Dörder kişilik iki arkadaş grubu. Aşka inanmayan kızlar ve onları inandırmaya yeminli erkekler. İlk olarak, kızlar. Beste, grubun çılgını. Müzik ve siyah delisi, yemek yemeden duramaz. Ayrıca İlayda'yı sinir etmeye bayılıyor. Sürekli değişen ruh halleri yüzünden de bayağı dengesiz. İlayda, grubun dahisi. Biraz agresif bir tip. Koydum mu oturturum tarzında birisi. Kolay sinirlendiği için anlık tepkiler tam onun işi. Fena laf sokar ayrıca. Çağla, grubun garibi. Tahmin edilebilir birisi, mızmız, kolay fikir değiştiren. Onu kandırmak hiç zor değil. Beyza, grubun entelektüeli. Cırlamak onun için var olmuş, sürekli her şeye karşı çıkar. Bu diğer grup üyelerini güldürür. Ayrıca fazla duygusal. Her şeye rağmen, onlar birbirleri için varlar, kopamazlar. Ve, gelelim erkeklere. Pars, grubun korumacı ve sahiplenici manyağı. Hırçın, hastalık derecesinde kıskanç ve aşırı dengesiz. Tepkilerini önceden sezmek çok zor. O adam olmaz. Egemen, grubun zekisi. Bir insan matematik sınavından 100 alır mı? Egemen alıyor. Az miktar romantik, eğlenceli. Doruk, grubun mızmızı. Her şeye bir kusur bulup diğerlerini deli ediyor, özellikle Pars'ı. Ne yapıyor, ne ediyor kimse bilemedi ama her defasında diğerlerinin gönlünü alıyor. Poyraz. Grubun mantıksal çalışanı. Sahip olduğu deli cesareti başını az belaya sokmuyor. Ama her defasında sıyrılıyor, hadi bakalım. Bu, dostluğun hikayesi. Bu, aşka inanmayanların hikayesi. Her şey yeni bir şehir ile başlıyor, bakalım nasıl devam edecek. *Kapak tasarımı için Girlstory789'a teşekkürler.*

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

"Lokum gibi adamsın,fıstık gibi sözlün var,benimle neden muhattap oluyorsun?" "Çünkü fıstıklı lokum sevmem." ©23042015 Tüm hakları saklıdır.

Karadeniz'in mahalle sıcaklığı uğruna yanan odunlardı onlar. Erkekleri kütük, kadınları daldı. İnadı kemer diye bellerine bağlamış, gücü zırh diye kuşananlardı. Sadece sevdiklerine karşı çıplak kalmayı kabullenmiş kalplerdi. ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! Platonik teşhisi konulmuş bir kızın, virüsü olan adamla tedavi sürecidiydi bu satırlar. Her bir kelime hap tanesiydi sevmeye muhtaç gönüller için. Ben mi? Bende bu hikaye isimli hastanenin doktoruydum işte. Randevuya gerek yok, kapıyı çalıp girmeniz yeterli... *Argo içerir!

Küçük beyaz çantam hemen önümdeki komodinin üzerindeydi. Onu elime alarak hızla açtım. İçinde telefonumu bulmaya çalışırken birdenbire elime bir kağıt parçası geldi. Bunu buraya koyduğumu hatırlamıyordum. Zaten açıp baktığımda bana ait olmadığı da kesinleşmiş oldu. Bu notu ben yazmamıştım ama kesinlikle bana yazılmıştı. "Beste, Dün gece için teşekkür ederim. Harika vakit geçirdim ama aynı zamanda evli olmanın bana göre olmadığını da anlamış bulundum. Üzgünüm... Bundan sonrasında avukatımla görüşebilirsin. Sessiz bir şekilde boşanalım. - Kerem" Yanlış okumuş olmalıydım. Ya da bu bana bugüne kadar yapılmış en kötü eşek şakasıydı! Benim ultra zengin ve top modelleri bile kıskandıracak derecede yakışıklı olan kocacığım, benden bıraktığı bir not aracılığıyla ayrılmış olamazdı, değil mi?

Evet bayım kuşları severim Ve siz benim gökyüzümsünüz... Cemal Süreya

Benimsin... Giriş... Sevgi neydi? Evet hepimizin aklına gelen o meşhur replik... Sevgi iyilikti, dostluktu. Sevgi emekti... Esas adamımız Alex gecen hafta sırf bu yuzden yerleşmişti İstanbul'a.. Kaybetmenin ne demek oldugunu bilmeyen bir adam için Aydan'ın hayatından çıkması 'eski yaşantısına dönmesini' demekti ve genç adam bunu zevkle karşıladı. Aydan'dan ve istemediği evlilikten 'sonunda kurtulduğu' düşüşüncesiyle içi huzurla doldu. Yada öyle gibiydi. Ama o'nu her şeyde, her yerde, her seste, her kokuda, her... -bu liste uzar giderdi- ondan bir iz görene kadar. En kötüsü de her baktığı yüzün, Aydan'ın olmasını istediğini fark ettiği andı... Yaptığı yanlışı cok gec farkına varsa bile artık ne istediğini biliyordu, bunun icin savaşacak ve Aydan'a bunu -zorla olsada- kanıtlayacaktı. ... Aydan bir haftada beşinci defa aynı yerde beklediğini belirten mesajı okudu. Kontağa yerleştirdiği anahtarı çevirdi. Araba viteste olduğu için öne atılınca kendine geldi. Sakince arabasının debriyajına bastı yeniden kontağı çevirdi ve hareket etti. Yollar su gibi akıp giderken geldiği yer Alex'in beklediği çay bahçesiydi. Kendi arabanın içinde, tam karşısında arkası dönük oturan Alex çay bahçesindeki masada, saatlece öylece oturdular... Aydan sevdiğine bakarken kararsızdı. Onu ilk, gazete ve dergilerde hakkında çıkan çapkınlık dedikodularını takip ederken beğenmiş gün gün bu beğentisi çoğalarak içinde ona doğru akıp giden nehire dönüşmüştü. Ve Yüce Yaradan onun sessini duyup bir mucize yarattı. Bu mucizenin sonu mutluluk ola bilirdi! Eğer tam hayallerinin düğününü yaparken, sürpriz kardeş (Hale) gelip herşeyi mahvetmeseydi... Yada Hale Alex'in gerçek yüzünü görmesini mi sağlamıştı..? Ve yeni bir masal yazmaya başlanır... Aslzden tarafından.

​Yade, acı bir ayrılığın sonrasında kendini bir çıkmazın içinde bulur. Aşağılanmış, kırılmış ve özgüvenini yitirmiştir. Ama kardeşi Mahir'in arkadaşı Asaf'la karşılaşmaları içine bir umut ışığı düşürür. Kaybettiği özgüvenini Asaf sayesinde yeniden kazanmayı ve yaklaşan mezuniyet balosuna bambaşka bir Yade olarak katılmayı kendine amaç edinir. Ve sonrasında olaylar birbiri ardınca gelişir... Sizce, istenmeden söylenen bir yalan, hayatın yönünü nasıl değiştirebilir? Aşk bir zaman meselesi midir yoksa yalnızlık meselesi mi? Yade'nin sahici hikâyesini okurken kimi zaman gülecek kimi zaman da hüzünleneceksiniz. "Birini ne kadar seversen sev, ona tüm kalbinle güvenemiyorsan sevmenin çok da anlamı kalmıyor."

© Tüm hakları saklıdır Her şey seninle güzel...

Hiç beklenmedik bir anda, soğuk bir adam dahil oldu, sıradan olmaktan sıyrılamayan hayatlarımıza... Sadece onun varlığıyla, bütün hayatımın ipleri koptu ve başıboş kalan kaderim, Kızıl Gözlü Adam'ın varlığıyla şekillendi; ellerinde yoğruldu, gözlerinde boğuldu. Acı çektiğimde bilirdim ki, o da acı çekerdi. Ölümle yüzleştiğimde ise koşar gelirdi. Cehennem çukurunu andıran gözleri vardı. İçine düşüp yandığım, yandıkça harlanan ateşin beni yuttuğu, yaktığı bir kızıllık. Acıların arasından doğmuş olan adam, Mete, tanıdığım en insancıl varlıkken, Acılarla beslenen adam, Albatros, tanıdığım en karanlık varlıktı. Ve her nasıl oluyorsa, İkisi tek bir beden içinde sıkışıp kalmış, Savaşıyordu. İşte bu savaşın ortasında kaldı kalplerimiz... Kah yandı, kah söndü, kah kül oldu ama asla ölmedi, ölümsüzdü! **KİTAP YASAL OLARAK KORUMA ALTINDADIR - KOPYALANMASI YASAKTIR** KBV 17.10.2015-Cumartesi Vampir kategorisinde 1.!!! KİTABIN ESKİ İSMİ KORUMAM BİR VAMPİR'İDİ.