Bir kerbela çığlığla sesleniyorum yesribin ölüm sessizliğindeki ruhuna ; Ben ki yetim ve yitik bir umut kervanına bel baglamis, varlığını susuzluktan serap görmüş gözlerime ab-ı hayat bilmişim.. Değer mıydı ? kalbimi kırık ,hanemi yıkık koymaya! Ey güneş yanığı toprakların kara yağız delikanlısı..
Aşka en az yakışan bir kavimle beraber doğmuşuz.Şuç bizde değil.Kendimize muhteşem bir tufan hazırlıyoruz
Ne zaman görsem sarı bir yaprak Birikir yaşlar durmaz gözümde Kabrine eğilip öptüğüm toprak Senden bir iz olup kaldı yüzümde
