Taşlar, yalnızca çok güçlü cadıların bildiği bir büyüyle bir araya gelebiliyor ya da ayrılabiliyordu. Samira, taşların korunması için kendi ve iki yardımcısından başka kimseye güvenemezdi. Zafiranlar uzun zaman önce oraya kapatılmışlardı. Onları kapatan Samira değil, başka bir nariandı. Tanrı biliyor bu isimsiz narian, bir kahramandı. Sadece kendi türü değil, krallıktaki tüm insanların duaları onunlaydı. Şimdi nerede olduğu bilinmeyen bir cadı... Belki de gördükleri yetmişti ve sonsuz huzura kavuşmak için uykuya dalmıştı. Tanrı biliyor, onları yeraltına hapsetmek, her cadının yapabileceği bir şey değildi. O çok güçlüydü. Efsaneye göre, Mihela'nın Taşları'na çıplak elleriyle dokunabilirdi. Tanrı onu korusun.

'İnsan bir ağaç misali köklerine bağlı yaşar.'' Ya bildiği kökler kendine ait değilse o zaman ne olur? * O an sessiz bir hesaplaşma içerisindeydiler. İkisi de bunun farkında olsa da dile getiren Yiğit oldu. Hiçbir aile karesinde benim yerim yok görmüyor musun? dedi dişlerini sıkarken. Onları dışarıdan kim görse Yiğit'in gözlerindeki intikam ateşini görebilirdi. Sen inanıyor musun o aile karelerindeki mutluluğa? diye cevap verdi Sare. O karelerde olduğum her an keşke burada olmasaydım dedim ben hep kendime diye devam etti. ''Keşke sen olmasaydın, belki o zaman ben olurdum.'' Bunu söylerken karşısındakinin ne kadar kırıldığının farkında değildi. Farkında olsaydı da bir şey değişmezdi gerçi. Yılların acısını çıkarmak istiyordu Yiğit karşısındakinin kim olduğunun bir önemi yoktu. Sare bu cümlenin ağırlığıyla hemen yanında duran koltuğa çökerken Yiğit bu cümleyi söylemiş olmasının hafifliğiyle Sare'yi orada öylece bırakarak hızlı adımlarla uzaklaştı.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤