*Asker Kurgusu* Güneş Milan Aksu, annesinin günlüğünü okuyarak babası hakkında herhangi bir bilgiye ulaşarak onu bulmak ister. Fakat günlüğü okurken babasının bordo bereli bir asker olduğunu üstüne bir de bir abisi olduğunu öğrenir. O da babasını bulabilmek için babası gibi bordo bereli olur.

"Abisi yüzünden sakat ve dilsiz bi kızı almak zorunda kalan karan ağa acaba aldığı kızı sevebilecek mi?"

"Ve unutma Zümrüt; tüm çiçekler yavaş yavaş, kırmızı güller çabuk solar." *** 1980 yılının Mayıs ayında, Dilektaşı Mahallesi'ndeki aylardır boş olan daireye genç bir adam taşındı. Tek başınaydı, bir karısı veya çocukları yoktu. Kimseyle konuşmazdı ve soğuk çehresi, tenindeki yanığa benzer farklı renkte izleri, şüpheli hareketleri nedeniyle kimsenin de onunla konuşmaya niyeti pek yoktu. Mahalleli, bu suskun ve gizemli adamın dönemin şartlarını da göz önünde bulundurarak bir Amerikan ajanı olduğuna karar vermişti ve adama kendi aralarında 'Dilsiz Ajan' diye sesleniyorlardı. Zümrüt Ayten Özsoy ise henüz yirmisine yeni basmıştı. Altı çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydu. Hayat hakkında bilgisi bu aileyle ve bu mahalleyle sınırlıydı. Liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı, hayata en büyük kızgınlığı da buydu. Hayallerini baltalayan şey yoksulluk ve yoksulluğunun sebebi ise başlarındaki sorumsuz babalarıydı. Çoğunlukla bu kalabalık mahallenin cıvıltısında ömrünün çürüyeceğini ve ailesine rağmen yapayalnız öleceğini düşünürdü. Onun için hayat, ışıltılı bir oyun sahnesiydi ve bu sahne, akşam babası eve geldikten sonra perdelerini kapatarak karanlığa bürünürdü. Ve bir gün Dilsiz Ajan nihayet konuştu. Zümrüt Ayten Özsoy ise hayallerine çok yakın olduğunun henüz farkında değildi. (30.03.2021)

-Gerçek ailem kurgusu- 17 yıl sonra gelmişler biyolojik aileniz diyorlar. Hadi oğlum, nerede bende o şans? TAMAMLANDI✅

Ömer" Biz ne yaşadik turna kiyamet koptu ama kimse ölmedi bizden başka deprem oldu hiç birşey sarsilmadi kalbimizden başka..Acının zamanla bir ilgisi yok. Zaman yaraları iyileştirmez ama çok şey öğretir. Ben bu zamana kadar hayatla ilgili çok şey öğrendim Ama ben bu acıya yabancıyım daha önce yaşamadım " Biz ne yaşadik turna gözlüm" Roni"Biz bir Ömre sığacak kadar sevdik yetmez mi? " "her sarılışımızın 50 yıl hatırı var bende bu da bir asır eder turna .." Ne o bana gelebildi. Ne de ben ona gidebildim ayrı şehirlerde aynı gökyüzünün aynı yıldızlarını seyrettik de ...Biz çıkmaz sokakta bile karşılaşmadik o bana hüzün kokan şarkılar dinletti. ben ona duygu dolu şiirler yazdım.. yaşayamadiğimiz aşkın girdabında kaybolduk o bana sitem etti..ben sessiz çığlıklar attim.. .... gercek hayat hikayesiden uyarlanmıştır... heskes kendi hikayesin yanan taraftı .. Evin sevdiği adamdan koparılıp zorla verilmişti.. Berat.,in sevdini zorla birine vermişlerdi .. Serhat . yillarca gizlice sevdiği amca kızı ona mecbur kalmasın diye sustu ama susutuklari geldi onu buldu... Ömer Mardin'e turna gelmedi ama Turna gözlü kız geldi dedi... aşık oldu...Ömer bilseydi hayatın başlarına ne getireceğini severmiydi? Evet Ömer yine severdi.. bilseyidi bu kadar severmiydi...roni yine çok severdi.... "Korkuyorum Ömer çok seven kavuşmazmiş ben seni çok sevmekten korkuyorum Roni Ömer gibi adamlar işim olmaz bin kalbim olsa birini vermem dedi..Ömer,i görünce ilk görüşte aşık size göre aşk nedir tanımı nedir yani onlara göre aşk onlardı. Kitabımın ismi sadece bana aittir..kimsenin kullanmasina müsadem yoktur .. gerçek kurgu olduğu için lakaplar karakterlere ait izinsiz kimse kullanamaz

"Gökyüzü karanlıkta güzeldir. Ben aydınlığı değil karanlığı, güneşi değil de ay ve yıldızları severim." "Neden?" Uzaklaşıp, çekip gitmek istiyor bir yandan da sanki yerime çakılıp kalmış gibi hissediyordum. "Bence güneş tehlikeli. Her yere ışık saçsa bile ona yaklaştığında seni küle çeviriyor. Ama ay güneşin ışığını yansıtsa bile tek yaptığı şey karanlık gökyüzünü aydınlatmak. Yıldızları seviyorum, çünkü bir zamanlar dileklerimi gerçekleştireceğini sanıyordum." "Peki şimdi?" Neden böyle sorular sorduğunu anlayamıyordum. Ona bir şeyler anlatmak zorunda değildim ama kendimi durduramıyordum. "Bir defa çocukken gökyüzünden en parlak yıldızı seçip dilek dilemiştim. Çocuk aklımla en parlak yıldızı seçersem dileğimin gerçekleşeceğini sanıyordum. Sonra ise o yıldız kayboldu. Ben ise bir daha dilek tutmadım." Bakışları derinleşmişti. Bana fazlasıyla derin bakan bu adamın daha adını bilmememe rağmen onu daha önce tanıyormuş gibi hissediyordum. "Belki o dileğiniz gerçekleşmiştir, ama siz farkında değilsinizdir?"

Yakında...

MAVİ AY, "Bir şansınız daha var. Vazgeçme, bu sefer pes etme. Onun senin için savaştığı gibi sen de onun için savaş." der gibi bana göz kırpıyordu sanki. Oysaki benim gücüm kalmamıştı. Ne olacaktı şimdi? Bitmiş miydi her her şey, beraber izleme hayalini kurduğumuz 'Mavi Ay' da mı bitmişti? İzlemiştik aslında ama hayal ettiğimiz gibi değil. O gökyüzündekini bense karşımdaki en güzel ayı izlemiştim. "Son izlediğim , hep özleyeceğim. Bekle, bir gün geri geleceğim." Diye haykırdım gökyüzüne. Bu şekilde bitmemeli, bu şekilde bitmeyi hak etmiyor diye, diye beni onunla karşılaştıran yere gelmiştim. Artık eskisi gibi kaçan değil, kovalayan olacaktım.

Balca Zorlu, çocuk yaşta tanık olduğu bir kaybın izlerini hiçbir zaman silemedi. Adli tıp uzmanı olarak, hayatını ölülerin ardında bıraktığı sessiz sırları çözmeye adadı. Ancak tıp fakültesine başladığı dönemde Ulusal Güvenlik ve İstihbarat Teşkilatından gelen gizli bir teklif, onu karanlıkta görev yapan bir gölgeye dönüştürdü. Yedi yıl boyunca yalnızca yazışarak iletişim kurduğu, kimliğini bilmediği bir istihbarat uzmanıyla birlikte çalıştı. Seslerini duymaları, yüzlerini görmeleri, gerçek isimlerini öğrenmeleri yasaktı. Sadece görev notları, şifreli cümleler ve zamanla kelimelerin arasına sızan yasak bir yakınlık vardı. Balca, dışarıdan bakıldığında sıradan bir hayat yaşıyor gibiydi. Ta ki bir yaz tatilinde, ailesinin yanına dönene dek. Abisinin denizci arkadaşıyla tanıştığında, geçmiş yedi yılın gölgesi aniden karşısına dikildi. Onu tanımıyor olmasına rağmen Ali Cihan Gencer'de her şey olması gerekenden fazla gibiydi. Gerçekle kurgu arasındaki çizgi silinirken, Balca hem görevini hem de kalbini sorgulamak zorunda kalacaktı. Çünkü bazen bir yabancı, en derine dokunan kişi olabilir. Ve en büyük sırlar, en tanıdık yüzlerin ardına gizlenir.

Yâre-i Dil serisi 1. Kitap Wattpad'de ilk Aşk-ı Reale isimli kitaptır. Elime aldığım valiz ile odadan çıktım, Elijah daha eve gelmemişti. Şalımı kontrol ederek saçımın görünüp görünmediğini kontrol ettim. Aklımı her ne kadar dağıtmaya çalışsam da olmuyordu. Elijah ile ayrılığımız ağır geliyordu. Rabbim, sen beni bu imtihana karşı sabırlı eyle. Elijah'ın sesini duymam ile onu özlediğimi fark ettim. Büyük aşkımız vardı, hâlâ var. Peki son bulacak mıydı? İzin vermeli miydim? "Camelia!" Sesi özlem barındırırken gözleri gözlerimi buldu. Hemen gözlerimi yere indirerek göz zinasını engelledim. Nefsimle yarışıyor, bana Elijah'a bakmam için komutlar veriyordu. Nede olsa son kez bakacaktım değil mi? Hayır, son da olsa, ilk de olsa, asla bakmayacaktım. Elijah gözlerini valize dikerek, "Seviyorum gitme," dedi. "Seviyorum ama kalamam." Ağlak sesim beni dumura uğratırken hayatımda daha önce bu kadar zorlandığım bir an olmamıştı. "İsteseydin kalırdın!" Sert sesi bana olan kızgınlığını yansıtırken yanan gözlerimi kapattım. "İsteseydin, isteseydin bizi oldururdun." İşte, severken yok olmak mümkündü! Acı çekerken birileri için mutlu olmak mümkündü! Kalp kırıkken en ücra köşelerde sakladığımız sevgi ile yaşamak mümkündü! UYARI - TELİF HAKKI Bu hikâyenin tüm hakları yazarı tarafından saklıdır. 6105 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu gereğince bu eserin izinsiz olarak kopyalanması, başka platformlarda paylaşılması, uyarlanması veya yeniden yazılması yasaktır.