Хаашаа ч юм гэнэт алга болчихдог хүмүүст би дургүй. Дурсаж үлдэх бидэнд л хэцүү шүү дээ. Тиймээс нэг бол дурсамжгүй үлдэх үгүй бол анхнаасаа танихгүй хүмүүс байсан нь дээр. Гэхдээ би түүний төлөө гурав дахь сонголтыг сонгож байна. Би үргэлж дурсан санах болно. /Дууссан/ Зохиогчийн зөвшөөрөлгүйгээр ашиглах болон хуулахгүй байхыг сануулъя :) Таалагдана гэж найдаж байна. ^^

"Хэрвээ би хүн байсан бол би чамд ямар их сайнаа хэлээд чи ч гэсэн адил бодолтой гэвэл хоёулаа сайхан аз жаргалтай хосууд байх байсан. Чамтай үргэлж уулзаж, чиний төлөө хичээх байсан." "Гэхдээ тийм биш. Би хүн биш. Би зүгээр нэг мангас. Би хэнд ч хэрэггүй. Ганцаараа явсаар байгаад үхэх хувьтай хүн чоно хоёрын хооронд байх мангас," би уйлж эхлэв. Гэнэт Рори намайг цээжиндээ чангаас чанга тэрвэн авлаа. "Надад чиний юу байх хамаагүй. Чи хүн биш мангас байсан ч гэсэн би чамд үнэхээр их сайн, Снөүи," тэр миний нүдрүү эгцлэн харав. "Снөүи," гээд тэр миний уруулыг үнсэн, "би чамд хайртай," хэмээн миний уруул руу шивнэн хэллээ. "Би чамд хайртай. Чи хүн-чоно байсан ч хамаагүй. Би чамд хайртай," гэв. Хүн-чоно зохиолд хамгийн дээр нь #54-д. Tragedy #3 Зохиолчын зөвшөөрөлгүй хуулбарлахыг хориглоно. Хуулсан тохиолдолд хариуцлага хүлээнэ.

Машин хөдөлж эхэлхэд удалгүй тэр хоёр ч мөн адил ярьж эхэллээ. Би тэднийг юу ярьж байгаа бол хэмээн чимээгүй харсаар. Ээж ярьж байсанаа надруу нүднийхээ булангаар хараад гар нь явж радио асаав. Би ямар сонсох биш дээ. Яриагаа нуугаад яахав дээ. Тэднийг харсаар залхаж цонхоор харлаа. Зохиолчын зөвшөөрөлгүй хуулбарлахыг хориглоно. Хуулсан тохиолдолд хариуцлага хүлээнэ.

Тэрээр гүнзгий амьсгалж байгаа ч түүний цээж агаар дүүрэн авч чадалгүйгээр байн байн дээшлэн доошилж, тэрээр мөн адил чимээгүй ханиалгах бүрт нүүрэнд нь өвдөлт илэрч байлаа. Түүний нууц давхраатай үзэсгэлэнтэй нүднээс нь нулимс өвдөлт дүүрнээр урсахад би түүний ташаанаас гарах цусыг хичнээн чангх дараад эдгэхгүйг мэдэх ч хоёр гараараа давхралдан чангаар даран, "Зүгээр ээ бүх юм зүгээр болох болно оо. Битгий сандар," хэмээн түүнийг тайвшруулахыг оролдон хэлэх ч тэрээр надруу чимээгүй ширтэн уйлж байв. Тэр огтхон ч сандарсан харагдсангүй. Хурууны завсраар улаан жихүүн үнэртэй цус булгилан гарч ирэхэд би цамцныхаа ханцуйгаар нулимсаа арчин дахин түүнрүүгээ арайхийн бүрэлзэх нүднийхээ цаанаас харахад тэрээр гэдэснийхээ хажууд улаан болсон өвсөн дээр хаясан байх гараа өргөн нүүрлүү минь ойртууллаа. Гэсэн ч түүний гар миний нүүрлүү бус биерүү минь яван хүч султайгаар намайг түлхэв. "Намайг орхиод яв." Хамтран бичиж байгаа Kikuchi_Oyuka ~MS, KWS~ #3 Science Fiction #3 Action Зохиолчдын зөвшөөрөлгүй хуулбарлахыг хориглоно. Хуулсан тохиолдолд хариуцлага хүлээнэ.