''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

▶▶ GET ME OUT OF HERE ◀◀ Arkandan gelip seni kollarının arasına alarak kaybolmanı sağlamıştı yavaşca kullağına eğilerek -Hey doktor Sesim senin hakkında ne söylerse söylesin, seni seviyorum....

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."

Yeni bir taşınma olayıyla karşı karşıyaydım. Gitmek istemiyordum ama kalmakta istemiyordum. Çünkü burda kalmak Bana acı vericekti. En Güvendiğim İnsanla ve Sevgilimin birlikte olduğunu görmek... Bu benim için fazlaydı çok fazla hemde. Kalbimin parçalarıyla gidiyordum bu yerden! Birdaha hatırlamamak için, Görüp, duymamak için gidiyordum. AMA GİTTİĞİM YERDE NERDEN BİLEBİLİRDİM Kİ İLK AŞIK OLDUĞUM KÜÇÜK ÇOCUKLA KARŞILAŞMAYI, İLK ÖPÜCÜĞÜMÜN ALINMASINI, BU KADAR ÇOK SEVMEYİ, EN ÇOKTA BU KADAR SEVİLMEYİ BEKLEMİYORDUM. Gerçek arkadaşlıklar! Gerçek bir Güven! Gerçek kahkahalar! ve En çokta GERÇEK BİR AŞK! ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● "Gözlerini aç Tamay! Aşk Yanımızda, kör olma bu kadar. Küçükkende böyleydin sen, hiçbir şey anlamıyorsun. Herkes anladı, bir sen anlamadın be güzelim!" Poyraz bu şiddetli yağmurlu hava demeden, aşkını itiraf ediyordu! Islak saçlarımı gözlerimin önünden çekip, Onun kusursuz yüzüne baktım. Gözlerimden mutluluk gözyaşları akmaya başladı. Ona sımsıkı sarıldım. "Beni yine bırakırsan Poyraz, O zaman gerçekten to-toparlayamam." Dedim. "O zamanda seni seviyordum. Şimdide seviyorum. Ben senden gitsem bile, Seni Sevmekten vazgeçmedim Dünya Göz." Dedi Poyraz. "Aşk Yanımızda" Dedim ve ondan ayrıldım. Poyraz gülerek Beni belimden tutup, kendine çekti ve etrafında, 2,3,4 sayamadığım kadar çok döndürdü. Durduğumuzda ise bırakmadı Beni. "Aşk Yanında" Dedi. Vücutlarımız birbirine bağlandığı an'ı yaşıyordum şu an. öyle anlamlı, öyle güzeldi. Kalbimin atışları, bu yağan yağmura karışmak istiyordu âdeta. Kafamı kaldırdığımda ise gözlerime derin derin bakmaya başladı. "Bu Satürn kafalı, Dünya göz'ü çok seviyor" Dedi ve Dudaklarını dudaklarıma örttü.

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

" O; batmış gemiden çıkan bir enkaz, ben ise basit bir bedene hapsedilmiş, bir ruhtum." * "Kırmızı et sever misin?" Sandalye de oturan kız omuzlarını kaldırıp indirdi. "Neden olmasın?" Dedi. "Bayılacağın bir yemek hazırlayacağım sana. Parmaklarından sonra beni bile yemek isteyebilirsin..." "Takılıyorum, ikimizden birisi karşısındakini yiyecek olsaydı o kişi ben olurdum." * "Yemek nefisti. Haklıymışsın." Koltukta oturmuş yine şömine karşısında sohbet ediyorlardı. "Bon appetit ma chere!" Dedi Deniz gülerek. *Afiyet olsun güzelim!* "C'est a votre tour." * Sıra sende.* * Yayımlanma Tarihi - 11.11.2016 Tüm hakları bana aittir.