~~TAMAMLANDI~~ 18 yaşını doldurmasına günler kalan Olivia, tam anlamıyla cadı olmak için kendisine bir kasaba belirlemeli ve hayatının 1 yılını bu kasabada geçirmeliydi. Olivia, seçtiği kasabada güçlerini gizlemeli, normal bir insan gibi yaşamalıydı. Peki bu mümkün olacakmıydı? Olivia; sinirlerine hakim olmakta zorluk çeken,haksızlığa asla tahammülü olmayan, güçlerini kullanmaktan keyif alan, kendi doğrularını yaşayan genç bir kızdı. Bu kuralın onu çok zorlayacağını bilsede elinden birşey gelmezdi. Melez bir cadı olan Olivia, güçlerinin sınırı olmadığının farkındaydı. Ancak dikkatli olması gereken tek şey güçleri değildi, GÖZCÜ'lerde vardı. Gözcüler, yüzyıllardır cadılarla sürdürdükleri savaşlardan ağır kayıplar vermiş, artık iyi cadıların olabileceği inançlarını kaybetmiş ve gün geçtikçe güçlenmiş bir ırktı. Güçlerini ateşten alırlardı. Soğuk onlar için cadılar kadar tehlikeliydi.

*Kapak Design Knights'a ait* Bu fikir pek aklıma yatmasa da içimden gelmeyerek onu kafamla onayladım. "Elbette, bu mümkün." Onu öldürmem için bana yalvaran kızın izlerini leke dahi bırakmadan silen, umut dolu gözlerle dünyaya tekrar bakabilen ve görmesi gerekeni görebilen, güçlü olduğunu hisseden bu kurtuluş aşkı ağzımdan dökülecek her kelimeyi kifayetsiz bırakırken kendimle gurur duydum. Onu takip ettiğim için gurur duydum, içimde yükselen gurur dalgalarına rağmen bir tarafım şükrediyordu, bana rastlayacak kadar şanslı olduğu için onun adına şükrediyordu. Okyanusların kah geldiği kah gittiği gözlerine baktım, şimdi kararsızlık ve kasvet dolu okyanuslar umut yağmurlarıyla sulanmıştı. Umut kanserli bir hücre gibi hızla beyninin kıvrımlarında yankı yaparken umudun tohumları yeşeriyordu, fani dünyanın faniliklerle süslenmiş yaşamlarında bulabilecekleri en gerçekçi cennet olan kalın çeperli gözlerinde. "Fakat merak ettiğim bir şey var, gerçekten bunu yapmak içinden geliyor mu? Sonuçta tam anlamıyla aşk dolu bir evlilik olmasa da saygıya önem veririm. Özellikle birlikteliğimiz boyunca başka bir ilişki istemem." 18.05.17