Nerden bileyim onun sen olduğunu? Ben o adam sanmıştım ama sen çıktın. Şimdi de beni tutuyorsunuz. Resmen kaçırdınız. Beni korumasaydınız olmazdı. Siz istediniz. Benim suçum yok. Ama bunu anlayan kim? Sadece kendi bildiğini okuyor. Bana kötü davranıyorlar ama sizce bir doktor haksızlıklara sessiz kalır mı? Hayır kalmaz. Bende öyle yapmıştım ama sonu kötü oluyordu hep. Haksızlık vardı. On iki senedir sessiz sakin yaşadığım hayatı mahvettiler. Onlara beni bırakmalarını söyledim. Defalarca... Son kez söyleyişim olduğu zaman onlar beni bırakmışlardı ama kalbim acımıştı. Neden olmuştu bu? Ben bunu istiyordum ama şimdi çok farklıydı. Bunun geçici bir his olduğuna inanarak hayatıma onlarsız olarak kaldığım yerden devam ettim ama bir boşluk vardı ve ben bunun ne olduğunu sonunda anlamıştım. Ben ona aşık olmuştum. Ondan nefret ederken ben fark etmeden ona aşık olmuştum. Bu nasıl oldu bilmiyorum ama onu çok sevdiğimi biliyorum? Peki ya o beni seviyor mu? İşte bu çok büyük engel olan bir soru. Acaba onun da kalbinde bir boşluk varmıdır? Beni özlüyormudur? Benim onu sevdiğim kadar beni seviyormudur? İşte bu soruların cevabını zaman gösterecek. Eğer bana neden aşık oldun diye sorarsan bir cevabım yok. Bilmeden aşık oldum. Özür dilerim ama artık çok geç. Galiba artık benimsin bebeğim. Seni seviyorum Jungkook.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Kırmızı ojeli tırnaklarımı boynunda gezdirirken aklımda olan tek şey, onu alt etmekti. Beni alt ettiğini sanarak geçirdiği günlerin bir karşılığı. "Seni affetmem için bana yalvaracaksın ve ben ne yapacağım biliyor musun?" Dedim bu sefer kırmızı Dudaklarımı kulağına yaklaştırırken. "Tadı kaçmasın, dene ve gör." ●•● "Herkes bir parça karanlıktır." ●•● Öyle bir yalan söylemiştim ki temeli doğrulardan daha sağlamdı. Yıkım yakındı. Çünkü yıkım bendim. ~L.M~

''Senden nefret ediyorum.'' dedim tiksinir gibi bir sesle. ''Senden de, bu anlaşmadan da nefret ediyorum!'' Ellerini saçlarının arasından hızla geçirdi. O da benim gibi öfkeden köpürüyor, çenesindeki kemiklerin kendini belli edercesine kasılmasına sebep oluyordu. Öfkeden aldığım nefeslerin haddi hesabı yoktu ve kalbim sanki artık kan pompalamayı bırakmıştı. Gerilen vücudunu kapıya doğru sürükledi ve damarlarının kolayca fark edildiği elleri ile kapı kulpunu kavrayarak çevirdi. Kapıdan çıkmadan önce, ''İğreniyorum senden.'' dedim ve o anda durup histerik bir kahkaha atarak kapıyı kapattı. Bana doğru döndüğünde hızla üzerime doğru yürüyordu. O kadar emin adımlarla geliyordu ki üzerime, bir an geri kaçacağımı sansam da yapmadım. ''Hayır,'' dedi aramızdaki mesafeleri sıfıra indirirken. ''Benden hoşlanıyorsun.'' dedi ve yüzümü ellerinin arasına olarak titreyen dudaklarımı dudakları ile birleştirerek bütün öfkemin uçuşmasına sebep oldu. Lalisa Manoban & Park Jimin. Bitiş Tarihi, 15.12.18

Öldüğüm günü iyi hatırlıyorum, çünkü sen tam karışımdaydın. Seni unutmamın mezarda bile yolu yoktu. Bitiş Tarihi, 23.04.19 Lalisa Manoban & Jeon Jungkook.

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©