Mutlu Olmak İçin; Ya Elindekini Kullanacaksın, Ya Da Elindekini Çoğaltacaksın

Göz yaşlarımı silmek için uzandı. "Lütfen Bana Dokunma..." Diye fısıldadım. Ama o asla sözümü dinlememişti..

DİKKAT : Arkadaşlar okumadan geçmeyiniz lütfen. Öncelikle ilk kapak yapmaya başladığımda telefondan yapıyordum ve pek hoş gözükmüyordu bunu kabulleniyorum. Ama artık pc'den (bilgisayardan,leptop) yapmaya başladım. Ve gerçekten güzel oldu. Tabi ilk yapışımda beceremedim ama baya bir uğraştan sonra bir harika çıktı. Sizinde beğeneceğinizi düşünüyorum. Telefondan yaptığım kişiler bunu görür iseniz isterseniz size tekrardan pc'den yapabilirim :) Sonki bölümümdede atacağım yaptığımı bu yazının aynısını orayada yazacağım. Sevgilerle... Özelden yazmanız yeterlidir. *Kitabın adı : *Kapakta istediginiz ünlüler : *Kitap kapağına eklemek istediğiniz cümle (zorunlu değil) : *Kapakta kullanılacak tonlar : -Kapak Yapmak İçin Şartlarım- ●Kapağı yaptırıp kullanmamazlık etmeyin. ●Kitabınız en fazla 30 okunma sayısına ulaşmış olmalı. ●Kapakta söz bölümüne ağır argo içeren cümleler yazmam. ●Bir kişiye boş zamanımda en fazla 3 kapak yapabilirim. ●Kitabınızda kapağı benim yaptığımı belirtin. Not: Gün geçtikçe kendimi geliştiriyorum bu nedenle sonlardaki kapaklara bakarsanız daha iyi olur.

#58 "Kirli ruhun, tutsak bedenleri..." Doğrular ya da yanlışlar. Kurallar ve yasaklar... Hayatın kendisiyle tanışan bir grup gencin çevreleriyle olan sınavında zorluklar katlanılamaz hâle gelir, kendi hayat mücadelerinde hedefleri için savaş verenler zamanın istilasına uğrayıp tepetaklak olurlar, ayağı kalktıkça taşa takılıp yere kapaklanmaları onları pes etme noktasına getirdiğinde bir şeyi geçte olsa fark etmişlerdir; zor olan hayat değildi, zor olan kendileriydi, kişilikleri, karakterleri, sınırları ve çizgileri. Onlar, kalplerde yer edinmiş bir grup gençti. Asıl mesele, kimin hangi kalpte yer edinmesiydi. - Not | Bu bir Aytil hikâyesi değildir.

#82 "Herbir tuğlası birimizi temsil eden o duvar şimdi Paramparçaydı..." Her şey hiç olmadığı kadar normaldi, sıradan ve tertemiz. Gidişat, içlerine düşen yıldırımla değişmeye başladığında kendilerini bir oyunun içinde buldular. Hayatın gerçek zorluklarından habersiz kendi zorluklarıyla mücadele eden bir grup gencin hikâyesi sizi hayal kırıklığına uğratabilir çünkü onlar, hayalleri işgal edildiğinde, başkalarının hayallerini çaldılar... °Bu hikâyeyi, hayatın yaşamaya değer olmadığını anlayıp yaşamaktan vazgeçen dostum, Yasemin'e ithaf ediyorum. Nur içinde uyu.° - Not | Bu bir Aytil hikâyesi değildir. YAYIMLANMA TARİHİ : 13:06:2015

#131 Burası cinsiyet kavramının olmadığı yer. Burası duyguların işlemediği bölge, burda sevgi yok. Merhameti kimse bilmiyor, acı her bedeni eksik kıldı. Adalet kimindi? Kurallar kime ait? İyilik kime göre doğru, Tanrı kimin yanında? Kim yaşamayı hak ediyor ki? Burası kayıpların arandığı bir girdap, kaybolan kimliklerin sahipleri nerde? Maskelerin ardındaki çıplak çocuklar! Onlara ses ver! Çünkü burası, tam olarak yerin altı. |BU KURGU BAKIŞ AÇINIZI DEĞİŞTİRECEK.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Çok zaman onun yanında, diken değil de gül olmak geliyordu içimden.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Kötülük için kullanılan 2 mucize... Karakedi tek başına mı? Uğurböceği,ona bir şey mi oldu? Karanlık tarafa mı geçti? Ama neden? Belki de Chloe kendisine verilen arı mucizesini kötüye kullanıyordur. Merak ediyorsan ne duruyorsun? Hâlâ burada mısın? Hâlâ ve şu anda bu yazdıklarımı okumaya devam mı ediyorsun? Kitabı okumaya başlasana ??? "Ben kötü biri değilim,sadece iyiliği bilmiyorum..." "Ben seni sevmekten hiç vazgeçmedim"