Ece on yedi yaşında bir genç kız. Herkes gibi o da bir okulda okuyor ve o da okulunki yakışıklı bir çocuğa aşık olabiliyor. Ancak bir gün okulundaki büyük yangın ve babasının işi yüzünden yeni bir okula gitmesi gereklidir. Bu nedenle en yakin arkadaslarınin bazilarini ve sevdiği çocugu birakmasi gerekmektedir.
Ben kendimi toparlamaya çalışırken o çoktan yerini almış ve emniyet kemerimi takmaya çalışıyordu. "Ben hallederim" diye panikledim hemen çünkü elleri emniyet kemerini düzeltirken bedenime değiyordu ve bıraktığı his tüylerimi diken diken ediyordu. Bana neden bu kadar iyi davranıyordu ki? Beni yedirip içirip sarhoş edip...
Ah gıcık olduğunu bildiğim halde bağlanmıştım ona.Bu bir hata mıydı?Yoksa sonsuzluğa açılan mutluluk mu? (+18 bölümler olacaktır.)
''Nereye gidersen git, bulurum seni Gökçe. Benden kaçamazsın." Peşimde beni takip eden karanlıklar ülkesi. Kaçtıkça içine hapsetmek istercesine her daim arkamda. "Birisine aşık olacağım aklımın ucundan bile geçmezken, Savaş'ın gözlerindeki dipsiz boşlukta kayboluyordum." Gökçe hayatını ve sorunlarını tam anlamıyla çöz...
Geçmişi, takıntıları ve yaşadıkları Rüzgarın Güneş ile savaşması için yeterli bi sebepti belkide. Herşeye rağmen vazgeçmeyip Güneşe ulaşmak için çabalamaktaydı...
Aslında sevmezdim okulumu. Hem de hiç sevmezdim. O ortam o karakterler midemi bulandırırdı. Tam bir çöplüktü benim için. Ama onla tanıştım. Onun yanındayken ne o lanet çöplük ne de nefret ettiğim insanlar umrumdaydı. Tamam durmadan kavga ediyoruz. Hatta bazen onu dövüyorum. Ama hiç bitmiyor ona olan sevgim. Onu sevdi...