Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

Başkasına sorgusuz sualsiz güvenmekmidir aşk ben mecburdum bu aşka farklı bir azkar hikayesi okumanızı tavsiye ederim.

"Katili olduğum bu şehirden kaçtım biriyle tanıştım seviyorum dedi inandım mutlu olucaz dedi yine inandım mutluluğum 3 gün sürdü yanlış insana güvenmiştim hayatımı mahveden Herşeyden herkesten kaçtığım bu şehre geri döndüm" _o gün tüm gerçekleri öğrendiğinde bile tek bi soru sordu beni kendisini yaklaştırarak gözlerimin içine baktı bir,iki dakika susup göğe doğru baktı "karaca küller içinde güller yetişir mi"? Dedi Bende kafamı göge kaldırarak "O küllün sahibi sensen gülde yetişir sarmaşık da" bu sefer emindim beni herkesten herşeyden çok sevecek bu ADAM çünkü bende artık sevilicektim.... ^Gözleri gökte olsaydı yıldızlarda onun yüzünden utanırdı yıldızlar yanaklarının parlaklığı Gün ışığının kendini utandırdığı gibi. ^Geride kalan tek şey yüreğim.sahip bile çıkamıyorum artık ona! baksana almış başını gitmiş sana. Çukur dizisinden uyarlanarlanmıştır

Her şey alel acele oldu en sevdiklerim tek tek gittiler yanlız tek başına sokağın sonuna gelmiştim, havanın soğukluğu ellerimi uyuşturmuştu etraf oldukça korkunçtu ama ben korkmuyordum çukurun kızıydım çünkü.. Şarkının ritmine göre yürümeye devam ettim hafiften kar yağıyordu, Sisli havadan göre bildiğim kadarıyla siyah kaşeli biri bana yaklaşıyordu korkmuyor değilim ama sokak yani gelen olur bende ona doğru yürüdüm sanki- sanki boşluğumdan huzura götüren biriymiş gibi hissetim kendine gel karaca! İç sesimle savaşırken karşı karşıya gelmiştim adamla. "Karaca koçovalı.." adımı nerden biliyordu gözleriyle beni baştan aşağıya süzüyordu gözlerim gözleriyle buluştuğunda şuna saçam ama tatlı duygular hissediyorum Bir suçlu varsa o da kalbim..💔 Dikkat! Kitapın içi sırrlarla dolu🙊