Mijn 3e boek; ©Pistolen & Rozen, Voordat je hetzelf heb gemerkt ben je beland in iets, wat je eigenlijk al heel je leven hebt ontweken. Je moeder neemt een andere man, omdat zij vind dat ze niet meer aan haar dode man kan denken, en wanneer je het niet accepteert, liggen als je spullen en kleding de volgende dag buiten, zo op de stoep. Jouw eigen bloedbroer staat aan de kant van je moeder, en de man die jij helemaal niet vertrouwd. Je hebt niemand, niks, saus. Zelfs de vriendin die jij hebt geholpen toen zij haar ouders heeft veloren doet niet eens de deur van haar huis open voor jou. Drugs en drank zal dat helpen? Of toch het goede? Kies je dan voor de onder-of-'boven'wereld? (Aan het herschrijven)

"Ik wil dat je geniet van onze dag. Het is onze bruiloft, Jihane. Ik wil niet dat je er zo bij loopt. Laat zien dat je gelukkig bent." Hij keek haar met een scheve glimlach aan. En zij keek hem kwaad aan. Hoe kan hij dat zeggen als hij weet wat er speelde, als hij weet dat ze niet gelukkig is, als hij weet dat hij de reden is van al het slechte. "Gelukkig?! Gelukkig?! Moet ik een neppe glimlach opzetten en tevreden de mensen groeten? Verwelkomen? Wat denk je wel niet? Mijn ouders en zussen kennen mij en ze weten wanneer ik gelukkig ben en wanneer niet, dus zo'n glimlach kan niks redden. Ik ben ongelukkig en dat zien de mensen wel. Jij maakt mij ongelukkig. Jij hebt mij alles ontnomen wat me dierbaar was. Ik zal nooit gelukkig met je zijn. Er is maar 1 iemand die me het geluk kan geven en die gene heb jij van me afgenomen. Je hebt me gedwongen om met je te trouwen. Jij hebt me gedwongen om afscheid van hem te nemen. Dat ik nu met je trouw, dat doe ik voor hem! Dat ik nu een leven met jou begin, dat doe ik voor hem, dat ik nu volhoud en op de bruiloft een neppe lach opzet, dat doe ik voor hem, dat ik nu al mijn dierbaren voorlieg, dat doe ik voor hem en dat ik mezelf opoffer, dat doe ik ook voor hem! Alles wat ik doe, doe ik voor hem en weet je waarom...? Simpelweg omdat ik van hem hou. Liefde, klootzak. Liefde, iets wat jij nooit zal kennen en voelen en waarom niet? Omdat jij gewoon een harteloze monster bent...

Aandachtig klik ik de lading in het vuurwapen. Ik sta op en bekijk mezelf in de spiegel. Met alleen mijn lingerie aan kan ik de wonden op mijn lichaam goed bezichtigen. Ondanks de koude tempratuur voel ik geen rillingen, ongeacht de verse wonden voel ik geen steken. Het maakte allemaal niet meer uit. Alles of niets. Dood of levend. Ik grijp naar een zwarte broek, een zwarte coltrui en zwarte sokken. Lichtjes maak ik mezelf op. Mijn lokken bind ik met een elastiek in een knot. Vervolgens trek ik zwarte handschoenen aan. Als ik klaar ben controleer ik of ik alles heb en of alles goed zit, check. Dubbelcheck. -Gekopieerd vanuit Marokko.nl-

Voordat je dit boek leest; Dit is DEEL 2 dus leest eerst deel 1 Ahlam & Jaouad. -Ik word midden in de nacht wakker door een harde gil van Ahlam. Als ik naast me kijk zie ik dr niet zitten? Ik ren naar de wc en hoor haar hard "bloed" roepen.- -Mijn baby leeft niet meer inna lilahi wa inna lilayhi raji3oen. Hij is gestikt. Zijn navelstreng is om zijn nek gewikkeld en hij is daaraan dood gegaan. Ik voel mij zo schuldig ya allah. Ik wist dat er iets aan de hand was. Ik wist dat het foute boel was en toch heb ik niet aan de bel getrokken ik had zoveel pijn en ik deed niks en heb het zo gelaten. Maar aan de andere kant ik weet dat alles zijn redenen heeft alles is mektab. Allah haalt de mensen naar zich toe waar hij van houdt en Allaah beproeft de mensen waar hij van houdt. Ik weet dat ik me erbij moet neerleggen en er mee moet leren leven. - Mohiem lees ze❤❤

-Neeeee! Hou op! Wanneer mag ik gelukkig zijn he? Hij draait me naar zich om en knijpt mijn keel steeds harder dicht. Steeds steviger. Ik proberen te schreeuwen en te doen. Niks helpt. Alsjeblieft laat mij met rust. Ik weet dat dit Fikri is.- ××× Wordt herschreven ×××