Wierzę w miłość, po prostu nie wierzę by pokochał mnie tak naprawdę, wiedząc jaki jestem. Plus on mnie nienawidzi. Miłość nigdy nie była mi przeznaczona. Powoli opuszczę peron, który nazywa się "Nathaniel",ale nie wiem czy na własnych nogach czy w pociągu do nikąd, gdzie umrę samotnie lub z nim. Marc nie wiedział co zrobił źle, że Nathaniel tak bardzo go nienawidził. Pewnego dnia wszystko zaczyna przyśpieszać jak pociąg pendolino, pędzący na swoją stację docelową. Chciał być z nim i spędzić jak najlepszy czas w życiu, jednak jak zawsze wiemy, życie nigdy nie było łaskawe dla bruneta, który gdyby rudowłosy dał mu szansę, zrobiłby wszystko by dać mu szczęście. Nawet jakby musiał poświęcić nawet swoje życie. "Chciał to naprawić, naprawdę chciał" angst; au, fluff?, happy end?, tw: śmierć jeśli nie czujesz się dobrze z tematem śmierci lub ran, lepiej wyjdź nie chce byś czuł się przez to źle ‧͙⁺˚*･༓☾　☽༓･*˚⁺‧͙ "Do zobaczenia wkrótce, na innym peronie"

"Doceniamy rzeczy dopiero kiedy je stracimy." Mówiła mu matka, nie rozumiał co to znaczyło. Dopóki sam tego nie doświadczył. Nathaniel Kurtzberg jest znanym w całej Francji malarzem. Wydawałoby się, że ma on idealne życie że jest szczęśliwy. Lecz nikt nie zna prawdy. Prawdy która rani nie tylko, jego który sam siebie zranił. Każdy zna jego najbardziej znany obraz, lecz nikt nie zna historii. Pozwólcie, że wam ją opowiem. Poznajcie historię która kryje się za poplamionymi farbą i atramentem drzwiami. Poznajcie historię pełną atramentu, farb olejnych, szminki i ciepłych dłoni. Historię chłopca o czarnych włosach i smutnych oczach.

Witam wszystkie Pędzelki! Będę tutaj zamieszczała moje szkice ze świata Miraculum. Mam nadzieję, że się spodobają ^^

Cierpię na tokofobię (paniczny lęk przed ciążą i porodem). Piszę ten pamiętnik, żeby uświadomić ludziom istnienie tej przypadłości, a także monitorować moją walkę. Okładka: @Flowercy

Czarne zwierciadło, nie rozpoznaję siebie w twej toni. Jedyne, co widzę, to jego oczy: bramę wiodącą w otchłań jego duszy. A w niej okrucieństwo, którego zaznał za moją przyczyną. Spalam się więc w piekielnym ogniu winy [Nie ja napisalam ten tekst, po prostu udostepniam na tej stronie zebyscie mogli przeczytac. I to nie jest zaden plagiat.]

"Dorian... Doriana zawsze wszędzie było pełno. I to, że akurat wtykał nos w nie swoje sprawy nie miało dla mnie wielkiego znaczenia, bo czasami mi się wydawało, że w przypadku Doriana wtykanie nosa w nie swoje sprawy było wręcz cechą wrodzoną. Tak samo jak gadulstwo i ten nieszczery uśmiech, którym obdarzał mnie za każdym razem, gdy ewidentnie coś mu się nie podobało lub nie zgadzał się z moją decyzją, ale próbował to ukryć. Skąd wiedziałem, że był nieszczery? Bo był prosty. Dorian w chwilach szczerości uśmiechał się niekontrolowanie i niesymetrycznie. Mogłem szczerze stwierdzić, że wtargnął do mojego życia i obrócił je o dobre sto osiemdziesiąt stopni. Ale nie byłem zły, naprawę... Zważywszy na to, że to ja sam otworzyłem przed nim furtkę, nie wiedząc w co się pakuję. - Dorian - wypowiedziałem jego imię, w momencie, gdy wszedł do salonu. Gdyby było to pytanie, pewnie określiłbym je retorycznym, bo nie czekałem na żadną reakcję. Po prostu chciałem utwierdzić go w przekonaniu, że go zauważyłem oraz aktualnie obserwuję. Chłopak mimo to dygnął teatralnie, jak zwykle wprawiając mnie w dobry nastrój. - Nie widać dzisiaj gwiazd... - Bo jest zachmurzone niebo - zauważyłem, przysiadając na dwuosobowej kanapie. Dorian podszedł do szyby rozciągniętej na prawie całej długości ściany. Po chwili przystawił do ust kieliszek z winem i wziął jeden łyk, ani przez chwilę się nie krzywiąc. - To niedobrze... Bardzo lubię oglądać gwiazdy z twojego salonu - uśmiechnął się. Jednostronnie." _________________________________________ 🌹On - najprawdopodobniej był nieplanowany. 🌻On - był planowany z kilkuletnim wyprzedzeniem. 🌹Nie chce, aby ludzie się do niego przywiązywali. 🌻Jest zbyt sentymentalny, aby się do tego przyznać. Może zawierać treści +18. 🌹Praca bierze udział w Turnieju Osobliwym 2020 organizowanym przez @BractwoOs🌹

Atsushi jest niemalże nikim w realnym świecie. Pochodzi z patologicznej rodziny i pomimo starań, by odciąć się od rodzinnej toksyny, to nie osiąga nic szczególnego. Jest tylko zwykłym uczniem z małym gronem bliskich osób. Ale kto powiedział, że świat codzienności jest tym jedynym i determinuje wszystko? Główny bohater po natłoku ciężkich dla niego wydarzeń odkrywa, że potrafi odzyskać wszystko co utracił. Odzyska jednak wszystko co ceni, dopiero w świecie poza granicami realności.

"Rodzice wymuszają na swych dzieciach pewne osiągi czy zachowanie, czego bohaterowie tej historii znają aż za dobrze. Aslan przez ciężką sytuację rodzinną zmuszony jest przeprowadzić się z matką i rodzeństwem do nowego kraju i to na dodatek podwyższając standard życia, którego nie chce szanować kosztem własnego ja. Nie pasuje do nowego domu. Okazuje się jednak, że nie jest jedynym, na drugiej stronie ulicy bowiem mieszka chłopak tak zakorzeniony w kłamstwach, że nie ma pojęcia, gdzie zaczyna się on, a gdzie wytwór nakazów i zakazów rodziców. Aslan jest sobą kosztem braku akceptacji, za to Shane jest tym, kim chcą go widzieć i nie zna uczucia wolności. Spotkanie się dwóch skrajnych światopoglądów nie może skończy się dobrze. Może dojść do wyzwolenia, tylko frustracji Aslana czy prawdy Shane'a?" [Zakończone - ✔] ______________________________ Opowiadanie jest mojego autorstwa i zabrania się kopiowania treści bez zgody autora! Zawiera treści homoseksualne. Okładka mojego autorstwa. ©awenaqueen 2017/2025

Witajcie wierni w tej cudnej książce, obrazującej piękny świat Biblii.

Gdy nie widać naszych twarz zawsze lepiej się rozmawia