[👨‍❤️‍💋‍👨✨] [enemies to lovers taekook x düzyazı] serseriliğine dalaşırken birbirimizle, dudaklarımızda sigaralarımızla yumruk savururken bedenlerimize her şey en basit formundaydı ve ben bu karmaşada bile kaybolurken, ona beni tutuşturmaması için yalvarır vaziyete gelmiştim. zira bir erkeğe aşık olduğumda ben; bir mumdum, kibrittim ve meşaleydim. velhasıl kelam, insanların aşk dediğine benim diyarlarda yangın denirdi. litost: kişinin kendi zavallılığının farkına varıp varoluş sancılarıyla aniden kendisine acıdığı, dert içinde kıvrandığı durumun adıdır.

-angst. İnsan insanı ya tamamlamalı ya da tam anlamalıydı ama bir zamanlar bu cümleyi kurduğum adamın bir gece ansızın kalkıp saçlarını öpsem, saçlarında hayat buldum desem sabah uyandığımda saçlarını kestiğini görecek gibi hissediyordum.

Seni değil, yalnızca seninleyken bulduğum o şeyi istiyorum. Hiçbir aynadaki, hiçbir sudaki yansımamı sevemiyorum senin irislerinde kendimi gördüğüm gibi. Hiçbir gözün içine bakıp da beğenemiyorum kendimi. Bana bakan gözler hissettirmiyor senin gibi. Yemin ederim alıp da gözlerini, oturtamıyorum bir başkasının yüzüne. Diğer insanlarda seni aramak, hayır, senin gözlerini aramak ne kadar acı biliyor musun hiç? Bilme. Zerre âhım yoktur sana, sen bu derdi sakın bilme.

ekin kargalarının çığlıklarını devriye gezen polisler yutuyor, bu kadar mı karanlık bu kadar mı sokağım, ya avuç içim ya acım, ya kokum?

"Söz vermemi ister misin, küçük?" "İsterim, ama tutabilecekseniz, bayım." 14/04/2018 ~ 29/06/2018