Ostatni rok dla nich obu był nieustanną walką. Były siniaki, krew, rany i łzy. Wzbijali się nad chmury i sięgali den najgłębszych otchłani. Wszystko skończyło się dobrze. Brakuje tylko długiego i szczęśliwego życia... Pytanie tylko czy nic im nie przeszkodzi? Druga część historii Noaha i Luke'a ( część I - leave me alone, część III - you left me), zarówno jak część pierwsza, o tematyce homoseksualnej. Mogą pojawiać się wulgaryzmy i sceny "+18". Proponuje zaczynać od części pierwszej.

Jest to opowieść na temat gry Eldarya ale pewnie ją znasz gdy tu jesteś :D (jak nie to hop hop do google XD) Będziesz miała ciekawe przygody... I jedno silne uczucie które ratuje zawsze z tragedii ❤ Co się zdarzy w tym świecie? Kto się pojawi zamiast Nevry/Ezarela/Valkyona gdy będziesz w niebezpieczeństwie? Lub kto się nie pojawi... zobaczmy więc Welcome to Eldarya [tania muzyczka z JW] Tu tu tu tuuu tu tu tu tu tuuuu TU TU TU TUM TUM TUM TA TA TA TA TAAAM TA TA TA TAM TAM TAM dobra już przestaje

Odepchnęłam go dość mocno, wpadł na stół z fiolkami. Jedna spadła na posadzkę i rozpadła się na milion kawałeczków. Jak moje serce chwilę temu. - Już wolę nie żyć, niż żyć ze świadomością, że..- łzy zaczęły kapać na posadzkę. On położył mi rękę na ramieniu, ale szybko ją zrzuciłam.- Że już nic nie będzie takie samo, nigdy już tam nie wrócę, i.. - Teraz twój dom jest tutaj- powiedział miękko, ale stanowczo. Odwróciłam od niego wzrok. Po tym, co mi zrobił nie mogłam na niego patrzeć. - Hej, nie płacz..- chciał otrzeć mi łzy ręką, ale odsunęłam się z zamiarem wyjścia z pomieszczenia. On jednak złapał mnie jeszcze za nadgarstek. - Spójrz na mnie, proszę..

-Leila? -Hmm? - lilowe oczy wciąż wbite były w pergamin przed nią, mdły blask kwiatu oświetlał delikatnie rysy jej twarzy. Spojrzałem w gwiazdy ponad nami. -Nienawidzę cię. -A ja ciebie, ty obłąkany elfie - odpowiedziała równie lekko, jakby mówiła o pogodzie. -Głupi człowiek. -Rasista. -Psychopatka. -Egoista. -Przechowaj to dla mnie - przesunąłem w jej stronę srebrną szkatułę. Wzięła ją w ręce i obejrzała z każdej strony. -Co to? -Część mnie należąca do ciebie. Powinienem podarować to Ewelein, ale nie mnie tym dysponować - podałem jej kluczyk. Otworzyła szkatułę i spojrzała na mnie z niedowierzaniem. -Ezarel... to... -Zadbaj o nie, bo ja już nie mogę. Historia pisana z perspektywy Naczelnego Żartownisia Eldaryi- wrednego elfa rasisty, który tak naprawdę może nie być aż takim wrednym rasistą, nawet, jeśli tak się wszystkim przedstawia. Trochę romansu, trochę komedii, miodu, sarkazmu, łez i okruchów życia - wszystko to posypane szczyptą magii. Garścią. Całym wiadrem. Ezarel gra elfa, którego ludzie wolą unikać. Do dnia, w którym pojawia się Leila -kamień, który trafia bezpośrednio w minimalną rysę w masce - i ta zaczyna pękać, nie patrząc na usilne starania elfa by ją na powrót skleić. https://www.facebook.com/ezarelowaszkolkasarkazmu/ - Ezarelowa Szkółka Sarkazmu na Facebooku! Znajdziesz tam wszelkie informacje o opowiadaniu, dodatki i sceny, które zostały napisane ale nie wykorzystane w opowiadaniu - zapraszam! 11.06.17 - #112 w kategorii Fanfiction - dziękuję :3 http://katalog-blogow-eldarya.blogspot.com - spis FF o Eldaryi Pełna okładka: http://orig04.deviantart.net/d965/f/2017/091/e/d/ezarel_and_leila___fanfiction_cover_v

Czy zastanawiałeś/zastanawiałaś się jak to jest trafić do psychiatryka? Ty zdrowy człowiek w takim miejscu? Przecież to nie dorzeczne! Taa... Szkoda tylko, że ja byłem takim idiotą, że przez przegrany głupi zakład po pijanemu, pozwoliłem się tam zamknąć, a jako, że to zakład musiałem się z niego wywiązać... Jak mi poszło? Czy spotkałem kogoś ciekawego? Czy żałuję? Czy aby na pewno to tylko głupi zakład? A może to wszystko ma drugie dno? **** UWAGA!! Opowiadanie zawiera liczne przekleństwa i może zawierać przemoc. Czytasz na własną odpowiedzialność. © 324Pikachu 2016/2017 #903 w Romans 05.11.2016 XD #884 w Opowiadanie 11.04.2017 XD #182 w Opowiadane 28.04.2017 XD

-I jak się z tym czujesz szmato? -złapał mnie za włosy i rzucił na podłogę -Moi ludzie cię znajdą i zginiesz w cierpieniach... Obiecuję -nie bałam się go, byłam zbyt silna by się bać. -Gdy by nie ta twoja śliczna buźka, dawno byś nie żyła! -Oczy miał zimne jak lód -Chyba się nie zakochałeś gnoju! -Zaśmiałam się mu prosto w twarz Nie odpowiedział... za to przywalił mi pięścią w twarz...

Uśmiechnięty, wesoły, normalny nastolatek, bez problemów... w wiecznie za dużej bluzie z długimi rękawami, głodzący się, nazywający żyletkę swoją przyjaciółką. Ale uśmiecha się, czyli szczęśliwy? Noah bardzo dobrze potrafi ukryć krwawiące serce sztucznym uśmiechem na twarzy. Potrafi robić to tak dobrze, że nikt nie zauważa zmian w jego zachowaniu. Nikt do czasu, aż Luke, król szkoły, zaczyna się nim interesować. Czy pozna prawdę? Pomoże blondynowi zanim będzie za późno? I część trylogii. Część II - don't leave me Część III - you left me Opowiadanie pisana na kompletnym spontanie, bez żadnego pomysłu i paringów (typu larry etc.)o tematyce homoseksualnej, mogą się pojawić elementy +18 lub sceny wywyołujące cukrzyce i wymioty, wulgarne słownictwo lub takie, od którego momentalnie dostaje się laga mózgu. Może to będzie trochę chamskie, ale nie lubisz, nie czytaj.