Nazlı...Ali... Giriş yayımlama tarihi : 21.07.21

Köy işi aşk... Hikaye 90'lı yıllarda Karadeniz'in bir köyünde geçmektedir. Ama Karadeniz şivesi barındırmaz.. 🚜🍉🏚

Devam ediyor! +18 sahneler içermektedir! Gecenin bir kuytusunda, yarı ölüm halinin pençesinde gerçekleşti kehanet. Yeni yaşamı lanet gibi bahşedildi kadına. Sol kaburgasında, kalbinin hemen üstüne işlendi lanetin emaresi; gövdesi kuzguni siyahı, kanatları safir mavisi bir kelebek... "Tenim, tenine Feraşe..." Bu isimde yazılan ilk ve tek kurgudur, çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

"Kokun," dedi ve duraksadı kısa bir süre, "arabamın içini doldurdu. Bu beni delirtiyor." dediğinde diğer elimin tırnakları avucumun içine can yakıcı izler bıraktı. Sakin kalmaya çalışarak dudaklarımı araladım, "Bu iyi mi, kötü mü?" dedim kısık bir sesle. Beni hafifçe kendine çekti. "Her ikisi de." dedi ve koca bir soluğu daha ciğerlerine ittirdi. Elimin üst kısmını yavaşça dudaklarına götürüp öptüğünde içim gıdıklandı. Dokunmak ve sevmek için yanıp tutuştuğum sakallarının bir kısmı elime battığında dişlerimi birbirine bastırdım. İkinci kez aynı yeri öptü ve dudakları orada oyalandı kısa bir süre. İçime giren ürpertiyle silkelenmek istesem de kendimi zor tutuyordum. Bitmesini istemeyeceğim bir an olabilirdi bu. Fazlasıyla yoğundu her şey. Harelerinin bana bakarken yumuşamasına tezat duran kasılmış vücudu, her an bize karşı fırlatılacak ok yağmurunu engellemek ister gibiydi. Bir duvar gibi karşımda delikanlıca dikilirken seyirlik görüntüsü içimi titretti. "İstemiyorum gitmeni," dedi soluklanırken, "ama gitmelisin." Kalbimin bir kısmını tam şu ana bırakmıştım istemsizce. İki sözüyle beni bu hallere sokabiliyordu. Gitmeliydim geç olmuştu ama gitsem de bir yarım onunla gibiydi. Kafamı salladım onaylarcasına. "Gitmeliyim." Elimi elinin arasından usulca çekmeye çalıştığımda sıcak nefesi elime çarpıyordu. Tutuşu sıkılaştığında "Şimdilik." dedi, "Şimdilik git." Anlamsızca ona bakarken kaşlarım çatıldı. "Sonra yine bana gel İpek." diyerek avuç içimi çevirdi dudaklarına bu sefer, "Bana gelişin olsun," avuç içime bıraktığı sıcak öpücükle gözlerim kapandı birkaç saniye, "gidişin olmasın." Elim hala dudaklarındayken daha da koyulaşmış gözleri beni içine çekiyordu. Düşmek istediğim en güzel kuyuydu bir çift gece siyahı gözleri. - AKIN ULUTAŞ & İPEK YAZGI Yetişkin içerik vardır.

Sinan Tümer; başarılı, insanın içini eriten ses tonu ve kusursuz diksiyonu olan bir spor spikeridir. Yurt dışında çalıştığı kanalda Beşiktaş'ına laf ettiği için canlı yayına gelen konuğuna kafa atıp, istifa eder ve Türkiye'ye dönmeye karar verir. Bütün spor camiası şerefli davranışıyla onu bu dünyaya kabul etmeye hazırken; aynı şeyi abisi, yengesi ve yeğeninin bakıcısı başarabilecek miydi? Resmi instagram hesabımız; @vurduveaskwattpad ⚫⚪

Düşündü küçük kız düşündüklerini de sordu karşısında ki yiğidine" Ayla Güneşin efsanesini bilirmisin?" Cihangir kafasını salladı. " Ayla Güneş gibi imkansızmıyız?" Cihangir kendisini yakıp kavuran kıza baktı. Ellerini beline sarıp kendisine çekti küçük kızı. Kafasını boyun girintisine yaslayıp kokusunu soludu " Ayla Güneş ola biliriz " yakıcı bir öpücük kondurdu " Lakin biz imkansız değiliz!"

28.06.2023 TARİHİNDE KALDIRILACAKTIR! Burnunun ucunu boynuma yaslayarak çenemden yanaklarıma doğru çıktı. "Bu kadar güzel olmamalıydın. Her yeri emip, dişlemek istiyorum." Boğuk, git gide kalınlaşan ve kabaran arzusu ile gözlerine bakmaya korktum. Yanaklarımda duran dudakları ile içine derin bir nefes çekti. "İki gün. Tam iki gün beni bu kokudan mahrum ettiğin için sana öyle öfkeliyim ki!" diye soludu. Burnunu tenime yaslayıp kokumu derin derin çekti içine. Bana bu kadar yakın olduğundan faydalanarak bende onun kokusunu çektim içime. "Hak ettin." Tutku ile aklımda dönüp duran çok şey vardı. "Sevgilim yok. Söylediğin sözleri hangi boktan kim uydurdu bilmiyorum ama," Kirpiklerimi aralayıp ona baktığımda gözlerini kapatmış olduğunu gördüm. Yalandı. O sürtük bana yalan söylemişti. "Yandığım biri var." "Hı?" dedim alık alık. Korhan'ın dudaklarını kıpırdattığını fark ettim ama ne dediğini duyamadım. Böyle işlevimi kaybetmişken kendimi oldukça boş hissediyordum. Korhan dudaklarını dudaklarımın üzerine getirerek gözlerimin içine baktı. "Sana bildiğim tek doğruyu söylerim üvercinka. Yandığım biri var. O da sensin." & Argo kelimeler ve yetişkin içeriklidir. 18 yaşından küçüklerin ve rahatsız olacakların okumaması tavsiye edilir. Tüm hakları saklıdır!

1950-1980 yılları arasında geçen bir aşk hikayesi... ........ "Ben kontrol manyağı biriyim... Neden bütün kontrolümü kaybetmiş gibiyim..." & Zeren ve Yançı'nın hikayesine hoş geldiniz. 💞 Kitap yetişkin ögeler barındırır! Rahatsız olacakların başlamaması önemle rica olunur :) Çalıntı olma durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

(Ara verilmiştir. Sebepleri 'sad story' bölümünde mevcuttur.) "Tamam, tamam bulmayacaklar seni... İzin ver bana, saklayayım seni." Öyle kurdu ki bu cümleyi... Öyle bir cümle kurdu ki fark etmeden... Onun için ne anlama geldiğini bilmesem bile kalbime delik açılmış gibi hissettim, kurşun yarası gibi... Dondum, titredim, bakakaldım gözlerine, kalakaldım öylece... Nasıl derler buna? Araba çarpmış, tokat yemiş gibi? Hayır, hayır... Tokat yemek böyle hissettirmiyor ki, çok incitiyor o... Çok yaralıyor, paramparça ediyor kalbimi. Bu bambaşka... Bambaşka bir şey. Bambaşka bir his. Çok garip Allahım. Bu adamın gözlerinin içine bakmak çok garip. Açık penceredeki kısa tül uçuştu sanki, güneş çarptı gözlerime, bir şarkı ilişti kulağıma... Dedemin cızırdayan radyosundan gelen ses kesik kesik duyuldu odada. Rüzgar karıştı saçlarıma, serinletti tenimi, kıstırdı gözlerimi... Ne zaman başımı sallayıp ona evet dedim, bilmiyorum... Anımsayamıyorum bir türlü... Kurduğu cümlenin eteğine öyle çok takılı kalıyorum ki, düştüğüm yerden dizlerimin üstüne bile kalkamıyorum. Böyle bir cümle kuran adamdan gelecek zararı kabullenemiyorum. Bana zarar verme Devran. Ne olur. Beni sakla Devran. Sır gibi saklar mısın beni, gizli bir düş gibi? Beni öyle saklarsan kendimi çekip alamam Devran... Beni öyle saklama... ... Evim yoktu benim, yuva oldu bana. Gidecek bir yerim yoktu benim, yolların sonu oldu bana. Devran ve Sırma. İki evsizin birbirine yuva olma hikayesi.