Aybala'nın mizacı neşeli ve iyimserdi.Güçlü bir anlayış ve sakin bir muhakeme yeteneğine sahipti buna rağmen tek kusuru çabuk kırılan kalbiydi. Aybala'nın gözünden sizlere bu hikayeyi aktarmaya çalışacağım. Bir Mahalle Hikayesi 19.01.2019

Gurur ve Önyargı, taşralı bir beyefendinin kızı olan Elizabeth Bennett ile varlıklı ve soylu toprak sahibi Fitzwilliam Darcy arasındaki çatışmayı anlatır. Gerçi Jane Austen bu iki karakteri birbirlerinin tuzağına düşmüş kişiler gibi sunar, ama "ilk izlenim"i tersine çevirmekte gecikmez: Soyluluk ve servetten kaynaklanan "gurur" ile Elizabeth'in ailesinin soylu olmayışı karşısında beslediği "önyargı", Darcy'yi mesafeli davranmak zorunda bırakır. Elizabeth'in davranışında da hem özsaygının uyandırdığı "gurur", hem de Darcy'nin züppeliği karşısındaki "önyargı" etkili olur. Zeki ve coşkulu Elizabeth yalnızca Austen'ın en çok sevdiği kadın kahramanı değil, aynı zaman bütün İngiliz edebiyatının en çok ilgi uyandıran kadın roman kişiliklerinden biridir.

"Tuhaf değil mi? Bir başkasının yüzüne bakarken sana aşık oldum." Gülümsedi, gözlerini okyanusa kaldırdı, "Biliyor musun? Casablanca filminin hiçbir sahnesi Casablanca'da çekilmemişti." ❖ Kum İnstagram hesabı için; http://instagram.com/kumhikayesi

Sabah uyandığınızda yaşadığınız her şey aslında bir rüyaysa ne yaparsınız? Siz maceradan maceraya koştuğunuzu sanırken bütün bu olanlar beyninizin size oynadığı ufak bir oyunuysa? Geceden sabaha ne olabilir ki demeyin, her an her şey olabilir! Siz beyaz atlı prensinizi rüyanızda görürken ya o da sizi rüyasında görüyorsa ne yaparsınız? Peki ummadık bir anda karşınıza çıkarsa? İşte o zaman ne olur demeyin, tam bir olay olur! Sizce Karan'ın Şansı ne kadardır? Ya da Şansı rüyasında gördüğü Karanlıktan Gelen Aşkı? Rüyada ki Karan mı? Yoksa gerçek hayatta ki acımasız Karan mı? Hangisi Şansın Karanlıktan Gelen Aşkı? Karar sizin! 1.12.2015 Tarihinde yazılmaya başlamıştır! :) Romantizm #1 Genç Kız Edebiyatı #15 Genç Kurgu: 55

Gerçek olduğuna inanmaya uzak bir adam vardı benliğimde. Her gün yeniden sevmeyi öğrendiğim, her gün bambaşka bir duygu ile kalktığım, Bir çocuğun sevgisi vardı yüreğimde, Hayallerimde, düşlerimde. İlk kez sevmenin tatlı heyecanı, telaşı vardı üzerimde. Güçlü bir kadın olmayı, başarılara imza atmayı, kariyerimi en üst zirvede tamamlamayı, insanların her daim gözünde olacağıma inandığım hayallerimin gözlerimin önünde parçalandığına şahit olduğum zaman, aslında sevmenin neleri değiştirebileceğini bilmiyordum. Sevginin beni bu kadar değiştirebileceğine inanmıyordum. Gözlerinde kaybolduğumda, içimi tatlı bir heyecan sardığında, midemin delice kasılmaya başladığında biliyordum ki artık ben Gül Sayer değil... Sadece aşık bir kadındım. Tüm zehirli sarmaşıklarla bezenmiş olmasına rağmen sarılmak, göğsüne sinmek istedim bu adamın. Yıllar geçsede kokusunu unutmayacağım, tüm yaşanmış anılarımla bir kaba saklayacağım, sevginin en saf ve en temiz haliyle sevebileceğim adama ithafen... kapak Tasarım/ Pen_Queen

Geçmişin karanlık gölgesi seni takip ederken hissetmek ne kadar kolay olabilirdi? Buzdan kalbin ve kumral bir oğlan hayatında yer edinmişken eskiler seni mağlup edebilir miydi? Eski defterlerin açıldığı bir oyuna; binlerce kez anıları hatırlamaya var mısınız? Binlerce Anı sizlerle...

"Mutluluğu sende bulan senindir, ötesi misafir..." "Yetime mi yetiyor lan gücünüz? Ben de Poyrazoğlu'ysam, ya ben kazıyacağım sizi bu dünyadan, ya da siz beni!" ****** "Bakmayacak mısın bana? Görmeyecek misin beni? Nasıl yandığımı... Pervanelerinde kanatlarımı nasıl tutuşturduğumu görmeyecek misin?"

Ruhumun kızıllığında sonsuz bir acıyı doyuran asi pişmanlığın çığlıkları adımlarımı hızlandırıyor. O çığlığa dolanarak azar azar yağmaya başlayan yağmur, bedenimdeki soğuğu kalbimin etrafında topluyor. Kimsenin sesi duyulmuyor. Kumsala, gül yapraklarının üzerine geçmişimi bırakan adımlarım kalp atışlarım ile yarışıyor. Anne, vefanın soluksuz kan damlaları çıplak bedenimin üzerine dökülüyor. Okyanus mavisi beni çağırdı ve ellerim omuzlarımı gizliyor. Anne, Yrouel sana çok kızıyor. Zihnim kara bir kutu, içimdeki kız çocuğu senden nefret ediyor. Ayağımın üzerinde biriken damlalar deniz suyuna karışıyor. Kırmızı gül yaprakları görüş alanımı zehirlemeye devam ediyor. Anne geleceğim geçmişine özeniyor ve bu deniz sarhoş, kırmızı şarap kokuyor. Benim varlığımın tek adı biçare ama yine de okyanus mavisi beni istiyor. Yağmur durmuyor, ayağımın altındaki kum çamur. Tanrı'nın ışığına rağmen günahlarım merhamet istemeyen bir girdap, beni yokluğa doğru çekiyor. Ahde vefa senin önünde diz çökerek kararıyor, kararıyor... Deniz suyu yüzümü okşarken korkularım saçlarıma karışıyor. Artık ayaklarım ıslak kuma dokunmuyor. Anne. Anne bak, senin ruhundaki acizlik en sonunda beni öldürüyor. HARABE SERİSİ'nin ilk kitabıdır.

İnsan hayatından neden vazgeçer ki? İki farklı insan düşünün ikiside farklı nedenlerden dolayı hayatından vazgeçmiş. Araf; Babasının annesini en yakın aile dostu ile aldattığını kendi gözleriyle öğrenen. 25 yaşında ruhu çocuk olan bir adam. Esila; Geçmişinde ailesi tarafından onlarca kez sırtından vurulmasına rağmen hayata tuttunmaya çalışan 22 yaşında genç bir kadın. Bu güvenmeyi bilmeyen iki insan bir araya gelirse ortaya nasıl bir manzara çıkar? Tam bitti derken şafak vakti kendini ilk ve son olarak aydınlağa bırakabilir mi? Ya güneş tüm gücünü toplayıp bir kez daha belki de sonsuza dek sönmek pahasına da olsa karanlığa tüm güzelliğiyle kalkan olabilir mi? Isıtabilir mi şafak vaktini ? 23.09.2017➡Romantizm içinde #596 29.09.2017➡Romantizm içinde #559 13.02.2018➡Romantizm içinde #475 21.04.2018➡Romantizm içinde #441 10.05.2018➡Wattsy içinde #35 26.08.2018➡Wattsy içinde #8 13.11.2018➡Wattsy içinde #3 15.11.2018➡Romantizm içinde #248 12.12.2018➡Romantizm içinde #185 28.12.2018➡Romantizm içinde #113 22.12.2018➡Wattsy içinde #1 10.01.2019➡Romantizm içinde #102 06.02.2019➡ Aşk içinde #151 13.03.2019➡ Gençkızedebiyatı içinde #6 28.03.2019➡ Romance içinde #6 19.11.2019➡ Aşk içinde#64

Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi, Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı. Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mezara kurban edildi, gömdükleri ruhları birbirini buldu. Kadın tutkun olduğu gücünün, kurban edildiği hırsının ta kendisiydi. Adam zehir saçan kadına aşık olacak kadar kördü. Her nefesleri zehir, her verdikleri nefes panzehirdi birbirlerine. ⚡ Bir namlunun ucunda iki hayat, Ve bir namlunun dayandığı iki şakak, Bu namlunun ucunda verilen savaş, iki hayatı bambaşka yerlere sürdüğünde bu savaşın galibi tek bir şey olacaktı. Ya nefret, Ya aşk. "Bu namlu bir gün birimizin beyninde değil ruhunda patlayacak Neva."