Όλοι έχουν ακουστά τον θρύλο της ματωμένης κοντέσας με τα εβένινα μαλλιά, το άσπιλο, λευκό δέρμα και τα κατακόκκινα χείλη, της Ελίζαμπεθ Μπάθορι. Τον θρύλο της αιματοβαμμένης κυρίας του Καχτίτσε που διαφεντεύει από τον παλιό, πέτρινο πύργο της στην κορυφή του βουνού. Είναι ένας θρύλος σκοτεινός και τρομερός που ταξιδεύει από στόμα σε στόμα, σπέρνοντας τον φόβο στις καρδιές των χωρικών, η ιστορία μιας ευγενούς με ξακουστή ομορφιά, παροιμιώδη σκληρότητα και μια άσβεστη δίψα για αίμα... Don't copy this story©

Έπειτα από πολλές εβδομάδες εγκλεισμού στο ίδρυμα, αρχίζω επιτέλους να κατασταλάζω, ν' αντιλαμβάνομαι τι μου συμβαίνει. Ο Ζίρο και τα Μαθήματα Φόνων του με βοηθούν να γνωρίσω τις μέχρι τώρα άγνωστες πτυχές του εαυτού μου, άγνωστες και σκοτεινές. Πάντοτε έτσι ήμουν, αλλά εθελοτυφλούσα. Τώρα, όμως, το βλέπω ξεκάθαρα. Ένα γεγονός αναντίρρητο, ευθεία μπροστά μου. Εγώ γεννήθηκα για την καταστροφή. Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ δημιουργώ οδύνη, χάος και όλεθρο. Και στο διάβα μου σκορπώ πτώματα. Δεν είμαι ένα απλό κορίτσι όπως όλα τ' άλλα. Όχι πια. Έχω μετουσιωθεί σε κάτι... άλλο. Σ' έναν ανεμοστρόβιλο, συντριπτικό κι ασταμάτητο. Σ' έναν τυφώνα με ανθρώπινη κοψιά. Μια θύελλα. Κάθε χτύπημα που δέχτηκα το ανταπέδωσα. Κάθε μου λαβωματιά την φορώ σαν σιδερένια φολίδα σε πανοπλία. Και γίνομαι άτρωτη.

Η Άντριαν Βάλενταϊν είναι πεπεισμένη ότι τίποτα στην ζωή της δεν μπορεί να πάει χειρότερα. Ανέκαθεν ήταν η δεύτερη επιλογή, η εναλλακτική που κρυβόταν στην σκιά των άλλων. Καθώς όμως φαίνεται η ζωή της μπορεί να πιάσει πάτο, όταν βρίσκεται υπόλογη για τον θάνατο της δίδυμης αδερφής της, Μία. Οι γονείς της τρομαγμένοι την «σουτάρουν» στο Ντέιβις Πλέις. Ένα ίδρυμα για νέους όπου βασιλεύουν η βία, τα ναρκωτικά, το σεξ, η εκμετάλλευση και οι εφιάλτες κάθε είδους με σάρκα και οστά. Η Άντριαν δεν κολλάει καθόλου εκεί μέσα, αισθάνεται τελείως καταπτοημένη με την τροπή των πραγμάτων και πασχίζει να ενσωματωθεί σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από εκείνη που γνώριζε. Και όλα αυτά προτού οι φωνές αρχίσουν να μιλάνε μέσα στο κεφάλι της. xΧx "Λες ότι οι φωνές στο κεφάλι μου δεν είναι πραγματικές, οτι είναι φανταστικές, ανυπόστατες. Πρέπει, όμως, να το παραδεχτείς, καμιά φορά, έχουν πολύ καλές ιδέες. Όπως τώρα για παράδειγμα, τώρα μου ψιθυρίζουν να σας σκοτώσω όλους". Don't copy this story©