Siyahın Kıyameti
Dünya hiçbir duyguyu barındıramayacak kadar karanlık...
Cehennem kuşu katil değil caniydi. Caniler durmazlardı karşısında ne var neyok yakar gecerdi. Cehennem kuşu bu kadar acımasız olabilecek miydi? Vicdanının sesini susturabilecek miydi? Uçurum ateşini yakmak için değil söndürmek için kullanacaktı . Ateşi can almayacak can verecekti. Nefes olacaktı.
Kollarında uyuyan canının parçasına baktı. Artık kimsesiz değildi. Kimsesiz değillerdi. Kahverengi saçlarını okşadı Umut'un. O gerçek bir umuttu...Umut'un yanağına küçük bir buse kondurdu. "Cehennemime düşen melek misin ? Can parçam " dedi. Umudunu yatağın içinde bırakıp camın önüne geldi . Etraf beyaza gömülmüştü...