Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

Koray ve Miray birbirlerine daha ne kadar yalan söyleyecekler? -"Seni sevmiyorum anla artık! " "Ben de seni sevmiyorum Miray! "

Pelin İzmir'de yaşayan yarı Alman yarı Türk bir kızdır. Dedesiyle büyümüş, ne intihar eden annesini ne de Alman babasını tanıyabilmiştir. Bir gün başarısının fark edilmesiyle İstanbul'daki saygın liselerden birinden burs kazanır ve hayatı değişir. Kendisini Bulut Tekin'in karanlığına çekilirken bulduğunda bir şeylerin yolunda gitmeyeceği en başından bellidir. Çağrı'nın ortaya çıkışı belki de bu zincirin bir başlangıcıdır. Aynı zamanda habersiz olduğu geçmişinin.

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Törenin amansız yaptırımlarına bir de insanoğlunun saplantılı düşünceleri eklendiğinde iyiden iyiye kanlı bıçaklı ediyordu insanı kaderle... Kader dediğimiz neydi?Temelini törelerden alan bu topraklarda kaderi töreler çizerdi... Yıllar öncesi örmüştü aslında kader ağlarını,bazı yerlerini kördüğüm yapmış ve bu iki insanı ayırmıştı... Hicran... Yazgısına da adı altın harfle yazılmıştı...Hayat oyununda ona biçilen rol, ayrılık acısını çekmekti belli ki... Hicran'ın yaraları yıllar içinde kabuk bağlasa da daha dün gibi tazeydi yüreğinde... Cahit yıllar sonra çıkıp gelecekti...Onun dönüşüyle Hicran'ın aşkla atan kalbi un ufak olacaktı bu tersdüzle. Peki Cahit ismi gibi çabalayabilecek miydi sevdiği kadın için?Onun un ufak olmuş parçalarını sevdasına azık edip toplayabilecek miydi saçıldığı yerlerden?Yoksa her zaman olduğu gibi sinirlerine hakim olamayıp mahvedecek miydi her şeyi? Hicran affedebilecek miydi sevdiği adamı?Sol yanına ağır gelen bu sevda kırıklarını onarmasına izin verecek miydi? Her zaman yakınlaşmaları daha büyük bir ayrılık mı getirecekti onlara? Yoksa her şeye herkese karşı gelerek bu savaşı kazanabilecekler miydi? Bu soruların bütün cevaplarını hikaye içerisinde bulacakken yer yer Cahit kadar öfkeyle gözünüz kör olacak yer yer Hicran kadar kırgın olacaksınız...Diğer hiçbir töre kitabına benzemediğini iddia ederek hepinizi bu serüvene davet ediyorum...

Bazı yalanlar vardır, gerçeklerden çok daha az can yakıcı. ♥ Korkunç bir iftiranın ardından atılan tokadın başlattığı bir oyun. Tamamen yalan ağlarıyla çevrilmiş bir aşk. Gerçeklerden bihaber genç bir kız. İntikam almak için can atan genç bir erkek. ♥ Azra yalanlarla dolu havuzda gün geçtikçe daha çok boğulurken, Aras Azra’yla geçirdiği günler boyunca annesinin ölümünün ardından düştüğü dipsiz kuyudan yavaşça gün yüzüne çıkıyordu. Aras, Azra’nın sayesinde asıl benliğine kavuşurken gerçekler ortaya çıktığında her şey için geç kalmış olacaktı. Çünkü Dostoyevski’ye göre insan, elindekinin değerini zaten onu kaybedince anlardı. ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☞ Kapak tasarımı: MissBollywood ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

Burada sizinle eğlenceli bilgilerle dolu notlar paylaşacağım. WTF Notlar'a hoşgeldiniz. ®Alıntıdır.

genç zengin bir kız hayattan bıkmış ve zorla nişanlanmıştır ...ZENGİN kız başka bir okula gider bu okulda neler olacak hayatında. okulun liderine kafa tutar güzel kız başına neler gelecek not:hikayenin başları sıkıcı gibi gelsede ilerleyen bölümler çok güzel :)

Yüzüme sıçrayan cam parçalarının açtığı kesiklerden,kanlar akıyordu. Artık buna daha fazla katlanamazdım. Hızla evden çıktım ve o beni durdurmaya dahi çalışmadı. Dışarı çıktığımda gecenin karanlığı etrafımı sardı. Yağmur hızlanıyordu ve benim gidecek hiçbir yerim yoktu. Gözyaşlarım,yağmur ve kana karışırken yolun kenarında yürümeye devam ettim.Ne yapacağımı bilmeden sadece yürüyordum... Issız yol,karşıdan gelen bir arabanın farları ile aydınlandı. Bana yaklaşınca durdu. İçinden o çıktı. Bana doğru geldi ve elini yüzümde gezdirdi. - Bunu sana kim yaptı? Adeta kükrüyordu. Cevap veremedim. Sadece ağlamaya devam ettim. Söyleyemezdim. - Her kimse onun beynini uçuracağım! Bunları söyledikten sonra beklemediğim bir şey yaptı;bana kemiklerimi kırarcasına sarıldı. ☆Kapak Tasarım: Elçin Yolcu (@kolpaciyazar)