Ağlamak çözüm değil ama ağlamadan da yapamıyor insanoğlu.. Dışlamadan, reddetmekten, yoksaymaktan... Kısacası nefret etmeden de yapamıyor.. Farklılığı sevemiyor, farklı olana saygı duyamıyor.. Olaylara tepkisi diğer erkeklerden farklıydı. Erkeklere olan tepkiside diğer erkeklerden farklıydı. Ve o bu farklılığın farkındaydı.. Ediz, çok acılar çekti, kendini toparlamaya başlamıştı, korkaklığı gitmiş, özgüveni gelmişti. Geçmişindeki acıları bir an olsun unutmuş, hayatına yön vermeye başlamıştı.. Sonra o geldi ve her şey başa sardı..

Prenslerin gay olduğu, Uyuyan Güzelin Uyuyan Yakışıklı olarak çevrildiği Kırmızı Başlıklı Oğlan'ın kurtla seviştiği Alice'n ise gay barda takıldığı bir dünya... Hayal dünyamdan selamlar.

Birkaç hatıra, peluş bir oyuncak, sahipsiz sözler ve acı bir yalnızlıktan başka kalan hiçbir şey yoktu. O artık bir yabancıydı ve o artık sonsuza dek benim en büyük pişmanlığımdı. Kaybetmekten korktuğum şey kaybettiğim en önemli şey olmuştu. Bugüne kadar tek büyük bir yenilgim oldu. O da tüm hayatıma mal oldu. Zaman akıp gidiyor, giderken yanında bir şeyler götürmekten de geri kalmıyordu. Peki şimdi zaman ne götürecekti veya ne getirecekti? Zaman ilaç mı olacaktı, zehir mi? Zaman yaramı deşecek miydi, yoksa merhem olup saracak mıydı?

Çok eski ve çok amatör bir kitap ona göre okuyun tşkler Bebeklikten beri iki arkadaş Gerçekten sadece iki yakın arkadaşlarmı? Yoksa birileri zamanından beri içinde bir yerlerde hep o sevgisine zincir vurup doğru günümü beklemişti. Ve zamanla kendini o düşünceden uzaklaştırıp 'sevmiyorum, çocukluktu o' diyip kendinimi kandırıyordu. Kim bilir? Not: Eşcinsel hikayesidir.

DÜZENLENDİ! Üç arkadaştık. İkimiz aynı kişiye vurukken, nasıl birbirimize tutulduk?

Düzenleniyor. Başlama tarihi:26/08/2017 Tek istediğimiz saygı unutma, Love is Love. Top #6 (23.10.2017) Top #4(25.10.2017) Top #1(4.11.2017) Bitirme Tarihi:23/12/2017

Onun güzel olmak için hoş gözlere, uzun saçlara ya da büyük göğüslere ihtiyacı yoktu. O bana olduğu kişiyle yürüse, kollarımı açabildiğim kadar açar ve koşması için yalvarırdım. O ise uzaklaşmayı seçti. Şimdi 9 yıl sonra, önüme koyduğu kapının anahtarını alttaki boşluktan bana itmişti. Kalbim açmamı, zihnim koşarak uzaklaşmamı söylerken ben öylece oturmuş, içerdeki kaosun sonunu diliyordum. Çoktan ruhumu ona kendi ellerimle teslim etmiştim. Şimdi kalbim avuçlarıma düşmüştü. Zihnim ise bana yalvarıyor, yalvarıyordu. Bu yanlıştı. Bu saçmalıktı. Bu aptallıktı. Ve o an göğsümün ortasında büyüyen acı... Bu acıyla kalıyordum ben. Benim tüm gerçekliğim buydu. Ben koca bir yanlıştım. Karşımda doğru olduğunu iddia eden Kağan ise üzerime yıkılan ikinci bir yanlıştı. Yine de... Bir yanlış ancak bu kadar doğru hissettirebilirdi.

DÜZENLENDİ! "Basat..." diye inlerken ellerimi tam başının olduğu noktada tişörtümün üzerine koydum. Başını kalbimin üzerine koyduğunda altında kıpırdandım. Karnımdan garipten sesler gelmeye başlamıştı. Bedenim çöküyordu sanki. Tüm uzuvlarım uyuşurken kalbim isyan ediyor, bunu kaldıramadığını bağırıyordu. Sanki Basat'ı itmek ister gibi, hızlı hızlı çarpıyor, göğüs kafesimi delme pahasına yukarı doğru sertçe vuruyordu. Beynim ise düşünmeyi bırakmış, sıcak başın keyfini çıkartmaya başlamıştı. "Basat..." diye mırıldandım tekrar. İki gözümden birden iri taneler yuvarlandı, kulaklarımı sıyırıp yastığa döküldüler. Bir öpücük daha indi kalbim üzerine. Hıçkırdım. "Şşş..." Sıcak nefesi tenimi kavurdu. Başını tişörtümün yakasından çıkarttığında tişörtüm göğsüme kadar açılmıştı zaten. Yüzü yüzümün hizasına geldi, eli önce gözlerimdeki yaşları nazikçe sildi, sonra saçlarım arasına daldı. "Özür dilerim." diye mırıldandı. Şimdi ikimizin kalbinin atışları birbirine karışmıştı sanki. Sol tarafımda kendi kalbimin çarpıntıları, sağ tarafımda göğsüme baskı yapan onun kalp atışları... Ağzımı açtığımda lafları ağzıma tıktı. "Çok, çok özür dilerim." Burnunu burnumun yanına, alnını alnıma yaslayıp gözlerini gözlerime dikti. Titreyen dudakları çok ufaktan dudaklarıma temas edince gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Onu durdurmak istedim ama konuşamadım. Kendini kasa kasa, dünyanın en güzel bahçesine doğru çekti beni. Şimdi dudaklarımdan biri dudakları arasındaydı. Kısa sürdü ama mükemmeldi. Çekti dudaklarını, gözlerini araladı. Usulca fısıldadı. "Yeniden benim kibritim ol. Bir daha asla sönmene izin vermeyeceğim. Söz veriyorum, Barış."

Gay olduğumu öğrenen kızların, Gay mi, oha! demesini duymaktan bıkmıştım. Kızlardan hoşlanmamak benim seçimim olmadığı gibi erkeklerden hoşlanmakta benim seçimim değildi. Kısacası doğam gereği böyleyim. Bir sır vereyim size, bir erkeğe aşık olmak dünyanın en güzel şeyi. Yeniden dünyaya gelme şansım olsa ve bana sorsalar "Gay doğmak ister misin?" diye. Şüphesiz "Evet, evet, evet." derim. Ama zorlukları da var tabi. İnsanlar bunu öğrenince sanki yeni bir canlıyı keşfetmiş gibi şaşırıyor. Bazıları ise küfür edip bir kızla birlikte olmam gerektiğini söylüyor. Bazıları ise ki bu insanlara çok nadir rastlıyorum; "Ee ne var bunda bu gayet doğal." diyor. İyi yönlerinden biri ise sevgilimle aynı kıyafetleri kullanıyor olabilmem. Giyim sıkıntısı çekmiyorsun. Birbirinizin ruhundan çok iyi anlıyorsunuz. Bir erkeğin nasıl hareket edeceğini en iyi bir erkek bilir. Bir gay atasözü der ki; "Erkek adamın erkek sevgilisi olur."

DÜZENLENDİ! "Cennet... Cennet senin için yeniden can buldu Sarp. Seni gördüğüm gün yıllar sonra kalbim yeniden hızla tekledi. Göksu'dan sonra ilk defa bu kadar hızlı çarptı. Kalbimin cehennemi beynime hücum etti ve kalbim senin için beyaza boyandı." "Bizim cennetimiz siyah olsa da kabul. İçinde sen varsan..." Dudaklarımdan öptü bir kez daha. "Ve içerdeki Sarp cennet kıldı evini." dedi gülümseyerek. "Senin cennetin," parmağını dudaklarım üzerine oturttu. "burada." Dudaklarımı kalbinin üzerine bastırdım. "Cennetler buluştu o zaman?" *Daddy issues baba ilgisi görmeyen çocukların büyüdüklerinde kendilerinden yaşça büyük ve olgun karakterli kişilerden etkilenmelerine neden olan bir sendrom. Kitap baba-oğul ensest ilişkisini değil, baba ilgisinden yoksun büyüyen bir çocuğun kendinden yaşça büyük bir adama beslediği duyguları anlatıyor.