Tereddütlü ve her şeyden bi haber atılan adım. Atılan adımın sonucunda dipsiz bir kuyuya sürükleniş.. Peki ya şimdi bir el uzatılacak mı yoksa sürüklenişe devam mı..

21.10.2017-Cumartesi '23:24 #327 " O dokunduğu tene şifa verecek yeryüzüne gönderilen melekti. Kimse bilemedi herkes ondan uzak durdu. Ruh gibi teni gökyüzü gibi gözleriyle ay parçası gibi duran Lavin. O yeraltının en acımasız en merhametsiz en vicdansız adamı. Kumral saçları lacivert gözleriyle bakanı dönüp bir daha baktıracak olan şeytanla işbirliği yapan Kamer. O karanlığın ay ışığı. Kader ikisini birleştirirse ne olur."

Korku hepimizin içinde olan bir histir. Hepimiz illa ki bir şeylerden korkarız. İçimizdeki bu korku yeri gelir, çıldırmamıza neden olabilir. Bu kitabımda korku hikayelerine yer vereceğim. Hadi hep beraber içimizdeki korkuları yenmeye. Tabi cesaretiniz varsa?

Her şey büyük bir deprem ile başladı. Yalnız kalan bir kız, çile ile geçen bir yaşam. Kaybettiği arkadaşlarını bulmak isteyecek, ama onların sonuda tıpkı baştakilerin sonu gibi olacak. Acaba bunların tek sorumlusu Asya mıydı? Yalnızlık ile mücadele edip, yeniden yalnız kalmak. Tıpkı uçurumun kenarındaki yalnızlık gibi.

' Kim acı çekmeden büyüdüğünün farkına varabildi ki ? Onca çekilen çileler, onca dökülen gözyaşları, belkiler, keşkeler.. Ben geceleri başımı yastığa koyduğumda lafımı bile geçiremediğim gözyaşlarıma borçluyum büyüdüğümü. Sessiz çığlıklarım beni olgunlaştırdı. Kalbime saplanan darbeler beni yeniden oluşturdu. Önceden düşünürdüm ki 'mutlu olmak için çabalamak gerekir' , hiç mi çabalarım fark edilmedi ? Şimdi düşünüyorum da başımı şu huzurlu yere koyabiliyorsam çabalarım bir işe yaramış, gözyaşlarım boşa akmamış, çığlıklarım iyi ki sessiz kalmış. İyi ki biz olmuşuz... ' İyi ki biz olmuşuz sevgilim, ben en çok sana yakışıyorum, tıpkı senin benden başkasına yakışmayacağın gibi..'

Ne kadar yanılmıştım, ne kadar yanıltıcıydı her şey. Tüm insanlıkta bir virüs vardı, salgın gibiydi, doğru dürüst düşüncelerden, anlamlı hislerden uzaktı herkes. Paraydı insanları ayakta tutan, belli statülere sahip olmaktı önemli olan, sosyal medyada ne kadar beğenildiğin, izlenildiğindi seni sen yapan şey. Sigara içmek büyümekti. Siyah giyinip vücudunu yazılarla, resimlerle kaplamaktı havalı olmanın ilk kuralı. Rock dinlemeden genç olunmazdı, ünlü yazarları, klasikleri okumak elit olmaktı. Dalga geçmek statü kazanmaktı. Her yerde , her şeyde bir etiketleme çabası sarmıştı ruhumuzu, bu etiketlere girebilmek adına her zevkimizi, her istediğimizi değiştiriyorduk. İstediğim müziği dinleyemeyeceksem genç olmanın anlamı neydi? İstediğim rengi giyemeyeceksem, istediğim kitapları okuyamayacaksam ne içindi yaşamak?

'' Hayatı yaşamak istiyorsan gözlerini kapatman gerekiyor.'' ''Ama gözlerimi kapatırsam karanlıktan başka bir şey göremem ki!'' ''Yanılıyorsun işte o zaman hiçbir şey göremezsin ve her şey zihninin karanlıkta sana sunduğu hayal ürünlerindedir. ''