Açelya Demir ve Gökhan Duman röportajları esnasında farkında olmadan aynı bilekliği takarlar. Magazin dünyası ikilinin haberleri ile çalkalanırken ünlü Galatasaray futbolcusu Gökhan ünlü Beşiktaş voleybolcusu Açelya'ya bir mesaj atar ve olaylar başlar. gokhanduman: Bileklik haberlerini gördün mü? gokhanduman: Çok saçma değil mi? Tamamlandı. 💞

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?" Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe kokan ter, eninde sonunda yakalanırdı ama sorun şuydu; hangi renge yakalanırdı? Koyu yeşillere mi yoksa kahverengilere mi? Az önce bana bir teklifte bulunan iki çift göz söylediklerimin hedefiydi. Bir insanın gözleri aynı renk olmayabilirdi ama kendi rengini seçip benimsemek insanın kendi elindeydi. Bir tarafta; kapkara, ruhsuz, empati yeteneği olmayan kahveler vardı, diğer tarafta ise; merhametli, vicdanlı ve kusurlarıyla birlikte çırılçıplak karşımda duran bir adet yeşiller vardı. Benim tarafım belliydi, ben her zaman yeşil taraf olmuşumdur, gözlerim de bunun kanıtıydı ama iki tarafa sahip olan Devran Dinçer hangi taraftı? Kahve mi yeşil mi? İşte bu cevabı sadece o biliyordu, benim tek bildiğim şey kahvelerde boğulacak ve diri diri gömülecek olmamdı ama yeşillerde yaralarımı saracak ve kendimi artık sevecek olmamdı. Yeşillerinin etkisiyle iyileşecektim ama yeşiller bana kendisini açmaya hazır mıydı ki? İşte bunu sadece o biliyordu, Devran Dinçer biliyordu.

"Şimdi ben nereye gidersem gideyim, sen benim peşimde mi olacaksın?" "Evet, efendim." "Efendim mi? Farkında mısın bilmiyorum ama sen benden büyüksün. Bu yüzden İzel demen yeterli." "Peki, İzel..." Ve hayatımın böyle süreceğini bilseydim, çok önceden bu korumayı kabul ederdim. Cinsellik ve yetişkin içerik mevcuttur! Yaş farkı içerir! Çok takılmayın, okuyun işte. Diğer kitaplarıma göz atmayı unutmayın ^_^

Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam. Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Onu alarak buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak, gülümsemesiyle çıkan güneşte ısınmak istiyordu. Hale Seçkin.. onu 1 yıldır kanatlarının altında yaşatıyordu. Her ne kadar BERCESTE bunu bilmesede... +18 içeriklidir. (sahneler/ argo kelime ve konuşmalar vardır.)

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

!!! +18 "Geçmişin bana ait," dedi ve kulağıma yaklaşarak fısıldadı. "İstesen de beni unutamazsın." Geçmiş can yakar. Yıllar sonra karşılaştığında bile. Fakat madalyonun iki yüzü vardır. Her şey çok güzel olabilirdi; onu tekrar görmeseydim. Henüz gençliğinin baharındayken, sevdiği adam tarafından acımasızca dünyası başına yıkılan Eylül'ün ölmekten başka hiçbir planı yoktu. Gözünü kapatıp teslim olduğu adam olan Vaha, onu bir başına ve yüzüstü bırakıp gitti. Yaşadıkları anların hepsinin acı bir hatıraya gömüldüğünü dehşetle izledikten sonra ardı ardına darbe aldı. Annesinden, babasından, ağabeyinden... Bir zamanlar deli gibi sevdiği Vaha, tüm hayatını ellerinden çalmıştı. Uykusunda gördüğü dur durak bilmeyen kabuslarla, uyandığında umutsuzluğun beslediği ruhunu huzura kavuşturmaya kararlıydı. Ta ki dünyanın en kibar ve anlayışlı adamı olan Özgür'le tanışana dek... Eylül, uzun yıllarının ardından onu unuttuğunu sanıp yeni hayatının taslağını çizdikten sonra Vaha ile tekrar karşılaşır ve fitilin ucu ateşlenir. Çaresiz, umutsuz ve bir o kadar da yasak aşkın pençesine girmemek için birbirlerini mahvetmek pahasına ikisi de mücadele eder. Eylül'ün doğru sandığı yanlışları tokat gibi yüzüne çarparken, gerçekler onu dipsiz bir kuyuya atar. Fakat yazgının kesin çizgisinden çıkmak ne kadar mümkün olabilirdi ki?

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR

Arel Ve Handenin hikayesi... Tüm cesaretimi toplayarak yanına gittim ve omuzuna kocaman bir öpücük kondurdum uyansada hiç birşey değişmezdi artık nede olsa o patronun ogluydu istediğini yapar ve alırdı.Ne diyecektim benimle yattın evlen mi tabıkıde hayır adam bana gitmemi söylemiş ben ise gidememiştim çünkü hiç gitmek istememiştim şimdi bana sarılsaydı ve keşke öyle uyusaydık.Yatagın bana kalan tarafına bakarak gülümsedim kasıklarımda ki müthiş agrıya ragmen hayatımda ki en güzel geceydi bu gece ama her güzel şeyin bir sonu vardı işte.Şimdi ise gidip hazırlanmalıydım yarın sabah herşeye sıfırdan başlayacaktım Arel beye her zaman ki gibi davranacak değişen birşey olmayacaktı...Seviyordum ama sadece kendımce seviyor kendımce aşıktım biliyordum ki bu aşk tek taraflı yaşanmaya mahkumdu...

GECE, güçlü bir kadın hikayemde.. Peki neden güçlü? Çünkü bende bir kadınım. Hatta çoğunuzdan yaşça çok büyük bir kadınım.. Çünkü ben güçlü kadınları severim. Sadece erkek egemenliğinde, erkek parasıyla ayakta duran kadınlara ve ataerkil bir topluma karşıyım. Çünkü cinselliğe saplı kalmış beyinlere karşıyım.. Çünkü toplumsal baskı ve şiddete karşıyım.. Daha nicelerine ama nicelerine de karşıyım! Oysa kadınlar zekidir. Aklına koyduğu her şeyi yapabilecek güçtedir ki bu güçten korkulmalıdır bence.. Bir küçük maviden sonsuz bir gökyüzü çizebiliriz biz mesela ve daha nicelerini de yaparız.. Korkmayız.. Güçlüyüz.. Bu yüzden hikayemde, Gece var.. O da benim gibi kendi ayakları üzerinde tepinerek durma cesareti gösterenlerden. Sevdiği adama delice aşık olsa da, gerektiğinde 'dur' diyebilenlerden. Hatta en zorunu başarıp, çekip gidebilenlerden.. Bu hikaye asla ezik bir kadının başrolü paylaştığı, aşk acısı çeke çeke umursamaz bir adamla olduğu hikaye değil. Tabi o umursamaz adam kadını ne kadar sevse de... Ve asla da öyle bir yüzeysellikte olmayacak.. Aşkın,tutkunun,sevginin,aile olmanın ve hatta bir insan olarak tek başına güçlü olabilmenin hikayesi benim hikayem.. Güçlü olan kadınlar adına yazıldı. Bizim için yazıldı. Ana karakteri de Selin YILMAZ oldu. İyi ki oldu.. Okuyun hey siz güçlü kadınlar.. PRETTYWOMAN'dan.. Bu burada dursun..