Mert !! özür dilerim affet beni çok pişmanım !" Diye bağırdı Nefes. gözlerimden akan yaşları umursamadı bile. Pişmandı. Öyle bir plan yaptığı için deli gibi pişmandı ! Mert gözlerini kapattı. Hayatını mahvetmiş bir kadının ağlaması hala daha kalbini paramparça ediyordu ! Gözlerini açıp Nefese öfke ile baktı. yıllardır yaşadığı o acıyı pişmanlık geri getirir miydi ? Özür dilese tüm o yılları , çektiği acıları unutabilir miydi ?! İmkansızdı bu.. "Ne pişmanlığından bahsediyorsun sen ?! senin yüzünden okula gitmedim ben ! siz var ya.. siz benim hayatımı mahvettiniz lan ! " Mert'in bağırması sonrası Nefes istemsiz irkildi. Elini alnına koyup sakinleşmeye çalıştı. Gözyaşlarını sildi bir kez daha. "Ben o zamanlar çocuktum. Bir iddiaya girdim keşke girmeseydim keşke ! Ama sana aşık oldum işte !" "Aşık oldun bana ! Öyle mi ?! ama ben senden nefret ediyorum Nefes. O ne olacak senin yüzünü bile görmeye tahammül edemiyorum !" "Yalan söylüyorsun! sen benden nefret etmezsin Mert. Sen de bana aşıksın gözlerin de bunu görebiliyorum ! "