HR: #2 in Paranormal Completed✔ Ο North Finnland ήταν το αστέρι του σχολείου. Ήταν από τους καλύτερους μαθητές, αλλά και το πιο bad boy. Στους καθηγητές ήταν το γλυκό αγόρι, στους συμμαθητές του έσβηνε το τσιγάρο του στο δέρμα τους. Όλοι αναγκαστικά τον σέβονταν. Μέχρι που κάποιος τον δολοφόνησε... άγρια και τον κρέμασε στην πόρτα του σχολείου για να το δουν όλοι. Δύο χρόνια αργότερα, το σχολείο ανοίγει ξανά τις πόρτες του για τους μαθητές του York. Κάποιοι συνεχίζουν αδιάφοροι το σχολείο, κάποιοι φοβούνται το φάντασμα του North, κάποιοι χαίρονται που επιτέλους πέθανε αυτό το κάθαρμα και κάποιοι κλαίνε που έχασαν έναν καλό φίλο. Όλα αλλάζουν όμως, όταν μια καινούργια μαθήτρια έρχεται στο Finnland York High School και ένα ασπρομάλλικο αγόρι την βοηθά να προσαρμοστεί. Είναι γλυκός και όμορφος, αλλά κανείς δεν φαίνεται να τον γνωρίζει. Μέχρι που η ίδια συνειδητοποιεί ότι αυτό το αγόρι μοιάζει πολύ με αυτό που πέθανε... Αποκλείεται.

Επειδή μερικά κορίτσια μπερδεύτηκαν το λέω για να το ξεκαθαρίσω το Forgotten,είναι η συνέχεια του Dangerous!Αυτά,καλή συνέχεια και καλή ανάγνωση!! :)

Γίνεται ν'αγαπήσεις το άτομο που μισείς όσο τίποτε άλλο στον κόσμο; Μπορείς να εμπιστευτείς αυτόν που στάθηκε αφορμή να χωρίσουν οι γονείς σου; Η Ινόβη είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι που έρχεται αντιμέτωπη με τις προκλήσεις της ζωής πολύ μικρή, καθώς οι γονείς της, μετά από πολλά χρόνια τσακωμών χωρίζουν και η ίδια πρέπει να υποδεχτεί στο σπίτι που άλλοτε έμενε ο πατέρας της - ποιον;- τον πατριό της... Θα καταφέρει ν'αντιμετωπίσει τις καινούργιες δυσκολίες που έρχονται; Θα τα πάει καλά με τον καινούργιο άντρα της μαμάς της; Μια ιστορία που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε μια έφηβη κι έναν άνδρα.... Μια ιστορία αγάπης που έχει να μας διδάξει πολλά.....

Η καρδιά της ξαφνικά χτυπάει υπερβολικά γρήγορα,όταν καταλαβαίνει τι έκανε. Αρχίζει να κλαίει αθόρυβα,για να μην ξυπνήσει τους υπόλοιπους. Το μέτωπο της καίει, τα χέρια της ιδρώνουν. Κλείνει τα μάτια της σφιχτά. Σκέφτεται τα δικά του μάτια.Αυτά τα σκούρα γαλανά μάτια του. Μόνο αυτά την καθησυχάζουν. Μόνο αυτά την ηρεμούν.Και την παίρνει ο ύπνος... #9 σε Μυστήριο/Τρόμου/Θρίλερ(25/10) #10 σε Μυστήριο / Τρόμου/ Θρίλερ (26-28/10)

{Book 1 of trilogy; Doomed} Άφησε το μολύβι της κάτω , έτριψε τα μάτια της που έκαιγαν από την αυπνία, τον πόνο και τη θέληση της να μείνει λίγο ακόμη ξύπνια. Θα έγραφε μέχρι τα χέρια της να μουδιάσουν, αρκεί να ένιωθε λύτρωση, γιατί πράγματι, τίποτα δε συγκρινόταν με την αίσθηση της ευτυχίας, της χαράς, ακόμη και της ηδονής του να τα καταφέρνει. Θα ήταν ελεύθερη. Για τώρα, θα αρκούνταν στην ομορφιά της συγγραφής. Στην ομορφιά της ψευδαίσθησης. Επίτευγματα: #1η θέση στην κατηγορία Εφηβική Φαντασία 25/7/15 #1 θεση στην κατηγορία Μη-Φαντασιας 14/4/16 Ευχαριστώ. 2015-2017

«Δεν είμαι τρελός, ερωτευμένος με τα ναρκωτικά είμαι» All Rights Reserved DON'T COPY THIS STORY 🚫 •JUAN (psychopath) Wattpad 2016 -Winner of authors vote #KAWG2019- #9 Θέση 5/11/16 #3 θέση 7/5/17 #1 θέση 27/7/17

"Ζήσε τη ζωή σου,είσαι ελεύθερος να το κάνεις αυτό,ελεύθερος να ξεχάσεις". #8 Μικρού Μήκους (19/8/15)

H Βανέσα είναι μια ατίθαση, αυθόρμητη και ανεύθυνη κοπέλα με όλους τους άντρες να τρέχουν από πίσω της. Ο Τζάστιν από την άλλη, ένας αλαζόνας, με πέραση στις γυναίκες και απίστευτα γοητευτικός. Μια απρόσμενη συνάντηση, θα τους φέρει κοντά κι έτσι οι δρόμοι τους ενώνονται. Τι θα γίνει λοιπόν μεταξύ του Τζάστιν και της Βανέσα; Θα καταφέρει ο ένας να αντέξει τον άλλον ή ο αλαζονικός χαρακτήρας τους θα τους καταστρέψει και τους δυο;

"Αφήστε τα! Καίγεται ο κωλος μας!" Είπε ο Μιχάλης. "Ώστε καίγεται ο κωλος μας;" Ρώτησε δραματικά ο Σταμάτης. "Ναι φίλε μου. Καίγεται ο κωλος μας" απάντησε το ίδιο δραματικά ο Μιχάλης. "Θέλετε να πείτε ότι καίγεται ο κωλος μας;" Ρώτησε το ίδιο δραματικά η Ιωάννα. "Ναι, θέλουμε να πούμε ότι καίγεται ο κωλος μας" απάντησε ο Μιχάλης με στόμφο. "Ε άμα καίγεται ο κωλος μας, νομίζω κάτι πρέπει να κάνουμε!" Είπε εξίσου δραματικά και η Δήμητρα. "Ε τι λέμε τόση ώρα ρε παίδες!" Αναφώνησε ο Μιχάλης. _(6@_@€)#€€)##) €#€)€$) €#€#€$€₩# "Ε....εεε...." ήταν το μόνο που είπα. Εκείνος με κοίταζε με ανασηκωμένο το δεξί του φρύδι. "Ε λοιπόν θα μου πεις;" Με ρώτησε χτυπώντας γρήγορα κάτω το πόδι του. "Το παιδί ειν- ΑΑΑ!" Πήγα να πω ,αλλά το μωρό με κλώτσησε πολύ δυνατά. Oh-oh. Houston we have a problem...