Hakan ; Suç ve suçlularla savaşan sert bir polis Hazel ; Ürkek ve korku dolu yapayalnız bir genç kız. Yolları yalanla kesişen iki insan. Beklenmedik anda başlayan imkansız bir aşk... Yılmaz elinde ki kalemle tahtaya "HAZEL SAVAŞ" yazdığını görünce elimde olmadan geriliyorum.Kafamı kaldırdığımda Esra ile göz göze geliyorum ve daha da geriliyorum.Ters ters bana bakıyor farkındayım.bende bakışlarımı çeviriyorum ama bu seferde Şevket Baş Komisere takılıyorum.Bundan kaçışın yok der gibi bakıyor bana ve bende bunu biliyorum. Bundan öncekileri def etmeyi başardım ama şimdi köşedeyim bunu hissediyorum.Bu lanet olası bebeyi tavlamaktan başka şansım yok artık bundan iyice eminim...

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Babasının inadına üvey kardeşiyle küçük bir iddia uğruna okuldaki garsonu kendine aşık etmeye karar verdiğinde pişman değildi Ela. Yada o kişinin duygularıyla oynayıp işi nikah masasına kadar uzattığında da. Asla aşka inanmamış yaptıklarında kendini hep haklı bulmuştu. Yıllar sonra kendi ayakları üzerinde durmaya çalışırken ne kadar kötü biri olduğunun farkına varmış düzelmeye çabalamıştı. İki kız arkadaşıyla birlikte kurduğu mütevazi hayatı yeni patronuyla tanışmasıyla darmadağın olacak her şey tersine dönecekti. Geçmişin tozlu sayfalarında unuttuğu fakir garson şimdi kedi fare oyununda güçlü köşeyi kapmış intikam almak için her şeyi yapmaya hazırlanmıştı. Taş kalpli Ela Kaya'nın gerçek aşkı buluşunun hikayesi...

"Bana bak"dedim karşımda benim olduğum yön dışında her yere bakan Asya'ya "Nah bakarım" demesiyle gür bir kahkaha attım. Bu kız cidden salaktı. "Bu yüze bakmak için kaç kız ölüyor haberin var mı?" " Nasıl yani? Ölürlerse senin yüzünü nereden görecekler" demesiyle tekrar gür bir kahkaha attım. " Koca bir salaksın" " Sensin salak. 'Beni görmek için kaç kız ölüyor biliyor musun?' diyen kişi salak değil de ne oluyor?" " Daha fazla konuşup beni haklı çıkarma bence. Güzelliğin kadar aklın olsa dünya birincisiydin yavrum" " Ben senin yavrun değilim. Şimdi izin verirsen derse gideceğim geç kalıyorum." " Bende geç kalıyorum." " O zaman ben önden gideyim sen arkadan gel." diyerek koşturan Asya'nın arkasından tekrar bir kahkaha attım ve arkasından yürümeye başladım.

"Kaşınıyorsun kızıl!!" "Kaşısana" "Benim kaşımam kimseninkine benzemez izi kalır haberin olsun!" Söylediklerinden etkilenmezken gözlerinin en derinine baktım.Karanlıktı..İçinde kaybolacak kadar boşluğa sürüklerdi seni.Rengi yeşil olsa bile arkası karanlık,koca bir boşluk gibiydi. "İzi kalanından istiyorumdur belki.." Soğuk bakışları fısıldama mı içine çekerken çenemdeki elinin baskısını artırdı.Hafif sızlamaya başlayan çenemi umursamıyordum.Bütün ilgimi gözlerine çevirmiş beni boşluğa sürüklemesine izin vermiştim. "Tehlikeli sularla oynuyorsun, yanarsın!!" Kolumu yavaşça kaldırarak ceketinin üsten beline yerleştirdim.Artık daha fazla yakın olmuştum ona.Başımı kaldırıp gözlerine baktığımda anlamsızca bakıyordu bana.Ne yaptığımı anlamıyormuş gibiydi.Yüzümü yüzüne yaklaştırmaya başlayınca ayak parmak uçlarımın üstüne çıktım.Savaşın gözlerinde son anda gördüğüm afallama bana keyif verirken kulağına yaklaşıp dudaklarımı kulağına sürttüm.Vücudu ellerimin altında kasılırken sırıtıp kulağına fısıldadım. "O tehlikeli sularda ben çok yandım Savaş, alışığım yani yapacağın şeyler fazla etki yaratmaz üzerimde"

Aşkların içinden çıkmaya çalışırken ihanete de uğraşmayı unutmayan iki kuzen... Öyle saçma sapan olaylar yüzünden başları derte giriyor. Sizin bile hayret edeceğiniz komedi karışık aşk ve dram gibi olayların bir şekilde buluşması. ♥♥♥ "Ananas kafa?" "Ne kafa?" "Kafa derken?" "Sen tanıyor musun bunu?" "Hayır..." dedim çekinerek. Sinirle bana bakan iki kafa ve ananas kafa... bu nerden çıktı ya? Allah! Yardım edin. Help me. ♥♥♥ ♡♡Eğlence amaçlı yazılmaktadır. ♡♡ KARAKTERLER GERÇEK ; KURGU HAYAL ÜRÜNÜDÜR. 11.07.2015'te yayınlanmaya başlamıştır. ** Not: Hikayenin ilk bölümleri anlatım yetersizliği olabilir ama diğer bölümlerde giderilmiştir.**

-Yarım kalmış bir hikâyedir. Bunu bilip ona göre başlamanızı tavsiye ederim. "Belime dolanmış kolları hareket ettirmemeye çalışarak tek hareketle döndüm usulca. Kalbimin kanatları gösterişli bir şekilde çırpındı. Güzel yüzü tam karşımdaydı işte şimdi. Altı yıldır hiç bıkmadan izlediğim, bedensel olarak asla yaklaşmaya cesaret edemediğim.. En acısı da gözlerinin rengini bile bilemediğim adam şimdi yanımda alıyordu en derin nefeslerini. Gece mavileri yanımda kapanmıştı sakince. Oysa ki şimdi gözlerinin içinde dönen her tonu, ara sıra arasına serpiştirdiği siyahları en iyi ben biliyordum. Onun kirpiklerini bile tek tek sayacaktım ben hayatımdaki en büyük uğraş buymuş gibi."

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Geçmişinden kaçmak isteyen Duygu, her şeyi arkasında bırakarak kitabını yazmak üzere Büyükada'ya taşınmaya karar verir. Ama bu adada herkes, tepedeki gizemli malikanede oturan ve bugüne kadar kimsenin görmediği Karahanlı'dan söz etmektedir. Kısa süre içinde macera duyguları kabaran Duygu, Karahanlı'nın kim olduğunun peşine düşerken, kendini Karahanlı'nın sağ kolu diye tanıtan buz mavisi bakışlı adam; Ateş'le sürekli karşılaşmasının ardında bir sır perdesi aramalı mıdır?

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."