"BANA ABİ DEME "! "Ama neden sen benim abimsin?!" "HAYIR BEN SENİN ABİN DEĞİLİM" "Ne diyeceğim peki" "Abi harici" "Tamam "Dedim yüzümdeki sırıtışımla "Tamam sedat ABLA"bir şey demesine izin vermeden yürüdüm arkamdan bağırmasıyla durup gülmeye başladım. "BANA ABLA DEME!"??? Kimilerine göre sıradan olan bu hikaye , kimilerine göre bir hazine... ''Ergenliğin başlarında yazılmış saçma sapan bir kitaptır. Yorumlayın eğlenelim gençlerr sksksks''

*2020 Wattys Kazananı* "Şartın nedir?" Gülümsedim ve üstüne yaslanmakta olduğumuz gri, demir çitte kayarak yaklaştım. "Üç soru. Bu üç soruyu bana sormayacaksın." Bilmemekten hoşlanmazdı. Asla hem de. "Neymiş onlar?" "Nereden geldiğim, neden burada olduğum ve sonrasında nereye gideceğim." Cevap vermeden önce düşündü. Her zamanki gibi sonradan pişman olmayacağı hiçbir şeyi yapmıyordu. "Bu kadar mı?" Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı olumlu anlamda salladım. Gözlerini yeniden boşluğa dikti. Kafasında evirip çeviriyordu her türlü belirsizliği. Aylar sonra neden şu anda karşısına çıktığımı, söylediğim şeylerdeki amacımı tartıyordu. Teklifimi kabul etmeme ihtimali daima vardı. Yüzüne bakıyordum, kabul etmesini hayatımdaki her şeyden çok istiyordum. Derin bir nefes alıp verdi. Sormamasını istediğim üç sorunun onun başına açabileceği dertleri düşünüyordu, ancak merakına yenik düşmüştü bir kere. Ve bu, onda, merakını giderene kadar nefes almamak demekti. Ben de buna güvenerek gelmiştim zaten. Benimle yaşayacağı son maceraya merhaba demek için gözlerime baktı. "Çok işimiz var sizinle küçük hanım." * instagram.com/alyaoztanyel

Hakan ve Gazel'in, Zifiri karanlık ile gökkuşağının hikayesi. Küçük bir dokunuşla kalbi yakıp kül eden AŞK, mutlu hissettirdiği kadar acı verebiliyordu. Zira AŞK, acı çektirdiği sürece gerçekti. (Gülüşün kafamdaki karanlığı dağıtıyor. Kontrolümü kaybediyorum, neden seninleyken her şey başka oluyor?)

Onlar ruhları saydam, gönülleri yaydan, yaz oldumu gevşeyen üç arkadaşlardı. Bir gün grubun en delisine bir mesaj geldi. Bu mesaj onların hayatını değiştirdi... Ayşin Reyhan Asıroğlu, namı diğer Urfa 'nın Baş Belası. Saçları pembe, boyu selvi, endam desen almış başını gidiyor. Tek eksiği birkaç tahta. Urfa 'nın en zengin aşiretlerinden birinde yaşamasına rağmen her akşam yatmadan önce bir tabak yürek yiyor. Çetenin başı ve çetenin başına İstanbullu 'yu getirende biraz o. '' Beni son kalan iki tahtamla baş başa bırakın.Yürek yemeye gideceğiz hem daha.'' İstanbullu'muzun Reyhan 'a mesaj atmasıyla başlayan olaya bilin bakalım ilk kim sinirden köpürüyor. Tabii ki de Reyhan 'ın kuzeni Yağız. Yağız Asıroğlu, namı diğer Sütaydırmen. Öfkesini ve egosunu hep cebinde taşır o. Birde sütünü... Süt içirmezseniz ona uyumadan önce, elinde bıçak ile başınızda bulabilirsiniz onu. Duygusal kişiliği ile dalga geçenleri lanetliyor Yağız. Yağız 'ın lanetine bulaşmayın benim tavsiyem. Maazallah iki gün sonra ağzınız, gözünüz kayar. ''Sütümü getirin, yoksa ikinizi de lanetlerim. Bir daha tuvaletten çıkamazsınız valla.'' Yağız karışırda bu işe Mısra karışmaz mı? Çocukluk aşkını yalnız bırakmayan Mısra, yine Yağız' ın tarafında. Mısra Olgun, boyu kısa, ruhu uzun onun. Sarı saçları yeter be. Reyhan 'ın kan bağı olmayan edebi kardeşi olur kendisi. Kısa olmadan önce devmişti önceki hayatında. Reyhan hep onu küçükken böyle avuturdu. O gün bu gündür onların bağı sonsuz. Hiçbir makas kesemez onların bağını. ''Bu dünyayı kısa boylu kızlar kurtaracak. Boşuna uzamaya çalışmayın.'' Eğer sizde bu üçlü ve İstanbullu 'nun eğlenceli ve bir o kadar da adrenalin dolu hayatını okumak isterseniz, Urfa 'ya bekleriz. Saydam ruhlarımızın kapısı hep açık...