Lilly Anne zawsze uważała, że mieszkanie wśród ludzi może skończyć się jedynie katastrofą, lecz gdy jej własna sfora postanowiła oddać ją mężczyźnie, którego nienawidzi, nie mogła wybrzydzać. Jednak gdy pewnego dnia z winy jej ataku gniewu ginie młody chłopak, nie ma wyboru: jeśli nie chce spędzić reszty swoich dni w ostatnim miejscu, w jakim chciałaby się znaleźć, musi uciekać. Z nieoczekiwaną pomocą przychodzi jej niewielka grupa kamuflujących się w mieście wilkołaczych banitów. Ale czy więzy w nowo powstającej sforze i rodząca się miłość wytrzymają, gdy do głosu dojdzie stara przepowiednia, a wszystkie niejasne wątki z przeszłości Lilly nagle nabiorą przerażającego sensu? Powieść zgłoszona do Turnieju Osobliwego 2021

W świecie, w którym za każdym rogiem mogą czaić się demony, nic nie jest tylko czarne lub tylko białe. Zapomniany wojskowy instytut w samym centrum Strefy Wykluczenia zaś może kryć jedyne odpowiedzi. Ale czy ktokolwiek odważyłby się do niego wybrać? Lea wie, że już dawno przekroczyła cienką granicę między oryginalnością a szaleństwem. I jest przekonana, że tylko ona może uchronić świat przed nieuniknioną zagładą. Tylko jak...? Jedyną pewną rzeczą jest pojawiający się w jej snach czarny wilk o sercu ze złota. Jan doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że światu już nie można pomóc. I dobrze mu z tym. Walkę z demonami przemienił w swój jedyny sposób na życie i nie zamierza tego zmieniać. Nigdy nie brał jednak pod uwagę pewnych czterdziestu kilogramów i stu sześćdziesięciu centymetrów nieszczęścia, starą lokomotywą taranujących bramę prowadzącą za Kordon. "Śmiej się, gdy płomienie zjedzą twe palące się resztki Głupcy umierając wciąż śmieją się" "Laugh as the flames eat their burning remains Fools die laughing still" Deep Purple - "Fools" Powieść zgłoszona do Turnieju Osobliwego 2021 Uwaga! Powieść nie nadaje się dla młodego czytelnika. W treści mogą znaleźć się wulgaryzmy, sceny erotyczne i elementy drastyczne.

Upalne, duszne lato. Żar lejący się z niemal fioletowego nieba, nieruchome powietrze, nagrzane betonowe ściany bloków. Gorące noce i snująca się pomiędzy latarniami mgła. Coś potężnego tak bardzo, że nie powinno się z nim mierzyć w pojedynkę. Magiczne stworzenia, pościg w podziemiach, walka z czasem... I tęskne wilcze wycie, zagłuszane przez pomruk nadchodzącej burzy. Seria "Uszkodzona dusza": Tom 1: LONER - https://www.wattpad.com/story/126553972-uszkodzona-dusza Tom 2: END OF THE BEGINNING Tom 3: METHADEMIC - https://www.wattpad.com/story/249551585-uszkodzona-dusza-3-methademic Wersja na blogu: https://uszkodzonadusza.blogspot.com/

Pewnego dnia niebo się otworzyło. Lecz nie spadły z niego anioły... Niemcy, przyszłość. Zniszczona stolica usiłuje pozbierać się po serii brutalnych ataków obcej cywilizacji, lecz wszystko wskazuje na to, że jedynym, na co niegdysiejsza światowa potęga może liczyć, jest pogłębiający się chaos. Choć istoty magiczne dla wspólnego dobra łączą swoje siły z ludźmi, choć działająca na całym świecie Tarcza przyjmuje kandydaturę zrujnowanego kraju i wciela go w swoje szeregi, nie zanosi się na to, że kiedykolwiek będzie lepiej - świeżo utworzonej Luftmarine brakuje wszystkiego - zaczynając od ludzi, na nowoczesnym sprzęcie kończąc. Sytuacja od samego początku wygląda na beznadziejną... lecz zawsze jak na złość znajdzie się przecież ktoś, kto nie zamierza się z takim stanem rzeczy pogodzić. To, po jakie metody sięgniesz, by obronić życie i honor, zależy jedynie od tego, jak bardzo jesteś szalony...

Dziewczyny na maszyny! Czyli coś o małej blondynce, wielkich marzeniach i... lokomotywach. Historia o niegościnnym świecie, zacofanym społeczeństwie i sposobach na to, jak sobie z nimi poradzić. Historia o tym, że w życiu zdarzają się chwile, gdy należy losowi pokazać z dumą wyciągnięty środkowy palec i po prostu iść robić swoje. Bo każda kobieta może robić swoje, jeśli tego wystarczająco mocno chce. Bo dziewczynki mogą wszystko. Absurdy PKP kobiecym okiem, ale również coś w rodzaju publicznego pamiętnika. Może jego lektura również Tobie pomoże zebrać się na odwagę i podbić świat?

Sarkastyczny najemnik skazany na śmierć. Nieśmiertelny morderca, którego życiowym powołaniem jest zabić własnego brata. Flegmatyczna Wilczyca Fenrira. Bóg kłamców i zdrajców. Młodziutka półdemonica z kolczastym poczuciem humoru, dziwnymi snami i skłonnością do depresji. I z pozoru zwykły człowiek, któremu ubzdurało się, że może nad nimi wszystkimi zapanować... Znacie przepowiednię o Pożeraczu Światów? Ponadprzeciętnie potężnym gostku, za którego sprawą naszą śliczną planetkę ma szlag trafić? To teraz pomyślcie sobie, że Pożeracz jest jedynie psem łańcuchowym w obliczu potęgi, z którą nawet on nie powinien się mierzyć... "- Nie boję się ciemności, smoków i ciebie, Antykreatorze. Pozostaję w ukryciu, aż nadejdzie dzień, gdy mój los zostanie przypieczętowany. Oto mój miecz, potężna bestio. Oto ostrze, które ukróci ścieżkę twego zła... - Mylisz się, Głosie. Patrz - to ja jestem krwią na ostrzu noża! To ja jestem rozczarowaną cząstką Stworzyciela! To ja mam dopełnić dzieła, czyniąc świat kupą dymiących popiołów! Rzucę w płomienie twą duszę i będę patrzył, jak marnieje w ogniu, kimkolwiek jesteś! - A ty będziesz słuchał zaklęć wiary, miłości i gniewu, które wyszepczę nad twym grobem, Pożeraczu Światów..." Skłaniająca do myślenia powieść w atmosferze mrocznej baśni. "Radosna Kompania" w październiku 2018 r zdobyła nagrodę główną i pierwsze miejsce w kategorii Fantasy w konkursie Wattonators. Uwaga! Dosadny język i możliwe sceny miłosne. Każdy czyta jedynie na własną odpowiedzialność. Opowieść bierze udział w konkursie Fantastyczny Wattpad #Pąki_Wattpada

Banda nadpobudliwych, aspołecznych miłośników postapokalipsy i opuszczonych miejsc postanawia założyć kapelę. Wiadomo, jak to wychodzi, gdy człowiek usiłuje zabrać się za to sam - dość marnie. Ale gdy nagle pojawia się szansa wybicia na wielką scenę... Co im z tego wyjdzie? Przekonaj się sam! Uwaga! Powieść nie jest oznaczona jako "dla dorosłych", lecz miej na uwadze, że język w niej jest miejscami wyjątkowo... dosadny. Tak więc czytasz ma własną odpowiedzialność!

Myślisz, że to smoki są przerażające? To znaczy, że nigdy nie widziałeś wyverna. Rok 1821, świat podobny do naszego. Życie niepełnosprawnego Marka von Lahmana zmienia się, gdy zostaje on zwerbowany w szeregi wyvernów. Od samego początku coś jest właściwie nie tak - okazuje się, że dysponuje zbyt dużą mocą, niż powinno mu to być dane. Gdy dodatkowo wychodzi na jaw, że został przemieniony wbrew ostrzeżeniu zawartemu w słowach jakiejś niekoniecznie zrozumiałej przepowiedni, wszystko jeszcze mocniej się komplikuje. #150 w Fantasy

Demony, krętodrogi, wyverny, magiczne kręgi i pradawna magia... Wyvern Mark von Lahman, powracający po zbyt wielu przeżyciach i mający nadzieję na chwilę odpoczynku, wplątuje się w sam środek kolejnej magicznej afery. Jednak wygląda na to, że tym razem ma do czynienia z czymś o wiele gorszym, niż można się było spodziewać. Gdy okazuje się, że musi ponownie wyruszyć, lecz tym razem w miejsce, z którego nikt jeszcze nie powrócił, nagle przestaje być tak kolorowo. Blask chwały? Bycie obiektem jakiejś tajemniczej przepowiedni sprzed wieków? Co z tego, skoro nie można dzięki temu liczyć na jakąkolwiek taryfę ulgową? Mroczniejszy, dojrzalszy i bardziej niepokojący drugi tom Trylogii Pożeracza Światów

Czytelniku, tajemniczy człowieku w czerni, jestem tutaj, aby wypluć siedzącą we mnie demoniczną nienawiść. Oto ja. W koronie z rogów i krwawych kolców. Jestem obserwującym cię cieniem, cierniem w twoim sercu, wszystkimi grzechami, które popełniłeś w życiu. Jestem czernią i bielą, jestem życiem i śmiercią, jestem czystością i prawością, jestem losem, jestem krwią na ostrzu noża. Żeruję na ludzkich marzeniach, a twoja słabość czyni mnie coraz silniejszym. Jestem Antykreatorem, odrzuconą jeszcze w erze prapoczątku mroczną cząstką Stworzyciela. Powstałem z boskiej nienawiści. Wiem, do czego zostałem stworzony. Jestem Pożeraczem Światów. To ja mam dopełnić bożego dzieła, czyniąc je kupą dymiących i cuchnących krwią popiołów. Jestem iskrą zapalną biblijnej Apokalipsy. A przynajmniej tak twierdzą. Bo mi zawsze wydawało się, że podstawą jest - o ironio! - święty spokój. Nigdy nie uważałem, że niszczenie światów jest mi potrzebne. Widmo ciążącego na mnie obowiązku zawsze gdzieś tam się czaiło, nieraz rzucając mroczny cień na wszystko wokół, ale jeszcze nie zdarzyło się, by był na tyle mocny, by do czegokolwiek mnie popchnąć. Wolałem go nie zauważać. Ignorować, licząc na to, że jeśli nie będę o nim myślał, zniknie sam z siebie, nie upominając się o swoje. Najchętniej bym go odciął, a słynny miecz Antykreatora, zwykły kawał hartowanej stali, w którym nijak nie potrafię doszukać się niczego wyjątkowego, złamałbym na kolanie. Nawet z czystej ciekawości, by sprawdzić, co wtedy się stanie. Nie chciałem być Antykreatorem. Lecz gdy na horyzoncie pojawia się gnojek, który nagle zapragnął mi tę pozycję odebrać...