Peri masallarını aratmayacak kadar toz pembe hayatını bir ay içinde kaybedip kendini her türlü şanssızlığın ortasında bulan,annesini kaybettikten sonra babasının intiharı ardından hayatın pençelerinden sıyrılmaya çalışan saf, temiz ve bir o kadar da inatçı zayıf bir kız: "ASEL ŞAH" Annesini ve babasını küçük yaşta kaybetmesinden dolayı hiç çocuğu olmayan yengesi ve amcası tarafından büyütülen, maddi anlamda güçlü Haznedaroğlu ailesinin mirasçısı, zeki, güçlü, yakışıklı ve kalbi buz gibi bir adam:"KARAN HAZNEDAROĞLU" Ve bu iki farklı eksik hayatı birbirine bağlayan, bir türlü süprizleri bitmek bitmek bilmeyen acı bir kader: Evcilik oyunu... + İlk önce emeklemeyi değil düşmeyi öğrendik biz. - Sevmekten önce nefret etmeyi, + Teslim olmadan önce asla güvenmemeyi. "Susuz dudaklarımızı birlikte ıslattık biz.Öpüşmelerimizle değil, göz yaşlarımızla." - Ben bu oyunda sobelendim. + Öyle mi? O zaman sil baştan başlayalım, "KALBİMDEKİ YABANCI'MM"

ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda. "Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. " Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı. Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı. Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için. Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı. Yumruklarımı sıktım. "Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı. Gözlerimi yumdum ve yutkundum. "Selim?" diye fısıldadım. Dinlemedi devam etti. En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı. "Hifa." "Hifa." "Senin ismin Hifa, güzel kız."

Aleyna'nın yaz tatili için doğduğundan beri, bir kez bile görmediği amcasının yanına gönderilmesi ve onun üvey çocuklarıyla tanışmasıyla başlayan kardeşlik, arkadaşlık ve biraz da romantizmle dolu bir hikâye...

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

AYNI HATAYI İKİ KEZ YAPAMAZSINIZ. İKİNCİ KEZ YAPTIĞINIZ HATA DEĞİL , TERCİHTİR. BİR KADIN ELİNDE OLMADAN EVLENEBİLİR Mİ ONU HİÇ SEVMEYEN BİR ADAMLA ? Cemre evlenmek zorundaydı ; yanmış bir ormana dönen hayatı ve doğacak bebeği için bu adama katlanacaktı... İLGİLENDİĞİNİZ İÇİN TEŞEKKÜRLER... HADİ BAŞLAYALIM. :) :) ♥♥♥ #TAMAMLANDI Kapak Tasarımı Bana aittir ?❤

Geçmişinden kaçmak isteyen Duygu, her şeyi arkasında bırakarak kitabını yazmak üzere Büyükada'ya taşınmaya karar verir. Ama bu adada herkes, tepedeki gizemli malikanede oturan ve bugüne kadar kimsenin görmediği Karahanlı'dan söz etmektedir. Kısa süre içinde macera duyguları kabaran Duygu, Karahanlı'nın kim olduğunun peşine düşerken, kendini Karahanlı'nın sağ kolu diye tanıtan buz mavisi bakışlı adam; Ateş'le sürekli karşılaşmasının ardında bir sır perdesi aramalı mıdır?

Gitmek istemiyorsun aslında, kaçıyorsun. Kendinden, geçmişinden, insanlardan... Ama nereye kaçarsan kaç kendisinden kaçtığın ne varsa, gölgenle birlikte peşinden gelecektir.

Dodo'nun yüreğinden mısralara dökülen sessiz sözler...

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.