"Ben buyum..." dedim dalgın sesimle. "Deniz'im siyah, Güneş'im siyah... Hayatımdaki tek renk siyah..." Gözlerimi resimden çekerek Barlas'a çevirdim, omuzlarımı kaldırıp indirdikten sonra dolu gözlerimle konuştum. "Benim dünyam siyah..." Gözlerini kısarak "Sen..." dediğinde sertçe yutkundu, "Senin..." Devamını getirem...
Arın en sonunda dayanamayıp beni yere indirip yüzümü avuçlarının içine aldı. "Benim limanım sadece senin ve bizim çocuklarımız için Işıl Kandemir."diyip sertçe dudaklarıma kapandı. İçimde tarif edemeyecek kadar duygu karmaşasını bir anda yaşarken içindekileri dışarıya vurmak adına Arın'a acemi ama bir o kadar tutkuy...
Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.
Karşımdaki adamın bakışları ruhsuzdu. Taş kalpli ve duygusuzdu. Hareketleri sert ve umursamazdı. Tolgay Parçak Ruhumu öldüren ve zindanına hapis eden adamın ta kendisiydi. Kapak Tasarımı: silakosay
