🌟10.06.2018'de yayınlanmaya başlanmıştır.🌟 "11/D" olan konuyu "12/D" olarak değiştirdiniz. +0545: O grubun adını değiştiren Dila mı? Gözlerime inanamıyorum. +0543: Aynen kanka Dila. Gruba ilk defa girdi herhalde vkscmöncksö Su: Ya bana görüldü atıyordu. Onu bırakın da 12 olduk yaaa. Siz: Merhaba sevgili 11/D pardon 12/D grubu. Hepinize buradan bir konuşma yapacağım. Koca bir yılı sizin gibi kafayı sıyırmış insanlar ile geçirdiğim için gerçekten kötü hissediyorum. Tanrı'ya hangi günahım yüzünden bu sınıfa geldiğimi de binlerce kere sormuş olabilirim. Sizden nefret ediyorum. Umarım bir daha görüşmeyiz. Siz hariç canım kankalarım Simge ve Deniz. Ben sınıf değiştiriyorum. Hepinize kötü günler. *** +0532: Bugün baya atarlı olduğunu duydum. +0532: Ben de durur muyum? Şansımı denemek için mesaj attım. +0532: Bana da atarlanır mısın, yıldız tozu? *** Anonim ve nefret edilen bir kızın biraz komik, biraz hüzünlü ve çokça paranoyaklı hikayesi. *** 28.07.2018 Texting'de 2. sıradayız ☄👑 23.08.2018 Genç Kurgu'da 2. sı☄ 30.08.2018 Genç Kurgu'da 1.yiz ❤🌙 23.09.2018 Genç Kurgu da 1.yiz (yeniden 💚) 25.08.2020 Kısa Hikaye'de 1. sıradayız 💗

Bir kadın;bazı gerçekler ile düzeni bozulmuş,duyguları ağır bir darbeye maruz kalmış,yalnız hissetmiş,acı çekmiş,ama sadakatini kaybetmemiş. Gerçekler bir yana;onu büyüten insanlar,ki o çekinmeden ailem diyebiliyor,bir yanaydı. Dolun,güvendiği kişiler için canını bile feda edebilirdi. Bir adam;öğrendiği 'saklı' bir gerçekle her şey değişti.Bir anda olgunluk seviyesi artmış,sorumlulukları büyümüş,düzeni kökten değişmişti;ama şikayetçi miydi..Kesinlikle hayır. Selim;yeni tanıştığı oğlu için canını bile feda edebilirdi. Küçük bir çocuk.Etrafta olanları anlamak için çok küçük,küçücük.Konuşmayı bile çözememişken,anlamak güneş kadar uzaktı. Ama iki kalbin birleşmesi için zemindi,onun küçük elleri,yüreği,gözleri..Kısaca tamamı..Kağan Üvey olduğunu öğren Dolun,oğlunun varlığını geciktirmeli öğrenen Selim ve kitabın prensi Kağan... 'Bir baba en çok neyle mutlu olurdu?' 'Çocuğunun tebessümü ile.'

Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.

Ruhlarının saflıkları kalplerinin siyahlıklarında yok olmuştu. Kapanmaya yüz tutmuş yaralar yeniden açılmıştı. Hatalıydılar. Ve kendi hatalarını bir başkalarının günahlarıyla kapatmıştılar. Prangaların birbir açıldığı, tabuların tek tek yıkıldığı bir oyuna; binlerce kez hissetmeye var mısınız? Binlerce His Sizlerle... ❤️ "Herkesin hikâyesi vardır ama herkesin şiiri yoktur, der Özdemir Asaf. Sence bizim şiirimiz var mıdır?" "Kim bilir, Talay. Belki de uzaklarda bir yerde, mum ışığının altında mürekkep lekeleriyle bezeli yabancı parmaklar, dolma bir kalemin raks ettiği bir saman kâğıdına bizim şiirimizi yazıyordur. Ya da çoktan şiirimiz yazılmış ve kitap raflarına konuk olmuştur." "Nasıl başlardı bizim şiirimiz?" "Buzdan kalpli bir kızla, çocukluğunu kaybetmiş bir oğlan çocuğu nasıl anlatılabilirse öyle başlardı."