22 yaşında, yeni mezun olmuş, atama sınavlarına hazırlanan işsiz birisiydim. Bir çok sorun yaşıyor ve bundan kaçmak için romanlar okuyordum. Bir gün annemle tartışıp evden çıktığım gece yıldırım çarpması sonucu öldüm. İşte o an hayatın tam bir boktan olduğunu kanıtlarcasına sövüyordum ki, önceden telefonumda olduğunu...
İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu...