"Ik ben Sebastiaan", glimlachte hij en stak zijn hand uit. "Ik ben blind", zei zij zonder zijn hand te schudden of terug te glimlachen.

dit verhaal is waar gebeurt, het speelt zich af een week voor kerst 2011, ik wil dit delen met de andere mensen, het is namelijk niet zomaar iets. dit is iets wat mensen weg cijferen je word in een inrichting gestopt en vele komen daar eigenlijk niet meer uit. wat ik heb gezien was een tijdelijke Psychose bij mijn man toen der tijd mijn vriend, we hadden net 3 maanden met elkaar toen dit is voorgevallen ps: de cover, hier heeft mijn man die week geslapen. ( de kamer in de instelling) de tekening is door zijn nichtje gemaakt om hem daar wat op te vrolijken. de knuffel die je ziet heeft mijn zoontje voor hem uitgezocht. zodat we toch nog een beetje bij hem waren. Hoogst gehaald: General #45

Ik lach weer, maar hoeveel kan een lach wel niet verbergen? Mijn ouders, mijn vrienden, mijn familie. Ze geloven die ene lach... Die lach die zegt:" Met mij gaat alles gaat goed." Hoogste rang tot nu toe: #3 in kort verhaal