Carter jest dobry w piciu, paleniu i obciąganiu. Ace jest dobry z fizyki, matematyki i angielskiego. Idealny świat Ace'a Tómassona zostaje wywrócony do góry nogami i przewrócony na lewą stronę przez Cartera Abarrow, nowego ucznia z Walii. The Choking Game - kids cutting off their oxygen supply to get high. It causes brain damage. Okładka: @KacMoralny

-w trakcie poprawek, chwilowo parę rzeczy się nie zgadza w późniejszych rozdziałach- Baekhyun to najpopularniejszy chłopak na roku. Nie, żeby Chanyeola to obchodziło. Bo nie obchodzi. W ogóle. ┍━━━━━━━━»•» «•«━┑ Zakończone 11/2019 Poprawki 09/2020 Osiągnięcia: #4 w ChanBaek (04.07.20) ┕━»•» «•«━━━━━━━━┙

STORY BY KOON [TRANSLATION PL] Samotny Wilczek poszukujący miłości, w świecie gdzie nic nie jest czarne lub białe.

Coś za coś. Ja ci dam zemstę, ty mi daj swoją miłość. Prosty deal? *część pierwsza --- - I kto ci uwierzy, droga Nihony, że ich nie lubisz... - Ale tak jest naprawdę, no!

Krótkie historie głównie z Larry'm, jednak nie tylko ;) Status; zakończone

Gdzie Harry to słodki chłopiec a Louis to pieprzony milioner, który uważa, że może mieć wszystko.

Nastaje moment, w którym zaczyna ci czegoś brakować. Myślisz - Hej, może pora się ustatkować? W rzeczywistości jednak szukanie miłości na całe życie nie jest aż tak proste. Szczególnie, gdy w temacie miłości odstajesz od reszty.

Seitaro Naito jest chłopakiem z sierocińca o bordowych włosach i zielonych oczach. Nigdy nie mógł znaleźć kumpli wśród tej samej płci. Wręcz większość chłopaków nienawidziła go i dręczyła. Przez swych licznych dręczycieli zawsze nosi na rękach i nogach bandaże, nie chcąc straszyć ludzi dookoła swoimi bliznami. Jego życie ma szanse odmienić się gdy pewna para ludzi postanawia go zaadoptować. Jednak okazuje się że mają oni syna. Jak potoczą się jego losy w nowej rodzinie? Czy jego nowy brat będzie nowym zagrożeniem dla Seitaro?

"Od zawsze byłem dobrym dzieckiem. Cichy, małomówny i odizolowany od otoczenia. Jednym słowem ~ cholernie aspołeczny. Większość swojego życia spędziłem w pokoju. Właśnie dlatego nie miałem przyjaciół. Nie lubiłem rozmawiać. Kiedy do rodziców przychodzili goście starałem się jakoś wykręcać, a jeżeli w ostateczności zostałem zmuszony do rozmowy z nimi, odpowiadałem sporadycznie, tylko na najważniejsze pytania. Nie narzekałem. Skoro moim rodzicom odpowiadał fakt, że ich dziecko nie ma żadnych znajomych, to po co miałbym się z nimi kłócić. A potem przyszedł czas na pójście do gimnazjum..."