Canım her zaman konuşacak bir ortam istedi kurdum.

anonim: Alayım mı seni gece, anonim: Yiyelim çiğköfte, anonim: Basalım acıyı anonim: Çiğköfteye missme: Oha benim de artık bir anonimim var! √Kısa hikaye√

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

CANI SIKILAN BİR BAKSIN DERİM.☺☺☺ Rasgele içinde #1. (Kitabı basılmış yazarlarla röportaj yapılmıştır.)

Narin ve usulca gözlerimden inen yaşları elimin tersiyle geriye atarken dudaklarımın titremesine engel olmak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Gittikçe fazlalaşan göz yaşlarımı susturmak adına ağzımdan çıkan sayısız hıçkırıkları bastırdım. Ve dile getiremediğim çaresizliğimle birlikte içime attım. Bu da zamanla sessiz çığlıklara dönüşüyordu. Ya gün gelecek o sessiz çığlıklar ölceklerdi yada ben çığlıklarımla boğulacaktım. Ve garip olan şey... Ailemin sevgisizliğinden yakınıp üzülürken, Erkeklere ördüğüm duvarı kaldırır kaldırmaz başkasının gösterdiği sevgiye takıldım ama uzun sürmeden yere çakıldım. Bu iki duruma ve bahtsızlığıma ağlayıp sitem ederken , üzülmeme dayanamayan ve gülümsemem için elinden geleni yapan Ali için , yaşadığım zorlukların çığlıklarını sessizce içime attım. Benim icin üzülmesin diye sabretmeye ve gülümsemeye çalıştım. Halbuki en zor sessiz çığlıklar değil miydi ? Ali'im benim için üzülmesin diye dışarıya atmayıp içime attığım çığlıklar içimi kemirip ruhumu teslim alıyorlardı. Hayat gerçekten garipti...

Alya için kurallar basitti. Düşünme, yap! Unutma, hatırlat! Acıma, öldür! Acımasız bir dünyanın kollarına atılan bir kız çocuğun güvendiği tek kişi kardeşiydi. Kardeşi için yapar, kardeşi için ölür ve yine kardeşi için yaşardı. Yeni bir kurbanın infazı için gittiği bir gecede kendi için hazırlanan tuzağı nereden bilebilirdi. Yaşamak istedi...yaşadı. Özgür olmak istedi...tutsak oldu. Hemde hayatı boyunca iki defa gördüğü bir adam tarafından. Onu kelebek diye seslenen adam. Planlar değişti, oyunlar bozuldu. Alya kendini hiç ummadığı bir oyunun içinde buldu. Hazır mısınız? O zaman sizi şöyle alalım. Dikkat edin bu oyunda hiçbir şey göründüğü gibi değil. **** "Ne gülüyorsun? Komik mi? Kişilik boz..." Ben cümlemi tamamlayamadan gözümdeki bandı çıkardı ve çenemi parmaklarının arasına aldı. Kafamı kendine doğru çevirdiğide kısılı gözlerim açıldı ve yüz hatlarını ezberlemeye başladı. Badem gözlerindeki iris büyümüştü. Gözlerinde ayna olsa şu an kendime bakıyor olurdum çünkü gözlerinde belirsizlik vardı. Anlam taşımayan bakışlar...Belki de yüzüne sahte maskeler takmakta çok iyiydi. Kim bilir...Galeride gördüğüm gibiydi sadece o kaliteli adam imajından sıyrılmıştı. Beyaz gömleğinin birkaç düğmesi açılmıştı. Saçları dağınıktı, düşüncelerim gibi. " Hani kelebek o zincirleri kendi takmıştı. Kilitli zincirler...kilitli kanatlar...kilitli özgürlük ve kilit vuramadığın hayallerin. Kendi taktığın zincirlerin anahtarı avcunda saklı görmüyor musun?" Gülümsedi, bana acıyarak." " Anahtar düştü..kilit açılmadı...hayallerim yok oldu" Gülümsedim ona hak vererek ve ilk defa kabul ettim o aptal kelebeğin ben olduğuma." +18 içerir. ©Tüm hakları saklıdır 16.07.2019

Bir kadın.. Bir adam.. Bir ev.. Peki bu üçü bir araya geldiğinde neler olacak dersiniz? Merak ediyorsanız Cihangir 'Numara 12'de buluşalım.

Dikkat ! Bağımlılık Yapabilir.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''