güneş doğmuyor bu günlerde
güneş dolu ceplerim benden uzaklaşmazsan elbet bir gün yakar kül eder saçlarını
güneş dolu ceplerim benden uzaklaşmazsan elbet bir gün yakar kül eder saçlarını
Anılarla döşenmiş satırlarım ve sevdiğim adamın muhteşem şiirleriyle kurduğum dünyama hoş geldiniz. Tüm haklar satırlarımın arasında saklıdır.
hayır, hayır burası benim evim değil, beni eve götür. ancillulaa [2019]
Yoktan başlayanların çocuklarıydı onlar. Kendi başlangıçlarını yaratanlardı.
tamamlandı. görüyordum, görüyordum rose, bir kırlangıç, avuçlarındaki çizgilerden başlıyor.. kirpiklerinde yığılan renksizliğedek senden bahsediyordu tanrı'ya-/23
ben yaşamayı seviyorum, tüm rezaletiyle gözlerimin önünde çürüyüp giden bir ceset bu kadar güzel kokmamıştı çünkü daha önce.
ve o güneşti. ne zaman dökülse dudaklarından kelimeler, iterdi ruhumu okyanusa. boğulan ciğerlerime rağmen, kalbim atardı.
ideolojilerden söz etmiştim, alınmasınlar bana. "değil uçmak kanat meselesi" "biz sizden önce gittiydik döndük sonraları dönmeye niyetimiz yokken üstelik acı oluyor böylesi kanatıyor, yara bandı yüreğe sarılmaz fakat." on yedi aralık.
Ben, okyanusa düşmüş bir yıldızım. Ben, ölüme sürüklenmiş bir kızım. Ben, terk edilmiş bir deniz kızıyım. ~ Gökyüzü, maviliğini yansıttığı Okyanus'u seyretti özlemle. Ufuk çizgisinde dâhi kavuşamayan iki mavilik tutunmaya çalıştı birbirine. "Kavuşamayacağız." dedi Gökyüzü acıyla. Okyanusun kırık kalbi, hırçın dalgala...