Ίσως μια μελαγχολική ματιά,ίσως μια υπερδραματοποιημένη προσέγγιση και μια δόση υπερβολής στα μάτια κάποιων,μα αυτά είναι που κάνουν μιά άποψη ενδιαφέρουσα. Αυτο λοιπόν ειναι το journal μου στο ταξίδι της καθημερινής παράνοιας που ζω τα τελευταία χρόνια. Απελπισμένες κραυγές,ντυμένες με χιουμοριστικές νότες ειναι συνήθως οι ακόλουθες σελίδες. Η καθεμία φερει κομμάτια της ύπαρξής μου. Η καθεμία τους είναι εγώ. Δεν χρειάζονται περισσότερα,μπορείς πάντα να γυρίσεις τις ιντερνετικές σελίδες,μπορείς πάντα και να φύγεις.

Συγγραφή: μια θυσία Γιατί τα καλύτερα δεν τα έγραψα νηφάλια ή χαρούμενη. Εγώ πόνεσα και εσύ είχες κάτι να διαβάζεις. Με θυσίασα για χάρη του μυαλού σου. Σχόλια από αναγώστες: 'Με το που το διάβασα σκέφτηκα ''αυτή η κοπέλα ξέρει να γράφει, να περνάει τα συναισθήματά της σε 1.597 λέξεις.''Πραγματικά συγχαρητήρια!' @Just_Zoe_ 'Το βιβλίο σου είναι απόδειξη πως ένας άγνωστος μπορεί να καταλάβει το σκοτάδι σου περισσότερο από κάθε ψευτοκολλητό και δήθεν φίλο.'' @jose_ksantoyli 'Με αυτό το κείμενο νόμιζα πως διάβαζα Νίτσε. Τόσο καλό.' @Misforune3 'Και εγώ σε ακούσε σε κάθε προσπάθεια ξεδίπλωσης των σκέψεων και των συναισθημάτων σου και είναι πολύ όμορφο αυτό που βγάζεις. Αλήθεια, δεν ξέρω πολλά από ποίηση ούτε έχω το συγγραφικό ταλέντο που έχεις εσύ, όμως μπορώ έστω και λίγο να μπω στον ψυχισμό σου.' @emmarts

Η Βάλερι είναι μία κοπέλα είκοσι δύο ετών που κατευθύνει όλη την οργάνωση "Αετός". Σε αυτό το πάρτι θα συναντήσει μία παλιά της φίλη, η οποία δουλεύει για τον άνθρωπο που τη θέλει εκτός πόλης και κόσμου. Ένα πάρτι Μία συνομιλία Και φτερά αετού

Αυτό δεν είναι μία ιστορία. Είναι απλά μερικές κλεφτές ματιές στην βαρετή και απόλυτα καθημερινή ζωή της Αλκυόνης και της Άρτεμις. Είναι φίλες. Είναι πλάσματα. Είναι καταζητούμενες για φόνο (μερικές μέρες). Είναι εξαιρετικά χαώδεις λεσβίες (όλες τις μέρες). Μην καθυστερείς, σε έχουν καλέσει. Σκύψε πάνω από την κλειδαρότρυπα. Πέρασε μία νύχτα στο Παγκράτι, πάρε εκατό μικρές ανάσες μέχρι να ξημερώσει.

-

Η παρακάτω ιστορία επιστημονικής φαντασίας είναι γέννημα ενός βαρετού φροντιστηριακού μαθήματος, σχεδόν 15 χρόνια πριν. Γράφτηκε στο περιθώριό του, τόσο του μαθήματος όσο και του τετραδίου, που υπό άλλες συνθήκες θα περιείχε λύσεις σε ασκήσεις γραμματικής και συντακτικού, μεταφράσεις αγνώστων αρχαίων κειμένων και άλλα φιλομαθή και βαρετά. Την ιστορία την μετέφερα στον υπολογιστή, την τύπωσα και –τι περίεργο- την έχασα. Τώρα ξανακάθομαι, τη φέρνω –όσο μπορώ- στο μυαλό μου και την ξαναγράφω.

Η Λίνα αποφασίζει να πάει σε beach party, αφού το καλοκαίρι είχε μόλις ξεκινήσει. Έντονη μουσική, πολύς κόσμος και ναρκωτικά - είναι από τα πρώτα πράγματα που αντικρίζει. Μέσα στο πλήθος που όλοι της μοιάζουν ίδιοι, το βλέμμα της στρέφεται προς την πιο απόμακρη και γοητευτική κοπέλα, την οποία αποφασίζει να πλησιάσει. Που να ήξερε όμως, πως άμα πλησιάσεις έστω και λίγο το χάος, μπορείς να χαθείς μέσα σε αυτό. Ειδικά σε ένα χάος γεμάτο έρωτα, πάθος και ατελείωτη τρέλα ενός μυαλού.. " Τι είναι για σένα το χάος; " - με ρώτησε, αγγίζοντας τα δυο της χείλη στο τσιγάρο, που μόλις άναψε. Την κοίταξα κατάματα, απολαμβάνοντας για πρώτη φορά με τόσο πάθος, το καστανοπράσινο χρώμα των ματιών της. Είχε μια λάμψη αυτό το βλέμμα. Μια γοητεία, μια πονηριά και ένα μυστήριο. Σαν να έκρυβε εκατοντάδες ερωτήσεις και ταυτόχρονα τις διπλάσιες απαντήσεις μέσα σε μια ματιά. Πήρα μια κοφτή ανάσα, απλώνοντας τους αγκώνες μου στο σκουριασμένο κάγκελο της πολυκατοικίας. Δεν είχα ιδέα τι να της απαντήσω, μπροστά μου φαινόταν τόσο έξυπνη, που κάθε απάντηση μου, μου έμοιαζε λανθασμένη. Ύστερα χαμογελώντας της απάντησα - " Εσύ "

Ένα διήγημα μικρού μήκους, που περιγράφει τον έρωτα δύο νεαρων γυναικών σε μια άλλη εποχή. **ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ**

Ένα μικροσκοπικό διήγημα με μόνο ένα κεφάλαιο, εμπνευσμένο από τον υπέροχο ( ούτε καν ) κόσμο, στον οποίο ζούμε.

Και μετά από αυτήν την νύχτα,όλα άλλαξαν. Εκείνη. Το όνομα της. Ο κόσμος. Το ηλιοβασίλεμα. Ακόμα και ο γεμάτος με αστέρια ουρανός,έπαψε να έχει σημασία. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.