Görev; Bir kızı her gün biraz daha, yavaş yavaş öldürmek. Ona işkenceler yapmak ve ölmeyi istemesini sağlamak. Acımasız ama yaralı bir adam. Umutlu ama kırılmış bir kız. Bu görevde ne olacak? Görev onlara ne getirecek? Kız görevin sonunda ölecek mi? Yoksa görevin amacı mı değişecek? Bilmiyoruz. Göreceğiz. *Hikaye gerçek kişilerle alakasızdır. -Tüm hakları saklıdır. Sadece Wattpad'te yayınlanmaktadır. Burada yazılanlar başka bir isimle başka bir yerden paylaşılamaz, çoğaltılamaz. İznim gereklidir. Hikayeyi veya bir benzerini başka sitede görenlerin bildirmesini istiyorum. Kapak Tasarımı @MissBollywood

“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”

FLASHBACK Saçları çok güzeldi, çok kıvırcıktı. Bir buklesini parmağıma doladım. ‘’Senin saçların neden marul gibi?’’ dudağını sarkıtıp başını önüne eğdi ‘’Bilmiyorum.’’ Ona sarıldım. ‘’Üzülme ben çok beğendim.’’ Güldü. Sarı uzun saçlarıma dokundu. ‘’Bende senin saçlarını beğendim.’’ O da bana sarıldı. ‘’Arkadaşım olur musun?’’ diye sordu, ayağa kalkıp bana elini uzattı. Bende tutup kalktım. ‘’Olur. Benim adım Daphnie. Senin adın ne marul?’’ .’’ Harry.’’ Elimi tuttu ve yürümeye başladık…