İşte onların hikayesi tam şuanda sen bu kısmı okurken başladı. Onlar kim mi? Onlar Masal ve Barış. Birbirlerine çok zıt karakterler ama bir o kadar da aynılar. Birbirlerinden nefret ediyorlar ama bir o kadar da seviyorlar. Zaten aşk dediğin bu değil mi? Eğer birinden nefret ettiğin kadar onu sevebilmiş isen bu aşk değil de ne olur? Peki onlar bu zorlukları yenip aşka ulaşabilecek mi? Masal Barış'ın duvarlarını kırabilecek kadar onu sevebilecek mi? Arkadaşları onları destekleyecek mi? Peki onların aşkı buna dayanabilecek mi? Hayat işte tam böyle bir sürü sorun karşısında çabalamak ,mücadele etmek demek. Onlar hayatlarını,aşklarını bu 3 aya sığdırabilecek mi? Yoksa onların aşkı sonsuza dek mi sürecek? PEKİ SEN TÜM BU SORULARIN CEVABINI BULMAYA ONLARLA BU MACERAYA HAZIR MISIN?cevabın evetse neden hala buradasın Masal Güney ve Barış Kaya bekletilmeyi hiç sevmezler tabi dostları da öyle. İyi okumalar.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Yıldız Koleji, sınav senelerinden önce on birinci sınıf öğrencilerini rahatlatmak amacıyla yaz kampına götürür. Yaz kampına gittikleri için sevinen öğrenciler, düşman okulları Kaya Koleji' nin de aynı kampa geldiğini görünce sinirlenir. Gerek dersler, gerek yarışmalar, gerekse spor dallarında düzenlenen turnuvalarda birbirlerinin hep en büyük rakibi olan iki okul, kampın düzenlediği yarışmalarda da birbirine rakip olur. Yıldız Koleji' nde ki öğrencileri örgütleyen, genelde kararları veren ve bir nevi onların başı olan Melis ile Kaya Koleji' nin bir nevi başı olan Barış birbirlerinden pazartesiden nefret eder gibi nefret ederler. Bir öğrencinin pazartesiyi sevmesi ne kadar zorsa, onların birbirini sevmesi de o kadar zor imkansızdır. Fakat üç aylık bir zaman diliminde her insanın fikirleri değişebilir. " Benimle koşu yarışı yapmak istediğine emin misin? Lisansım var ve beni geçmen çok zor, Melis." " Ben zoru severim, Barış. " Yazılma Tarihi 2015 Ağustos-2020 Haziran

Ringin bir tarafında ünlü iş adamı karanlıkların kralı Arat, Diğer tarafında intikam almak için erkek kılığına girmek zorunda kalmış ve erkek kılığında mafyanın yakın koruması olmuş Deniz, Peki ikisi ringde karşı karşıya gelirse... Bir de bu ikiliye ağzı gevşek Hakkı nam-ı diyar Şrek ve yumruğunu doksana çakmakta usta sert kız Biricik hakemlik yaparsa ne olur? Neler olmaz ki... Yetimhanede büyümüş kimsesiz bir kız ile Herkese diken olmuş mafya babasının kalbinde çiçek açtıran bir aşk hikayesi... ~~~ Yayınlanma Tarihi: 27.11.2015

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Mizah#1 04/03/18 "Tamız hocam." Buğra arka sıradan anırdığında kafamı hızla hırkamdan kaldırdım. "Aaaaa ilk okul günü hatta ilk saati uyunmaz ama." Bartu geçen seneki gibi arkamda oturmuştu. "Sus sıçarım." "Hocam ödev vardı." Gamzenin sesiyle herkesin ona dönmesi bir oldu. "Yaktın beni Gamze." Ata ağlak bir ses tonda konuştu. "Haklısın kızım. Evet açın ödevlerinizi." &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bir sınıf düşünün ruhen yok. Her sabah okula giden bedenleri ama sıcacık yataklarında kalan akılları. Daha üçüncü aydaydık ama ben bu pis okulun pis tuvaletlerinde ağlıyordum. "Dayanamıyorum artık bu entrikalara, suçlamalara, yalanlara. Gücüm kalmadı." Kızlar tuvaletinin kapısından gelen sesle o tarafa döndük. "Kim benim minik kobramı ağlattı bakiyim. Onun ağzını yırtıp içine sıçarım." Serdar gay gibi içeri koştuğunda içimde tuttuğum şeyle gülmek isterken daha çok ağlamaya başlamıştım. "Ay ben gelince bu daha çok ağlamaya başladı. Kız ne oldu rimelim mi akmış." Beni güldürmek için söylediği şeylere istesemde gülemiyordum. "Yani anlamadım fermuarım da açık kalmamış korkmuş olamaz." Kızların hepsi yüzünü buruştururken benim yüzümdeki gülümsemeyle o da yüzünü buruşturdu. "Yani o kadar şey yaptım eğer bu seni güldürüyorsa +9 fesatsın." Kafasını yazık anlamında sallayarak tuvaletten çıkarken içeri giren kişiye ne ben ne de kızlar tepki veremeyecek kadar şaşkın bakmıştık. "Bunca olan şeyden sonra burda gelip ağlayabiliyorsan ya ben yanlış anlıyorum ya da sen çok iyi rol yapıyorsun." Arkadan gelen sesle hepimiz o tarafa döndük. "Ya da sen hemen burdan siktirip gidiyorsun." Kapak tasarımı için @LizardDesign 'ye çok teşekkürler.

Adam güçlü esen fırtına. Kız ise sularında boğulan mavi Deniz. Genç adamın kahve gözleriyle, genç kızın deniz gözleri buluştuğunda adamın şiddetli yeli, kızın denizlerinde sonsuz bir fırtına etkisi yarattı. Hayat denilen seyrüsefer sırasında kimilerinin saçlarını okşayan yel, bazılarına kasırga olurdu. Her şey geminin büyüklüğüne ve yelkenlerin sağlamlığına bağlıydı. Çürümüş bir gemi, fırtınadan korkmazdı öyleyse. Genç kızın dönüm noktası, adamın baş döndürücü eşsizliği miydi?. Değildi. Genç kızın hayatı, kazadan sonra zihninde oluşturduğu, gerçek olmayan bir hiçti aslında. Bunu öğrendiğinde yaşam bulduğu kahve gözler yabancısıymış gibi mi bakacaktı denizlere. Hiç dokunup yakmamış gibi uzak mıydı hep buz tenine. . . Gözleri bir çığlık, yaralı haykırıştı genç kızın. Bu gece, çok uzaktan geçen bir gemi. Elleriyse martı. Telaşlı ve ürkek elleri, fırtınada çırpınan beyaz bir yelken. Fırtınanın şiddeti ne olursa olsun martı sevdiği denizden vazgeçmezdi çünkü. Belki kurtulmuştu bedeni. Ama ruhu ölmüştü. Bu gerçek, ağır gelmişti narin bedenine. Tüm anıları zihninde yaşamış olmasını kaldıramıyordu. En kötüsü de aşık olduğu adam tanımıyordu, tanımamıştı onu. Olacak gibi değildi. Olmamıştı da zaten. Dokunamadığı.. Göremediği.. Dindiremediği bir acı taşıyordu yüreğinde. Biraz yalnızlık, biraz hüzün, biraz çaresizlik... Daha fazla dayanamayıp çöktü çamurlu yere. Yağmur damlaları kurşun etkisi yaratıyordu yumuşacık teninde. Tıpkı gerçeklerin, kalbine saplanan sonsuz bıçak etkisi gibi. Duyduğu adım sesleriyle kafasını kaldırdı. Tüm heybetiyle karşısında duruyordu taptığı adam. Nefes aldı. Belki de son nefesiydi. Adamın bembeyaz teninde parlayan inci kolyeye gitti genç kızın gözleri. Paramparça ruhu, bu kolyeyle dirildi. Aşık olduğu adamı yalnızca zi

Tea tıme with why dont we, röportajlar mevcut.Amacım grubu tanıtıp insanlara keyif vermek.Kitabı sevmenizi umuyorum.limelight ailesinin büyümesi dileğiyle💕