Niezwykle bliski jest mi jego strach. Cierpiał chyba na najgorszy rodzaj bólu. Takiego, którego nie może wykorzenić nawet »dobre« życie. Bardzo specyficzny rodzaj smutku. Życie dojrzewające do świadomej śmierci. Świadoma utrata świadomości. Świadomy, kontrolowany sen. Świadomy cichy bunt. Niemy krzyk puszczony w obieg. Odlatuje balonem z napisem „NEVERMORE". Nigdy więcej już do nich nie wróci...

mylił spódnice z sukienkami i morderstwo z dobrym uczynkiem. październik 2019.

walka z dychotomią

poezja współczesna

Coś o papierosach, kwiatach i marnowaniu życia. Kisiel egzystencjalny : mieszanka wybuchowa van Gogha i fety [większość zdjęć nie należy do mnie] w opowieści wystąpią zmiany, postaram się zebrać i w końcu coś napisać. zapraszam na przykry seans.