Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.

Ona silahımı doğrulttum fakat o bir çiçek uzattı bana. dom'um kapak için teşekkür ederim, ellerini öpüyorum ♥️

Güçlü olmak zorunda bırakılmış olan, gücünün farkında olmayana vuruluyor. [Limitless]

Siyah güller çizmeye başladığımda beş yaşındaydım.

Byun Baekhyun, dün gördüğü yüzü bugün hatırlayamaz hâle geldiğinde, henüz 23 yaşındaydı. Bu hikâye bolca koyu mavi lens içerir.

Byun Baekhyun ölüydü.Öldüğü günü net bir şekilde hatırlıyordu;kollar onu korumak için etrafına sarılmıştı,ama çok geçti.Metalin bedenine çarptığında çıkardığı sesi,çatırdayan kemiklerin sesini,asfalta dağılan vücudun sesini..hepsini hatırlıyordu. Ölü bir insanın nasıl bunları hatırlayabildiğini merak ediyorsunuz,değil mi?Arkasında bırakamamıştı,daha doğrusu,bırakamıyordu. Park Chanyeol,sevgilisi,her şeyi,onu ziyaret ediyor,onun için yas tutuyor,onu bırakmayı ve kendisini yalnız bırakmasını reddediyordu. Baekhyun karanlıkta yaşıyordu,yavaşça çıldırıyordu(eğer bu ölü insanlar için mümkünse) Eski sevgilisinin kederli yasları ve çaresizce onu çağırması tarafından avlanıyordu. Çeviridir.(asianfanfics) Cr.to;DarkWolf22

1985 yılları.. Askerlik yapan Chanyeol ve Baekhyun çok yakın iki arkadaşlardır. Birlikte kurallara karşı gelirken arada yakalansalar bile asla kendileri gibi olmaktan vazgeçmediler. Chanyeol, Baekhyun'un kusurlarını bile severken, Baekhyun onun her davranışına hayran olacak kadar yakın olurlar.

Işığın çok hafifçe vurduğu karanlık sokakta oturan adama bakınca karar vermişti. Bu teklifi ona sunacaktı. Onunda kabul edeceğine emindi. Eşcinsel konuludur.

Chanyeol sanatın acıdan ve yalnızlıktan beslendiğine inanıyordu. En güzel eserlerin temelinde dile getirilmese dahi hep bir acı yatardı. Sonuçta Salvador Dali'nin ailesi şerefsizin teki olmasaydı adam delirmezdi ve Chanyeol ruh eşini asla tanıyamazdı, öyle değil mi? 𝚌𝚘𝚟𝚎𝚛 𝚊𝚛𝚝: 𝚜𝚊𝚕𝚟𝚊𝚍𝚘𝚛 𝚍𝚊𝚕𝚒́ - 𝚊𝚛𝚕𝚎𝚚𝚞𝚒́ •𝚓𝚞𝚗𝚎, 𝟸𝟶𝟸𝟶•

biz buraya binanın tepesinden pıt diye gökyüzüne atlamaya geldik