Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Birden bire ortaya çıkan ve anında kaybolan 'MUTLULUK'... Bizimde görevimiz giden mutluluktan kalan 'KARANLIĞI' yaşamak...

Küçük kızın gözleri ağlamaktan yorulmuştu. Artık akıtacak gözyaşı kalmamış gibiydi. Önce esnemeye başladı, sonra ise annesinin cesedinin yanında uyuyakaldı.O daha beş yaşında bir çocuktu ama çocuk olması acı çekmeyeceği anlamına gelmiyordu. Hayat ,küçük kıza acı çekmeyi erkenden öğretmeye başlamıştı. Onun artık en büyük acısı kırılan oyuncağı değil , annesiyle kurduğu ama babasının yıktığı hayalleriydi.

Olur ya, bir gece uyku tutmaz, yatmadan önce birkaç sayfa masal okumak isteriz... Kimimiz rüya görmek için, kimimizse sadece uyutması için... İşte, elimde de tam buna uygun anılar var. Kimisi en güzel rüyaları yaşatan, kimisiyse sadece ayakta uyutan... cayır cayır yanarken buz gibi suda boğulmaktı acıtacağını bile bile çıplak ayakla cama basmaktı senden öncesini unuturken sonrasının olmayacağına inanmaktı senin olmak yalnızca bir gün değil bir ömür tüm bunları tekrar tekrar yaşamaktı