Tüm sanrılarının gölgesinde kendi kendinin celladı olan bir kadın. Esna Ünsal... Silahlar kuşanan, acılarını kucaklayıp bir kalkanla çevreleyen ve en sonunda kalbine konuşlanmış bir bomba ile kendine verdiği zararı imha eden kadın. Bomba İmha Uzmanı Teğmen Esna Ünsal! Siyahlara kuşanıp, karanlığa sığınmışlığıyla acılarına baş kaldıran, dünyanın tüm yükünü bileklerinde taşıyan bir adam. Alp Ateş... Göğüs kafesini kemikten bir hapishaneye dönüştürüp, savaş meydanını göğsünün tam merkezinde yaşatan bir asker. Alp Ateş! ❝Şimdi sen ve ben... Biziz. Tamam mı? Her şeye rağmen. Herkese karşı. Ve sen... Teslim olmak için savaş ilan ettin, öyle mi?❞ ❝Hayır. Omzuna yattığımda savaş istemedim.❞ Her şeye rağmen. Bir düştüler. İki düştüler. Yetmedi, bir kez daha düştüler. Habersizlerdi. Tabutlarını göğüs kafeslerinden kaldırdıklarından bile habersizlerdi. Birileri doğdu. Birileri öldü. Onlar mı? Onlar, sadece nefes aldılar. •

Çocukluğum ailemden uzak geçti, aynı evde... Küçüktüm daha. Henüz hayatım hakkında kararlar veremeyecek bir yaştaydım. Çocuktum. 14 yaşında küçük bir çocuktum. Çocuklar savunmasızdır. Hayatta kalabilmek için hem maddi hem de manevi açıdan ailesine muhtaçtır. Bu yüzden insanların en karanlık ve kötü yanlarına çocukları maruz kalır. Kaldım. En kötülerine. Önce okuldan aldılar, sonra parmağıma yüzük taktılar. 16 yaşımda, kendimden 16 yaş büyük biri ile evlendirildim. O gün, ailemin gözündeki değerimi gördüm. Elleriyle parçaladıkları hayatımı avuçlarında gördüm. Bugün 26 yaşındayım. Tüm yaşanmışlıklar birikti omuzlarıma, büyüdüm. Bir elimde şimdiye dek akıttığım gözyaşlarım, bir elimde elma şekerim. Kocaman bir kadın oldum. Bir zamanlar çiçeksiz olan bahçem şimdilerde rengarenk gam çiçekleriyle dolu. Dertlerle ekilen, dertlerle sulanan, dertlerle büyüyen çiçek: gam çiçeği. Bu isim ile yazılmış ilk kurgudur. 15.06.2021