#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Hayal kırgınlığı, çocukluğumun yokoluşu ve sahne' İnstagram: @umutisgod

*** Bu koridoru da geçtiğimde boş ve sessiz bir koridor karşıma çıktı. Koridorun sonundaki tabelada 'yoğun bakım' yazısını görünce adımlarımı oraya çevirdim.Tabeladaki ok işaretini parmağımla takip edip karşıma çıkan beyaz kapıya baktım.Merakla kapıya yaklaştığım anda açılınca zıplaya zıplaya elimde çilek kesemle içeri girdim.Karşıma camdan oda çıktı ve daha da meraklanıp yürümeye başladım. Gördüğüm şeyle nutkum tutuldu.İçeride tahminen benim yaşlarımda bir çocuk üzerine bağlanmış kablolarla uyuyordu."Vay canına ne kadar da yakışıklı!"Pamuk prenses üvey annesinin verdiği zehirli elmayı yediğinde sonsuz bir uykuya dalmıştı.Cüceler onu cam bir tabuta koymuşlardı.Nedense aklıma bu masal gelmişti.Tek fark ikisinin cinsiyeti farklıydı. Tam çıkacaktım ki son anda vazgeçip sinsice sırıttım ve kapısına yaklaştım.Otomatik kapı açıldığında büyük bir mutlulukla yanına koştum. Bir filmde görmüştüm.Adam hastane odasında uyutuluyordu.Baş ucuna sevdiği kadın geliyordu ve bir mucize gerçekleşiyordu.Kadın ağladığı anda adam gözlerini açıyordu.Belki bende bir mucizeyi gerçekleştirebilirdim... *** Olur da bir gün;çok yaklaşmışken hayaline...Dayanamayacak kadar çok yaktılarsa canını...Göğsün sıkışıyorsa durup dururken...Nefes almayı sürekli unutuyorsan...Elini kalbine koy ve gözlerini kapat.Hala hayattaysan vardır bir umut.Unutma sakın!Her şeyi unutabilirsin ama bunu asla. *** İlk bölümler düzenlenmeye alındı.Okumaya yeni başlayanlar için bir sorun olmaz.Amma ve lakin...Ön yargılı yaklaşmadan sonuna kadar okuyun.

Babası tarafından evlatlıktan reddedilmiş bir kız. Dedesinin şirketini iki yılda bir Holding'e çevirmiş zeki bir kız. Fakat en önemlisi o ''Sert Kız''. O Elif Melisa Kastan. NOKTA.

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

MUM OLMAK KOLAY DEĞİL KİTABININ DEVAMIDIR.

Karakoldan çıktıktan sonra yeni ve asabi patronumun yanına gittim. Gerçekten havai fişek deposunu patlatmak istememiştim. Yanına yaklaştığımda; '' Simdi içeriye gireceğiz ve sen kimseye depoyu senin patlattığını söylemeyeceksin. Bu Bizim küçük sırrımız olacak. '' Dedi. Peşinden giderken ; '' Neden ceza almamı engellediniz ? '' ''Çünkü senin için planlarım var küçük kız. '' Başıma Neler gelecekti bakalım. Hadi hayırlısı ! Tüm Hakları Saklıdır. Çalıntı yapanlar Hukuki İşlem başlatılacaktır.

"Geçmişin izleri yüzünden sevgiye ve aşka inanmayan bir adamla en büyük hayali gerçek bir aşk yaşamak olan genç bir kızın,sırlarla dolu hikâyesi.'' Melisa, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Zorluğa dair hiçbir şey bilmeyen, bu yaşına dek el bebek gül bebek büyütülen, içinde kötülüğe dair hiçbir şey olmayan Melisa'nın hayatı sürekli ev ve okul arasında geçmektedir. Ta ki beklemediği bir anda, tesadüf eseri karşılaştığı bir adam tarafından hayatı tamamen değişene dek. Kendini en büyük hayalinin gerçek olacağı bir masalın içinde sanan Melisa, yaşadıklarının aslında bir rüya olduğunu çok geç olmadan fark edecektir. Ateş, 23 yaşında sert mizaçlı bir adamdır. Zoru çok iyi bilen, bu yaşına dek bir şeyleri kazanmak için çabalayan, dünya üzerinde sevgi diye bir kavramın olmadığına inanan soğukkanlı biridir. Kendi geçmişini unutmaya çalışıp yaşadığı izleri hafızasından silmeye çalışırken karşısına çıkan geveze bir kız tüm duygularını altüst eder. Birbirine bu denli zıt iki karakter. Onlar Ateş ve Su. Biri yakmak için var. Bir diğeri söndürmek için. Peki bu savaşı hangisi kazanacak? Ya da zoru başarıp, birlikte kazanabilecekler mi? "Sana en başında bana göre olmadığını söylemiştim ufaklık.''

Bir kadının, yirmi altıncı yaş gününde alabileceği en güzel hediyeydi, Ateş. Ve İdil hayatında aldığı her bir pırlanta ve elmastan, pahalı araba ve kıyafetlerden, vücuduna pelesenk olan küçük, altın pırıltılarından daha güzel olan bu hediye için, şükredecekti günün birinde...

Bu dünyada nasıl anne ve babamızı,aşık olacağımız kişiyi seçemediğimiz gibi dış görünüşümüzü de seçemeyiz. Bazıları kilolu olur,bazıları zayıf,bazıları çirkin olur,bazıları güzel/yakışıklı.Hepsi birbirinden farklıdır,Tek bir ortak noktaları vardır; Hiçbirinin başkasının kusurlarıyla dalga geçmeye hakkı yoktur.Herksin bir kusuru vardır ama kimse kendisiyle dalga geçilmesini hak etmez.Tıpkı Melis gibi. Melis de istemezdi kilolu olmayı,sivilceli olmayı,gözlük kullanmayı.Diğer insanlardan ne farkı vardı ki onun.Evet kiloluydu,evet çirkindi,evet sivilceliydi ,evet gözlüklüydü ama o da tıpkı diğerleri gibi bir insandı .Her insan gibi onunda sevdiği, aşık olduğu birisi olamaz mıydı? Olabilirdi, oldu da zaten ama aşık olduğu kişi kendisiyle dalga geçen, gurunu kıran, aşağılayan insanlardan sadece biriydi. Yine kendisiyle dalga geçilen bir okul gününde arkadaşının sayesinde hayatı bir anda değişiverdi. Değişti değişmesiyle ama sevdiği erkekten intikam almak uğruna adadığı hayatında başına gelmeyen kalmadı. ***Başkalarının kusurlarıyla dalga geçenler,kendi kusurlarını gizlemek isteyenlerdir.***