Για την Λιζα, που εχω χασει το μετρημα ποσες φορες μ εχει σκοτωσει και ομως παντα βρισκει καινουριους τροπους. Για την κοπελα που με εχει κανει κυκλοθυμικη. Που με πεθαινει με τα βιβλια της. Που ειναι εκει οταν την χρειαζομαι. Που με κανει να γελαω και να ξεχνιεμαι. Που βγαζει την κρυμμενη κακια απο μεσα μου. Που με ακουει παντα οταν την βριζω. Που την μισω αλλα την αγαπω πολυ και θεωρω τον εαυτο μου τυχερο που την γνωρισα. Την κοπελα που εχω την τιμη να φωναζω φιλη μου. Χρονια πολλα Λιζα💜💜