangın ki kalbimde senden başka bir şey bilmez şiirlerim şahsıma ait olup izinsiz kullanıldığı taktirde yasal işlem yapılacaktır.

Bu devirde müptezel olmak bile zor

Elimdeki biletler şu ana kadar aklıma gelmemiş olan düşünceyi ortaya çıkaran bir ışık olmuştu. Geç farkına varmış olsam da bugün 17 yaşımdaydım. Reşitliğin omuzlarıma yüklemeye başlayacağı sorumluluklardan sadece bir yıl uzaktaydım. Günlerim son 6 yıldır neredeyse bomboş geçiyordu. Sonsuza kadar genç kalmayacaktım ama buna rağmen zamanı kullanma şeklim fazlasıyla rahattı. Aynada her zaman kendime acıyarak bakıp "Anca göt büyüt sen." demekten nasıl bıkmadım bilmiyorum. Ama artık bunlar yok! Fırsatımı değerlendirip Türk dizilerinde fakir olmasına rağmen Gucci marka çantasıyla durmadan gezen kızların beni ezmesine izin vermeyeceğim! "Tuğberk, Fransa'ya gidiyoruz!" *İlk bölümlerde benim bile düzeltemediğim saçmalıklar var. Bu yüzden özür dilerim.* *12 Mayıs 2015 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.* *Küfür İÇERİR.*

Aşk dağlarda yaşanıyor güzelim. .. Askersen ilk aşk vatan gelir ikinci ise askerlerin gelir. Bizimki dağları gömülü kayalarla ortulenen bir aşk vardı. Demir ilk karakola girdi. Duzenimin içine etti. Ben kimmiyim ben bu yıkılmaz ordunun bir neferiyim Ben Üsteğmen Elsiya Çetin'im. Eski neşemin geri gelmesi ve askerlerimle öyle olmak istemem benim tercihim hey sen kıskanç Kenan yüzbaşı buna karisamazsin ki Eeee Ben kimmiyim düşmanın korktuğu, tanga giyerlerken domelttigimiz ve ordumuzu görünce kuyruğunu kistiranlarin yegane düşmanı ben Astsubay Zehra Kara'yım.

İçerisi şampiyonlar ligi 👅💎

Ateş ve Barutun yan yana gelmesi herkesi korkutsa da onlar her zaman iki farklı öznede tek bir bütündür..Belki "sımsıkı" kelimesi gibi bitişik yazılmazlar ama her zaman birbirlerini tamamlarlar. Barutun tutuşması için Ateş. Ortalığın yanıp tutuşması için Barut gerekir. Onlarda öyle sayılırdı Arel ve Yusuf da böyle bir bütündü. Ateş ve su, Gece ve Gündüz, Ateş ve Barut, Ying ve Yang gibi tamamlıyorlardı birbirlerini kendilerinden habersiz. Yağmuru Seven Adam ❤ Reynmen ?

Ateş ♥ Cennet Birbirinden habersiz iki gencin hikayesi

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...