"Γιατί με έφερες εδώ?" ρωταω ειρωνικα "Γιατί μικρουλα μόλις με είδες να σκοτώνω κάποιον, και δεν πρόκειται να σε αφήσω να κυκλοφορείς στους δρόμους" απανταει και ανάβει ένα τσιγαρο Απόμακρυνομαι με μια φάτσα αηδίας "Και περιμένεις να μεινω εδώ?" ρωταω "Θα μείνεις άλλιος θα αναγκαστώ να ανοίξω τρύπα στο υπέροχο κεφαλάκι σου"απανταει και τρομαζω. ____________ Book series order: 1) In love with the mafia guy ✓ 2) The gang leader's daughter ✓ 3) Don't fall for me ✓ 4) It's not over ✓ *Do not copy

✓ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ Πώς νιώθεις όταν συνειδητοποιείς πως το τέλος σου έρχεται από την αρχή; Από τις πρώτες ομιλίες, τις πρώτες κινήσεις, τα πρώτα αγγίγματα; Μα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό. Λάθος. Μπορείς... Μπορούσες, μα άργησες. Δεν φάνηκες δυνατός/-ή. Μίλα. Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που περιμένουν να τους ανοιχτείς. • • • 🥇1η θέση από την αξιολόγηση των κριτών στον διαγωνισμό J-J Summer Contest 2020 & Αγαπημένα Κριτών🏆

[book1] «Το ξέρω πως με θες» μου λέει με αυτή την κολακευτική φωνή καθώς με πλησιάζει ακόμα περισσότερο , δεν ξέρει τι λέει ειναι μεθυσμένος , δεν του έχω δωσει κανένα δικαίωμα να το νομίζει αυτό Εκτός ότι τον κοιτάς επίμονα κάθε φορά Αυτός δεν με βλέπει Εκτός ότι τρέμεις όταν είσαι διπλα του Δεν το καταλαβαίνει Ότι ανατριχιάζεις κάθε φορά οταν σε ακουμπάει Ε εκεί που ακουμπάει λογικό «Το ξες ότι έχω δίκιο» μου ξανά ψυθιριζει ενώ έχει έρθει ακόμα πιο κοντά βγάζοντας με από αυτο τον υπέροχο διάλογο «δεν εχεις να πεις τίποτα;» «Δ-δεν ξες τι λες» καταφέρνω να του πω χωρίς να δείξω ότι τραβλιζω σπρώχνοντας τον από πανω μου χωρίς κανένα αποτελέσμα , αυτός κολλάει ακόμα πιο πάνω μου μην πέρνωντας τα μάτια του από τα δικά μου «φύγε από το δωμάτιο μου» καταφέρνω πάλι να πω κάνοντας τον να γελάσει ειρωνικα , ξανά επέστρεψε «Σου έχω πει μικρή πως δεν μου αρέσει να μου λένε τι να κάνω» λέει με το ύφος του όλο ειρωνία «Και εγώ σου έχω πει κάτι άλλο να λες μικρό»

«Είναι άσχημο να γνωρίζεις πως κάποιος δεν είναι σωστός για εσένα, αλλά αυτό να μην αλλάζει τα αισθήματα που έχεις για εκείνον.» λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ «Προσπαθώ,εντάξει; Προσπαθώ να είμαι σωστός για εσένα.» μου φωνάζει Ποσό τραγικός είναι; Πώς μπορεί να μου λέει κάτι τέτοιο ενώ ξέρω την αλήθεια; Νιώθω διαλυμένη. Ανοίχτηκα σε αυτόν τον άνθρωπο,του μίλησα για την οικογένεια μου και εκείνος απλά έπαιζε ένα αρρωστημένο παιχνίδι.. ... Εκείνη είναι 17 και πάει Γ'λυκείου. Είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι όπως όλα τα αλλά,ωστόσο έχει κάτι το ιδιαίτερο και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που σκέφτεται,που μιλάει,που πράττει. Εξωτερικά δείχνει χαρούμενη,αλλά στην πραγματικότητα περνάει πολύ δύσκολα. Όταν γνωρίζει εκείνον τίποτα δεν γίνεται πιο απλό,αντιθέτως τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο. Μετά από όλα όσα περάσει θα βγει πιο δυνατή ή θα διαλυθεί τελείως;

<<Μη σπασεις>> <<Μη λυγισεις>> Ακουτε και εσεις αυτους του ψιθυρους;Αυτοι που τρυπωνουν στο μυαλο σου και βουιζουν.Σε κανουν να νιωθεις ακυβερνητο καραβι που εχει χασει το λιμανι του στην μακαβρια μαυρη θαλασσα. Με μια μαεστρια ξεχυνεσε σαν τραπουλα αναμεσα στον ασσο,στον ρηγα,τον βαλε και τον χειροτερο εφιαλτη τον τζοκερ.Αναμεσα τους εισαι η νταμα.Που παλευει να ξεφυγει παλι και να μπει στην καθημερηνοτητα της υπολοιπης τραπουλας. Αλλα τα φυλλα εκπροσωπουν εσενα.Την χαμενη ελπιδα. Η μηπως οχι; Highest: #1 in Teen Fiction Highest: #2 in Teen Fiction

Η ομορφιά της νύχτας, φωτισμένη με την φλόγα της φωτιάς, φαντάζει μαγευτική μέσα από την αγάπη του πλήθους που έχει έρθει εδώ για να παρακολουθήσει τους αγώνες που διοργανώνονται κάθε χρόνο από την FOACO. Αγώνες ελεύθερης πάλης, κόντρες αυτοκινήτων, παραγωγή μαριχουάνας καθώς και παρασκευή μεθαμφεταμίνης χαρακτηρίζουν την οργάνωση. Μεγάλωσα σε αυτή την οργάνωση, εδώ πάλεψα για να νικήσω, εδώ δοκίμασα πρώτη φορά ναρκωτικά. Αποτελεί πια κομμάτι της ζωής μου. Όλοι περιμένουν εμένα για να αρχίσουν. Άνθρωποι σκοτεινοί, άνθρωποι αναγκασμένοι. Κάθε άνθρωπος έχει την δικιά του ιστορία. «Από μικρή θυμάμαι πως ήθελα να γίνω πρόεδρος της FOACO. Δεν ήθελα πολλά, μια μοτοσυκλέτα και ένα όπλο μου έφτανε. Αυτό... Αυτό με έκανε να νιώθω γεμάτη. Είναι τιμή μου βρίσκομαι σε αυτή την θέση. Στην θέση που κάποτε βρισκόταν ο πατέρας μου και ο παππούς μου.» Πιάνω το όπλο μου βγάζοντας την ασφάλεια. Στοχεύοντας προς τον ουρανό.«Για να μην τα πολυλογώ, θα κλείσω με κάτι που έλεγε ο παππούς μου. » Εκείνες η ημέρες δεν πήγαν όπως τα ήθελα. Το ένιωθα... Καταβάθος ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όμως, τελευταία στιγμ

Ας παίξουμε ένα παιχνίδι 3 άτομα, 1 όπλο Ποιός θα είναι ο πρώτος που θα δεχτεί την σφαίρα στο κεφάλι; Ποιος θα είναι εκείνος που θα καταλήξει γεμάτος τύψεις,τελικά; «Η γυναίκα είναι σαν την ρώσικη ρουλέτα. Δεν έχει σημασία πόσες σφαίρες απέφυγες ή πόσες βρέθηκαν να σου κλέβουν την ανάσα και να σε κάνουν να ιδρώνεις,στο τέλος της ημέρας, η θανατηφόρα σφαίρα πάντα θα σε βρίσκει. Είναι απλά ο νόμος του όπλου της Αγάπης.» -Αλεξάντερ Ιβανόβ//Ρώσικη Ρουλέτα «Δεν μου αρέσει ο κίνδυνος. Μου αρέσει η αντίδραση του ατόμου μπροστά μου ,όταν φοβάται. Όταν νιώθει πως κινδυνεύει. Και η ρώσικη ρουλέτα μου δίνει την δυνατότητα να παρακολουθήσω αυτές τις αντιδράσεις πολλές φορες.» -Μαργκαρίτα Βορομπιόβα//Ρώσικη Ρουλέτα Κόντρες, ανταγωνισμός,βρώμικα παιχνίδια και ένας έρωτας που δεν θα έπρεπε να υπάρξει. Όλα θα παίξουν ρόλο. Ποιος θα βγει κερδισμένος και τι θα πάθει ο χαμένος;

Προηγούμενος τίτλος: Can you trust me? Ο καθένας θα μπορούσε να το κάνει... Ένα πάρτυ αποφοίτησης. Μια παρέα. Μια δολοφονία. Ο δολοφονος κρύβεται ανάμεσα τους... Άραγε, ποιον μπορείς να εμπιστευτείς;

"Θέλεις να σου μάθω τι πραγματικά εστί έρωτας;" τη ρώτησε κι εκείνη παρέμεινε στατική να κοιτάζει βαθειά μέσα στα μάτια του . Είναι τρελός ; αναρωτήθηκε μετακινώντας το κορμί της λίγους πόντους μακριά. "Καλημέρα !" η φωνή της μητέρας της έφτασε στα αφτιά της και εκείνος γύρισε αμέριμνα προς τη καφετιέρα. Ο Κάσιεν δεν άργησε να μπει κι εκείνος στη κουζίνα και κοιτάζοντας τους να κάθονται στο τραπέζι σαν να μην συμβαίνει τίποτα ένιωσε να πνίγεται "Όλα καλά Σκαρ;" τη ρώτησε ο Ίαν με ένα πονηρό μειδίαμα στο πρόσωπο του. Εκείνη έστρεψε το βλέμμα της πρώτα στη μάνα της, μετά στο γιο του, και αφήνοντας τον τελευταίο άρπαξε τη τσάντα της και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι ... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

'Και από εδώ ο γιος μου ο Στέφανος! Εύχομαι να τα πάτε καλά αυτούς τους τρεις μήνες.' γυρίζω το κεφάλι μου με περιέργεια προς τις ξύλινες σκάλες για να δω το αγόρι που τις κατεβαίνει. 'Δεν είναι δυνατόν.."λέω τρομοκρατημένα σχεδόν από μέσα μου για να μην με καταλάβουν.Κάποιο κρύο αστείο πρέπει να είναι. Ναι ένα αστείο. Η Αριάδνη, μαθήτρια της β' λυκείου και κορίτσι με σχεδόν ανύπαρκτη κοινωνική ζωή αναγκάζεται να φιλοξενηθεί προσωρινά από οικογενειακούς γνωστούς εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεων της μητέρας της. Η κατάσταση γίνεται γίνεται ακόμα χειρότερη όταν συνειδητοποιεί πως θα ζει κάτω από την ίδια στέγη μαζί με τον Στέφανο, το κακό αγόρι του σχολείου που αγνοεί την ύπαρξη της. Αυτή και το bad boy σε μια ιδιαίτερη συγκατοίκηση για τρεις ολόκληρους μήνες. Σε εμάς ακούγεται δελεαστικό, για αυτήν όμως είναι εφιάλτης. Λένε ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Ισχύει στην περίπτωση τους; All rights reserved Ⓒ Trust me, you don't want to copy my story ;)