"Би өөрийнхөө хязгаарыг мэдэхгүй ч хэрвээ байдаг бол тэр нь "чи" л байж таарна." ©OHOWLY

Эрт урьдын цагт... Үлгэр бүхэн эрт урьдын цагт гэж эхэлдэг. Тэгээд амар сайхандаа жарган дуусна. Гэхдээ "эрт урьдын цагт" биш "одоо цагт" үлгэр эхэлвэл хэрхэн төгсөх бол? Highest rank: #1 in Mystery/Thriller

Тэр шөнө далайн шуурга болж, тэнгэр газар нийлж байсныг би хэзээ ч мартдаггүй юм. Арлын бүх хүмүүс гэртээ хоргодоцгоож, шуурга намжихыг хүлээн залбирч байсан сан. Тэр үед би яагаад тэдэн шиг гэртээ үлдээгүйгээ одоо ч ойлгодоггүй. Хэрвээ тэгсэн бол чамтай уулзахгүй, чамайг аврахгүй байсан байх. Нүүр нүдгүй салхилж, бороо шаагисан тэр шөнө би эргийн хажууд чамайг харсан. Чиний цээж далайн хүчтэй давалгаан адил хүнхэлзэж, царай чинь хилэгнэн бүрхсэн тэнгэр адил барайчихсан ухаангүй хэвтэж байж билээ. Далай эрэг хэсэг рүүгээ хальж, чам дээр очих замыг минь хаасан байсан. Гэхдээ хүчтэй шуурга, асгаран орох бороо намайг зогсоож чадаагүй юм. Би чам дээр очсон. Эцэст нь чи амьд үлдсэн. Амьд үлдэх үлдэхдээ арал дээр үлдсэн. Арал дээр үлдэхдээ манай гэрт үлдсэн. Би муу хүн гэдгээ мэднэ ээ. Гэхдээ хэрвээ тэр өдөр чи далайн шуурганаас болж живж үхсэн бол юмс илүү амар байх байсан гэж бодогдох юм. Чи ч бас тэгж боддог байх тийм үү?

"Сарны туяаны хэлтэрхийнүүдийг цуглуулж, Тодоос тод гэрэл бүтээх болохоор, Өчигдрийнхтэйгөө адилхан төрхөөр, Наддаа ирээрэй... ...I still wonder wonder beautiful story, Still wonder wonder best part, I still wander wander next story, I want to make you mine..." -Тэхён аа? -Мм? -Одоо намайг тавьж явуулж болно оо... A sequel to story "4 o'clock". 4 o'clock бичвэрийн маань үргэлжлэл болох "Scenery"-г хүргэж байгаадаа таатай байна.

Далавчаа тасдуулсан сахиусан тэнгэр эцэст нь чөтгөр болон хувирсан юм гэдэг...

"Гүн шөнийг дагасаар, Чиний дуулж буй хоолой, Нэг алхмаар, Хоёр алхмаар, Улаан өглөөг авчирна..." -Дахиад дуулаад өгөөч? -Чи зүгээр үү? Одоо гэртээ харьж унтсан нь дээргүй юу? -Цаг хэд болж байна? -Үүрийн 4 цаг. Үнэхээр зүгээр гэж үү? -Зүгээр ээ... Намайг унттал дуулаад байгаарай... -BTS Kim Taehyung Fanfiction-

I loathe you Taehyung. [#2 of the Bangtan series]

ᴡʀɪᴛᴇʀ: ᴊɪɴɪ Намайг Пак Сүхён гэдэг 17 настай. Би бага байхаасаа эхэлж аавтайгаа амьдарсан. Тэр одоо 25 настай. Магадгүй та нар яагаад ийм залуу аавтай юм бол гэж бодож байгаа байх. Тэр бол миний аавын найз байсан хүн. Аав ээж маань нас барахад тэр намайг өргөж авсан юм. Тэхён бол Idol-уудаас дутахааргүй царай, өндөр, булчин гээд өөлөх юм байхгүй. Гэхдээ би түүнд сайн болж болохгүй учир нь тэр миний аавшүүдээ.

#Түүнтэй өнгөрүүлсэн цаг хугацаа хэтэрхий богино болохоор түүнийг мартахгүй гэсэндээ сүүлчийн аялгуундаа мөнхлөнө... Жирэлзэн өнгөрөх он цагийн эрхэнд хамтдаа өнгөрүүлсэн хором мөч бүрээ хуучирсан дурсамжиндаа мөнхлөн хадгалах би .... Төгөлдөр хуурын сүүлчийн даралт дарагдахад чиний гэсэн дурсамжтай хамт чамайг түүх болгон бичнэ.. Сүүлчийн аялгуу .. Сүүлчийн дурсамж... Энэ бол миний хайрын түүх... Уншаад үз. ❤️

Түүнийг минь л битгий авч яваач... ➰ Уншаад үз 🦋