"Gitmek isteyene kal dediğin gün, kendi gidişine hazırlık yaptığın gündür."

Cesaretin varsa hemen şimdi oku beni. Görmezden gelirsen kaybedecek bir şeyin olmayacak belki ama ilk cümlemde gezinince gözlerin, anlayacaksın her şeyi. Bu bir hikaye değil sadece. Bu bir hastalık ve bir çözümü yok ne kadar çabalansa da. Wendigo Psikozu denilen insan eti yeme hastalığı yüzünden bir okulun yaz kampında işlenen cinayet, dedektif Tufan'ın öğretmen olarak okula girmesiyle birlikte içinden çıkılamaz bir hal almaya başlar. Tufan olayı çözmeye çalışırken okulun rehberlik hocası Berva'dan yardım almaya başladığında ise olaylar çorap söküğü gibi gelecektir. Ancak ikili arasında büyümeye başlayan o ürpertici ve imkansız aşk, ikisini de tahmin edemeyecekleri bir sona sürükleyecektir.

Güneşi yakalamak için çıktığım yolumun sonu ona varmıştı. Olsun, zaten Güneş onun gözlerinde batıyordu.

On altı yaşındaysanız hayat gerçekten çok zor, mantığıyla çizgi film karakteri Cedric kadar çilekeş olan Bahar, okul müdürünün kızı olmasının yanı sıra Sayhan Koleji'nin de magazin sayfasının gizli sahibidir. Bahar'ın en büyük hobileri arkadan konuşmak, dedikodu yapmak, iftira atmak ve sırları yaymaktır. Oysa bilmediği şey, hiçbir kötülüğün sonsuza dek karşılıksız kalmayacağı gerçeğidir. Bahar'ın hatası, onun ifşalanmasına sebep olduğunda artık kaçmaktan başka çaresi yoktur. Yalan, yalanla örtüldüğü gibi kaos da başka bir kaosla örtülmek zorundadır. Bahar ise durmadan başka kaoslar yaratmak konusunda usta bir genç kızdır.

Gecenin içine karışan uğultunun sebebi bir rahmin içinden akan kan mıydı yoksa akan kanın arasından kopan bebeğin çığlıkları mıydı? İnsan doğduğu an günahkar sayılabilir miydi? O gece kaderini yazan tanrı bir karar verdi. O gece yazılan kader, geçmişinden farklıydı. Yeniden doğdu. Bu kez başka bir bedenin içindeydi ama ruhu hâlâ aynıydı. Biliyordu ki bazı insanlar alacağı intikamlar için yaşardı. Şimdi alacağı intikamlar onu geçmiş ve gelecek hayatıyla alakalı sarsıcı bir gerçeğin ortasına attığında, geri dönüşü olmayacaktı. Yeniden doğmuş olsa da, bir kez daha ölecekti. Oysa bu kez ölmeden önce öldürecek, geçmişi sineye çekmeyi bırakacaktı. Geçmiş hiçbir zaman geçmeyecek, canını yakan herkes alevler içinde yanacaktı.

Her insan kalbinde gömmeye kıyamadığı cesetlerle yaşar ve bir gün o cesetleri yeniden canlandırabileceğini düşünerek geçirirdi tüm ömrünü. Buna ümit dense de asıl adı, çaresizlikti.

Karanlık olduğunu sandığı bir hayatın içine derin bir karanlık çöktüren adamı tanıdığı gün, aslında kendi geçmişiyle tanıştığı gündü. O adamı tenine kabul ettiği gün, aslında güçlü bir intikamı tenine kazıdığı gündü. Onu sevmeye başladığı gün, kendinden nefret etmeye başladığı gündü. Bir ölüm. Bir kolye. Ölümü önceden gören bir kız. Ölümü yaklaşan her canı ait olduğu bedenden söken bir adam. Ve gerçekleşecek ölümlerle daha da imkansızlaşacak bir aşk. "Eğer hayat bir körebe oyunuysa, ben o oyunda gözleri bağlanan katilim ve etrafımda kurbanlarım. Şimdi hasat zamanı, dolanacak her birinin boğazına parmaklarım."

Bedeninde bir yara, ölüme bir nefes kala. Bir kuyu açıldı bu evin içinde ve yıldızlar arka arkaya kaymaya başladı kuyunun dibine. Dibi bulan her yıldız, son kez yandı bir âşığın feneri olmak için. Kuyu ağzına kadar yıldız ile dolduğunda, söndü yanan son yıldız da. Yolu bulmak üzere olan son âşık, kayboldu kuyunun boşluğunda. Kayboldum, gözlerinin kuyusunda. Yıldız Kuyusu

Sessizliğe bürün ve ilk sayfayı arala. İçeride seni çok farklı bir dünya bekliyor olacak...